Θα ‘χουν λιώσει, λοιπόν, κατά τις προβλέψεις των ειδικών οι πάγοι στους πόλους και οι αλλαγές στον πλανήτη θα είναι εφιαλτικές. Θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας γύρω στα 7 μέτρα (και… «αποχαιρέτα τη Βουλιαγμένη που ήξερες», μαζί με κάμποσες φανταστικές παραλίες στα αιγιοπελαγίτικα νησιά μας – για να μείνουμε μόνο στην ημέτερη τουριστική «γραφικότητα»!), η Ολλανδία, που ήδη βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα… ύπαρξης, περιοχές ολόκληρες (της νοτιοανατολικής πλευράς της λεκάνης της Μεσογείου περιλαμβανομένης και της Ελλάδας, για να καταλαβαινόμαστε!) θα αντιμετωπίσουν καταστάσεις ερημοποίησης και θερμοκρασιών μόνιμου καύσωνα, μια μεγάλη γκάμα «ειδών» του ζωικού βασιλείου θα αφανισθούν. Αιτία: το ολοένα και επιδεινούμενο «φαινόμενο του θερμοκηπίου», αποτέλεσμα της αλόγιστης εκπομπής ρύπων, που απαρφανίζει το φυσικό περιβάλλον…
Και δεν μιλάμε για «αιώνες» από σήμερα – οι προβλέψεις λένε πως οι κοσμογονικές αυτές μεταβολές θα ‘χουν «έρθει» το 2040. Μπορεί για πολλούς (και με μια διάθεση… «ξορκιού»!) να πρυτανεύει η σκέψη «μέχρι τότε(!) ποιος ζει ποιος πεθαίνει…», αλλά στην πραγματικότητα μιλάμε για… 30 χρόνια από σήμερα! Που σίγουρα θα ζουν τα δικά μας παιδιά. Αν όχι (ο Θεός να μας δίνει χρόνια…) και εμείς οι ίδιοι… Το εκπληκτικό είναι ότι αυτές οι εφιαλτικές προοπτικές αντιμετωπίζονται περίπου ως… αναπόδραστες, ως κάτι για το οποίο «εμείς» δεν μπορούμε να κάνουμε το παραμικρό – άρα, «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμμα…»!
Μόνο που «θαύματα» δεν γίνονται – και ας υπάρχουν ως αντιστάθμισμα στα τρομακτικά αυτά σενάρια οι «αντίλογοι» κάποιων σκεπτικών ειδικών, που «υπολογίζουν» (πιο πολύ ως ευχή…) πως μπορεί και τα πράγματα να μην εξελιχθούν «ακριβώς» έτσι (πάντως, κάπως έτσι…»), «αν» στο μεσοδιάστημα των 30 αυτών ετών συμβεί «κάποια μεταβολή των όρων» – ποια, όμως, δεν μπορούσαν να προδικάσουν. Απλώς θεωρούν (χωρίς να ομολογούν πως πίσω από τον αντίλογό τους κρύβεται ο ανθρώπινος φόβος – ελπίδα ότι «δεν μπορεί έτσι να αρχίσει να καταστρέφεται η ανθρωπότητα…») ότι κάποια στιγμή ο κόσμος θα αντιληφθεί πού πάει και θα αλλάξει.
Είναι τρελό: ακόμη και οι μεγάλοι πολυεθνικοί κολοσσοί, αλλά και οι παγκόσμιες πολιτικές ηγεσίες που τους «στηρίζουν» (υπηρετώντας τους…), όλοι αυτοί που εν ονόματι της «ανάπτυξης» κάνουν πως δεν βλέπουν ότι η συστηματική και αυξανόμενη μόλυνση του περιβάλλοντος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πολύ σύντομη καταστροφή (σε διάστημα 2-3 αιώνων η ολοκληρωτική – αν δεν υπάρξει δραματική αλλαγή), στην… ουσία δεν είναι παρά ανθρώπινα όντα, υποκείμενα στους ίδιους κινδύνους (και αυτοί και τα παιδιά τους!) με τους ντεσπεράντος της υπο-Σαχάριας Αφρικής. Κοινή η τύχη – και όμως όλοι αυτοί δεν «βλέπουν» παρά… «δείκτες», κέρδη, αποσβέσεις! Σύμφωνοι – γίνονται «παγκόσμιες διασκέψεις, εκφράζονται οι φόβοι, δημοσιοποιούνται τα επιστημονικά συμπεράσματα και προβλέψεις, αλλά… δεν βαριέστε: από Κιότο σε Ναϊρόμπι, φόβοι, αγωνίες και… παραλογισμός συμπορεύονται «αρμονικά»!
Και εμεισ εδω…
Εχουν περάσει κάποιες δεκαετίες από εκείνο το «κουφό», που είχε λεχθεί από «αρμόδια» χείλη, όταν είχε πρωτοαρχίσει να δημιουργείται στην Ελλάδα περιβαλλοντική συνείδηση εξαιτίας της εμφανούς ρύπανσης της αττικής ατμόσφαιρας, «φέρτε μου έναν νεκρό από το νέφος»! Και η αλήθεια είναι πως όλο και περισσότεροι εκδηλώνουν οικολογικές ευαισθησίες, το όριο των οποίων, όμως, είναι για την πλειοψηφία «αρκεί να μη θιγεί η δική μου συμπεριφορά, ο δικός μου τρόπος ζωής…»! Η ίδια η πολιτεία ενεργεί τα όποια οικολογικά αντανακλαστικά της αργόσυρτα και σχεδόν πάντα με… διαφορά «φάσης». Θυμίζουμε πρόχειρα πως για χρόνια ο ατμοηλεκτρικός σταθμός της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη λειτουργούσε με «ληγμένα» φίλτρα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται…) λόγω του μεγάλου κόστους αντικατάστασής τους!
Να… ενοχλήσουμε λίγο και τους εαυτούς μας; Κυκλοφορούμε με νέας «αντιρρυπαντικής τεχνολογίας» αυτοκίνητα που καίνε αμόλυβδη βενζίνη – και από την υποχρεωτική (λόγω κοινοτικής οδηγίας…) εφαρμογή του μέτρου της αντικατάστασης των «παλιάς τεχνολογίας» Ι.Χ. έχουν περάσει κοντά 20 χρόνια. Με την «αλλαγή» άρχισε να καταγράφεται, όντως, μια μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Μόνο που σήμερα πια… γυρίζουμε πίσω – και μάλιστα ποιοτικά πολύ χειρότερα!
Λένε οι ειδικοί (και ορίζουν ρητά οι οδηγίες των κατασκευαστών αυτοκινήτων!) ότι οι καταλύτες θα πρέπει υποχρεωτικά να ΑΛΛΑΖΟΥΝ, μετά τη συμπλήρωση κάποιου ορίου χιλιομέτρων – χονδρικά, περίπου κάθε 4 χρόνια. Γιατί, η πέραν του ορίου αυτού χρήση τους, αντί να βοηθάει στην αντιρρύπανση, αντίθετα την επιβαρύνει… πολλαπλάσια και μάλιστα με την εκπομπή ενός άκρως καρκινογόνου υδρογονάνθρακα, του βενζολίου. Υπολογίζεται πως στην Ελλάδα έχουν κυκλοφορήσει κοντά στα 2 εκατομμύρια «καταλυτικά» αυτοκίνητα τις τελευταίες… δεκαετίες και έχουν αντικαταστήσει τους καταλύτες τους… σκάρτα 150.000! Τα άλλα «κυκλοφορούν και οπλοφορούν» ανενόχλητα, ακόμη και από «οικολόγους» οδηγούς – γιατί βεβαίως η αντικατάσταση του καταλύτη έχει σημαντικό κόστος!
Εχει κάνει κάτι η πολιτεία; Ελέγχει την (υποχρεωτική, ξαναλέμε!) αντικατάσταση; Εχει επιβάλει στις αντιπροσωπείες και τα συνεργεία (τα «εξουσιοδοτημένα», έστω) κανονισμούς ώστε να είναι αυτά υπεύθυνα για τις αλλαγές; Κάνει κανέναν έλεγχο; Εχει προβλέψει πού «θάβονται» (ή αν υπάρχουν ιδικοί χώροι για τη διάλυσή τους) οι παλαιοί, άχρηστοι καταλύτες, που είναι κυριολεκτικά τοξικές βόμβες; Ρωτάμε…Καλό Σαββατοκύριακο!