Ενας συνηθισμένος διάλογος με τον προϊστάμενο σε ραδιοτηλεοπτικό σταθμό πριν από 10 χρόνια άρχιζε κάπως έτσι:
– Πέταξε κανένα διαμάντι;
– Τι εννοείς; Εδωσε το προσχέδιο του εργασιακού νόμου…
– Εβρισε κανέναν;
– Ε, το μόνο που είπε κάποια στιγμή ήταν για «κάτι πολιτικούς φλούφληδες»…
– Μόνο αυτό θέλω στο μαγκαζίνο. Για τα άλλα δώσε σύντομη είδηση στη Σύνταξη.
Αρχές του 1996 ή την εποχή που άρχιζαν να ανοίγουν δειλά τα τηλεοπτικά παράθυρα.
Λόγω της ντροπής να αναμεταδώσω επακριβώς τα λόγια του τότε υπουργού, ο οποίος ήταν πασίγνωστος για τον τρόπο που καταχέριαζε φραστικά φίλους και εχθρούς, θεώρησα εαυτόν ανάξιο για τη ραδιοτηλεοπτική δημοσιογραφία της εποχής. Ευτυχώς, η θλίψη δεν μετατράπηκε σε κατάθλιψη διότι, για καλή μου τύχη, και ο προϊστάμενος έκανε μεταγραφή σε άλλο Μέσο και ο ανασχηματισμός έφερε νέο υπουργό. Ομως ο γραφικός, για τις λεκτικές παρεκτροπές του, υπουργός ο οποίος κατά τα λοιπά ήταν και λόγω της νομικής του παιδείας μάστορας του προφορικού λόγου ενέπνευσε – όπως απεδείχθη εκ των υστέρων – τη «σχολή» της προκλητικής ατάκας. Αργότερα, αυτό το στυλ χρησιμοποιήθηκε ως έναυσμα για τη σταδιακή μετατροπή της αντιπαράθεσης των τηλεπαραθύρων σε θέαμα κάκιστης ποιότητας. Με τη διαφορά ότι δεν υιοθετήθηκε και το χιούμορ που διέθετε ο υπουργός. Γιατί ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος διέθετε χιούμορ αυθεντικό.
Τα ΜΜΕ συνέλαβαν γρήγορα και στη συνέχεια διόγκωσαν αυτό που οι ίδιοι οι πολιτικοί λανσάρισαν, μετατρέποντας έτσι τις ζώνες των ειδήσεων και των εκπομπών «λόγου» σε λαϊκή απογευματινή παράσταση.
Ομως, τι δυσάρεστο φαινόμενο είναι όταν από αυτήν την τεχνική της προκλητικής ατάκας και του εύκολου λαϊκισμού δεν γοητεύονται μόνο τα ΜΜΕ αλλά και θεσμικοί παράγοντες, όπως ο νέος πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Μόλις προχθές σε συνεδρίαση της Εθνικής Επιτροπής Απασχόλησης με θέμα την ανεργία επιχείρησε να «αποκαταστήσει» τη χαμένη τιμή του κοινωνικού διαλόγου και επέκρινε την κυβέρνηση για τον τρόπο που χειρίζεται το θέμα, με μια ατάκα σεξιστικού περιεχομένου. Φράση αντίστοιχη με αυτήν που καθιέρωσαν οι Πειραιώτες Ολυμπιακοί για τους Παναθηναϊκούς ερμηνεύοντας μονοσήμαντα το γεγονός ότι ως Αθηναίοι, οι οπαδοί του τριφυλλιού, έκλειναν τα ραντεβού τους στου… Μπακάκου.
Πάντως για την καταγωγή και την ακριβή ερμηνεία του όρου «βάζελοι» και των σχετικών εκφράσεων που απορρέουν από τα παράγωγά του ερίζουν πολλοί.
Εάν δεν επρόκειτο για εκπρόσωπο συνδικάτου αλλά για εκπρόσωπο άλλης μορφής εξουσίας, κυβερνητικής ή κομματικής, είναι βέβαιο ότι η φράση θα αποτελούσε θέμα για τηλεπαράθυρο. Προς το παρόν καταγράφεται ως μια ατυχής προσπάθεια να αποφύγει την επί της ουσίας συζήτηση για την ανεργία. Δηλαδή πιο σοβαρό από τις επιπτώσεις ενός τηλεοπτικού θεάματος.