Από τότε που ο άνθρωπος υπήρξε φιλοξενούμενος στη γη, ένα πλάσμα ανάμεσα στα άλλα, έως σήμερα που κατοικεί εδώ ως ο απόλυτος κυρίαρχος-κατακτητής της, έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια. Αυτό που κάποτε ήταν το ζητούμενο, γνώση, επιστήμη και τεχνολογία για μια ευδαίμονα επιβίωση στον μικρό μας πλανήτη έγινε πραγματικότητα. Μέσα στο πέρασμα των χιλιετιών οι προγονοί μας κατέβηκαν από τα δέντρα, βγήκαν από τις σπηλιές, δάμασαν τη φωτιά και το σίδερο, έμαθαν, έμαθαν κι άλλο, σκότωσαν και σκοτώθηκαν, έζησαν ευαίσθητοι και αγροίκοι, άπληστοι και γενναιόδωροι, καλλιτέχνες και βάρβαροι, σοφοί και πιο σοφοί ακόμη, μα και ηλίθιοι, μοιραίοι και κυρίαρχοι της μοίρας τους. Ποτέ όμως, ποτέ άλλοτε όσο τα τελευταία 200 τόσα χρόνια -από τότε που άρχισαν οι μηχανές να λαχανιάζουν στους ρυθμούς της βιομηχανικής επανάστασης- δεν υπήρξαμε τόσο σκλάβοι. Ποτέ άλλοτε τόσο ανόητοι, κατακτητές του ίδιου μας του σπιτιού, τόσο ματαιόδοξοι, τόσο αδύναμα ισχυροί. Η απελευθερωτική δύναμη της επιστήμης και της τεχνολογίας κατάντησε μπούμερανγκ. Θάμπωσε την κρίση, στένεψε τους ορίζοντες, αδρανοποίησε τη σκέψη…
Από τότε που άρχισε το πάρτι μέχρι σήμερα ξεκληρίστηκαν οι συγκινητικοί πολιτισμοί της Βόρειας και Νότιας Αμερικής στα σώματα των οποίων, δοκιμάστηκε η πυροβόλος ισχύς του πολιτισμένου χριστιανικού κόσμου.
Στις θαυμάσιες επιδόσεις μας συγκαταλέγονται ακόμη: αφανισμός δασών, μόλυνση θαλασσών, λιμνών, ποταμιών με χημικά, πυρηνικά και όλα τα άλλα καλούδια που ετοιμάζουν εκατομμύρια επιστήμονες για να γυρίζει η ρόδα της «προόδου» και της «εξέλιξης». Για τα υπόλοιπα, χρονιάρες μέρες, να μην πολυλογίσω: ατμοσφαιρική ρύπανση, υπερθέρμανση του πλανήτη, διατροφικά σκάνδαλα και πάει λέγοντας. Ο Οδυσσέας, που είμαστε, πήγε, ήρθε, πολέμησε, αγάπησε, συγκίνησε και τι κατάντια Θεέ μου, σήμερα να κάθεται αποχαυνωμένος και ανόητος σε ένα κλαρί και αμέριμνος να το πριονίζει…
Πριν από την οργή και τον φόβο, πριν το ανάθεμα και τον καταμερισμό ευθυνών, πριν ακόμη κατεβούμε στους δρόμους για να διαδηλώσουμε πως την αγαπάμε αυτή εδώ την κόχη του σύμπαντος, πρέπει πριν από όλα να σταματήσουμε για λίγο το τρεχαλητό, να κατέβουμε από την υπερταχεία του «μέλλοντος», να σκεφτούμε και να νιώσουμε. Αλλωστε με τη σκέψη και το αίσθημα φτάσαμε ώς εδώ, έτσι δεν είναι; Ολα τα άλλα θαυμαστά επιτεύγματα είναι απλώς εργαλεία: και η αξίνα και το τσεκούρι και το πληκτρολόγιο… Επιστήμονες, βιομήχανοι, έμποροι, πολιτικοί και πολίτες είμαστε μέρος του προβλήματος· μόνον όλοι μαζί μπορούμε να γίνουμε μέρος της λύσης.
Αλλιώς θα συνεχίσουμε να διαβάζουμε συγκινημένοι ιστορίες με αρκούδες, που δεν κοιμούνται, γιατί έχει ζέστη τον χειμώνα. Και θα λυπόμαστε για τις καημένες τις αρκούδες τις άυπνες και τα ρεπορτάζ θα δίνουν και θα παίρνουν. Και θα κοιτάμε το δάχτυλο όταν οι καιροί δείχνουν τη σελήνη.