Το δώρο της στήλης, ήρθε, πάντως και φέτος στην ώρα του! Είναι τα γελοιογραφικά λευκώματα – που συγκεντρώνουν στις γυαλιστερές σελίδες τους το χιούμορ και το σχόλιο, άλλοτε σατιρικό, άλλοτε καυστικό, πολιτικό, οικονομικό, οικολογικό, μέσα στο πλαίσιο των σκίτσων που, καθημερινά, δημοσιεύουν οι εφημερίδες, σαν ξέφωτο μέσα στη σκοτεινιά της ειδησεογραφίας! Πρώτο ήλθε (το ‘φερε ο ίδιος) το λεύκωμα του δικού μας Ηλία Μακρή. Με τον Ηλία Μακρή είμαστε μαζί στην «Καθημερινή» από την εποχή της Σωκράτους. Ηρθε σαν νέος ζωγράφος, βραβεύθηκε σε διαγωνισμό της «Καθημερινής», έγινε συνεργάτης και μετά τακτικός γελοιογράφος, ώς σήμερα. Εδώ γνώρισε και παντρεύτηκε την Κατερίνα του – σε αυτήν αφιερώνει το λεύκωμά του «Ο‚Ο;» με γελοιογραφίες 2005-2006. Και όταν έκαναν παιδιά άρχισαν και αυτά να μπαίνουν μέσα στο σκίτσο, να διεκδικούν το παιδικό τους δικαίωμα στον κόσμο των μεγάλων! «Γιατί «Ο‚Ο»;» ρωτάει και απαντάει ο Ηλίας Μακρής στο προλογικό του σημείωμα. «Επειδή εκφράζει με τον συνοπτικότερο τρόπο πρώτα την απορία και μετά τον θαυμασμό». ««Ο‚Ο;» επειδή αποδίδει με το γελοιογραφικότερο τρόπο και τη δική μου απορία, αλλά και τον θαυμασμό που τρέφω γι’ αυτούς που με… τρέφουν» (κι εννοεί τους πολιτικούς και όσους πυροδοτούν την επικαιρότητα με πράξεις και παραλείψεις και στραβοτιμονιές). Για τις γελοιογραφίες της έκδοσης, ο Ηλίας Μακρής εξηγεί ότι «επελέγησαν με βασικό κριτήριο τη στοιχειώδη αντοχή τους στον χρόνο και τη δυνατότητά τους να στέκονται μόνες τους (χωρίς τη συνοδεία της ειδησεογραφίας). Στόχος του κάθε σκίτσου είναι να δημιουργήσει συνενόχους. Συνενόχους, που αναγνωρίζονται μεταξύ τους με ένα χαμόγελο».
«Τζακ – ποτ»
Αυτά μας λέει ο Ηλίας Μακρής, που όπως γράφει στην εισαγωγή ο «πρύτανις» των γελοιογράφων Κώστας Μητρόπουλος, «ο Ηλίας ήρθε από τη Ζωγραφική. Συνήθως προς τα εκεί φεύγουν οι γελοιογράφοι. Αυτό ακριβώς έκαναν ο Βυζάντιος, ο Γαλάνης, ο Γύζης, ο Βασιλείου, ο Γεραλής, ο Γιολδάσης, ο Ροϊλός, ο Βολονάκης. Ο Ηλίας, μάλιστα, δεν ήρθε μόνος του. Εφερε και έναν εξοπλισμό τον οποίο όλοι εμείς οι αυτοδίδακτοι αναγκαζόμαστε να επινοούμε. Ξέρει προοπτική, σχεδίαση τοπίων και κτιρίων, σκιαγραφίες και χρώμα. Αν προσθέσεις και το χιούμορ, κάνει «τζακ – ποτ», ό,τι ο Ηλίας, δηλαδή».