Η φτώχεια στις ειδήσεις

2' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αν το ποσοστό της παγκόσμιας φτώχειας τα τελευταία είκοσι χρόνια διπλασιαζόταν, θα γινόμασταν μάρτυρες κλαυθμών και οδυρμών. Γαλλοτραφείς δήθεν καθηγητές και γαλλοσπουδαγμένοι Αριστεροί θα έγραφαν πύρινα άρθρα κατά του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού που κάνει τους «πλούσιους, πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους». Αλλά και 0,5% αν ανέβαινε το ποσοστό της παγκόσμιας φτώχειας, αυτό θα ήταν μια καλή ευκαιρία να ελεεινολογήσουμε τον καπιταλισμό και «τα δεινά που μοιράζει απλόχερα στον κόσμο».

Τι γίνεται όμως όταν η πραγματικότητα διαψεύδει τη θεωρία; Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Την τρώει το σκοτάδι της δημοσιότητας. Οπως έγινε με την έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας η οποία δεν μας λέει βέβαια αν οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι, αλλά αποδεικνύει με στοιχεία ότι την περίοδο της «επαράτου» παγκοσμιοποίησης, οι φτωχοί γίνονται λιγότεροι. Πολύ λιγότεροι…

Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε, λοιπόν, ότι σύμφωνα με την μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας, το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας μειώθηκε! Το 1981, το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσε με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα. Το 2001 αυτό το ποσοστό μειώθηκε στο 21%. Σε απόλυτους αριθμούς, αυτό σημαίνει ότι το 2001 οι φτωχοί ήταν 1,1 δισ. άνθρωποι. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε ευχαριστημένοι, αλλά είναι καλύτερα από το 1,5 δισ. ανθρώπων που ήταν το 1981.

Η έκθεση αποκαλύπτει κι άλλα πράγματα. Η μεγαλύτερη μείωση της φτώχειας υπήρξε σε περιοχές του κόσμου όπου ελήφθησαν γενναία μέτρα φιλελευθεροποίησης της οικονομίας. Στην Κίνα, για παράδειγμα, το ποσοστό ανθρώπων που ζουν σε καθεστώς απόλυτης φτώχειας είναι 17%, αλλά ήταν την περίοδο του «υπαρκτού κομμουνισμού» 64%. Από το 1981 το κατά κεφαλήν εισόδημα των Κινέζων πενταπλασιάστηκε! Εκρηκτική οικονομική άνοδος με συνακόλουθη μείωση της φτώχειας εμφανίζεται σε όλη την ΝΑ Ασία που ασπάστηκε τις αρχές της ελεύθερης οικονομίας, ενώ στην υποσαχάρια Αφρική -όπου δεν υπάρχουν δομές οικονομίας- η φτώχεια αυξήθηκε.

Η αποσιώπηση μιας τέτοιας είδησης -γιατί είναι είδηση πρώτου μεγέθους για την ελληνική ενημέρωση το γεγονός ότι η παγκόσμια φτώχεια μειώθηκε στο μισό- δεν είναι ένα απλό δημοσιογραφικό παράδοξο. Όλες οι ειδήσεις που αναδεικνύουν πρόοδο του «επάρατου καπιταλισμού», ή τα αγαθά της παγκοσμιοποίησης την ίδια τύχη έχουν. Ετσι, ο μέσος Ελληνας είναι σίγουρος ότι οι φτωχοί του κόσμου γίνονται φτωχότεροι και περισσότεροι, ότι πριν από το 1979 οι Βρετανοί ζούσαν σε ένα ημισοσιαλιστικό παράδεισο, ότι τα «Ρεϊγκανόμικς» (η οικονομική πολιτική του κ. Ρόναλντ Ρέιγκαν) είναι ο σίγουρος δρόμος για την κόλαση και ότι οποιοδήποτε μέτρο απελευθερώνει την οικονομία είναι διαβολικό ή, ακόμη χειρότερα, «νεοφιλελεύθερο». Κανείς δεν γνωρίζει ότι επί Εργατικών στη Βρετανία για πρώτη φορά στην ιστορία και ο πληθωρισμός και η ανεργία είχαν φτάσει σε διψήφια νούμερα, και το ίδιο ίσχυε για την αμερικανική οικονομία πριν από τις τομές του Ρόναλντ Ρέιγκαν.

Αυτή η στρεβλή άποψη για την οικονομία που διαρκώς καλλιεργούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχει πραγματικά πολιτικά και οικονομικά αποτελέσματα. Ετσι, οποιαδήποτε απελευθέρωση, ή (Θου Κύριε…) ιδιωτικοποίηση, στην Ελλάδα παρουσιάζεται ως καταστροφή.

Ολα τα παραπάνω, βέβαια, επ’ ουδενί σημαίνουν ότι ο πόλεμος κατά της φτώχειας τέλειωσε και ότι όλα είναι καλά και άγια. Παρά τη μείωση της απόλυτης φτώχειας, οι 1,1 δισεκατομμύρια φτωχοί του πλανήτη είναι πάρα πολλοί. Απλώς, προϋπόθεση για να λυθούν τα προβλήματα και της φτώχειας είναι να περιγραφούν σωστά. Εκτός αν δεν μας ενδιαφέρει η φτώχεια και απλώς προσαρμόζουμε την πραγματικότητα στα δόγματά μας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή