HERALD ΤRΙΒUΝΕ
Ο νέος κόσμος του Βελγίου
Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, η γαλλόφωνη δημόσια τηλεόραση του Βελγίου προκάλεσε αναστάτωση μεταδίδοντας εκπομπή-έκπληξη, διάρκειας 90 λεπτών. Η εκπομπή ξεκίνησε με μια έκτακτη είδηση, που έλεγε ότι οι Φλαμανδοί διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και ότι το βελγικό κράτος έσπαγε στα δύο. Η εκπομπή ήταν εμπνευσμένη από τη ραδιοφωνική μεταφορά του έργου του Ουέλς «Ο Πόλεμος των Κόσμων». Η πραγματικότητα είναι ότι οι ημέρες του Βελγίου ως ενιαίου κράτους είναι μάλλον μετρημένες. Παρότι οι Φλαμανδοί πάντοτε υπερείχαν αριθμητικά των Βαλλόνων, οι γαλλόφωνοι Βέλγοι κυριαρχούσαν στη χώρα οικονομικά, πολιτιστικά και πολιτικά. Η γαλλική γλώσσα ήταν πάντα η επίσημη γλώσσα. Η γαλλόφωνη ελίτ παρατηρούσε τους Φλαμανδούς που δεν μιλούσαν γαλλικά σαν τους φτωχούς χωρικούς. Ετσι, δημιουργήθηκε σημαντικός κοινωνικός και οικονομικός διαχωρισμός. Σήμερα μόνο στο Βέλγιο χρησιμοποιούνται οι δύο γλώσσες, τα ολλανδικά και τα γαλλικά. Στα τέλη του 2005 δημοσιεύθηκε το «Μανιφέστο για την Ανεξαρτησία των Φλαμανδών εντός της Ευρώπης» και ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς 65 Φλαμανδών από τον ακαδημαϊκό και επιχειρηματικό κόσμο. Οι Βρυξέλλες και ό,τι αυτές σημαίνουν αποτελούν ίσως το μοναδικό στοιχείο που κρατάει το κράτος ενωμένο. Αν και οι Βρυξέλλες είναι εντός των ορίων των Φλαμανδών, θεωρείται απίθανο να γίνουν τμήμα ενός νέου κράτους. Οπως ο πατέρας δεν δίνει διαζύγιο επειδή δεν θέλει να χάσει την κηδεμονία του παιδιού του, πολλοί Φλαμανδοί προτιμούν να παραμείνουν εντός ενός μη ικανοποιητικού βελγικού γάμου, όπου οι σύζυγοι έχουν ο καθένας τη δική του ζωή. Να μη δώσουν δηλαδή τις Βρυξέλλες.
ΒΟSΤΟΝ GLΟΒΕ
Το μήνυμα των ιρανικών εκλογών
Οι ιρανικές εκλογές για την ανάδειξη των μελών των τοπικών συμβουλίων και του Σώματος των Σοφών καταδεικνύουν ότι ακόμη και μικρές δόσεις δημοκρατίας μπορεί να έχουν θεραπευτική αξία. Τα αποτελέσματα συνιστούν μια αδιαμφισβήτητη απόρριψη της δημαγωγίας του Ιρανού προέδρου Αχμεντινετζάντ και των σκληροπυρηνικών οπαδών του. Ο Αχμεντινετζάντ προσπάθησε να επηρεάσει την έκβαση της ψηφοφορίας λέγοντας ότι η μεγάλη προσέλευση ήταν δείγμα νομιμότητας της ισλαμικής δημοκρατίας και ότι η κυβέρνησή του δεν υποστηρίζει συγκεκριμένους υποψηφίους. Ωστόσο, αυτά που λέει, είναι διάτρητα. Η υψηλή προσέλευση αντικατοπτρίζει δύο παράγοντες: Την αποφασιστικότητα των μεταρρυθμιστών να διορθώσουν το λάθος που έκαναν όταν μποϊκόταραν τις προηγούμενες προεδρικές εκλογές και την απομάκρυνση των πραγματιστών συντηρητικών από τους φανατικούς που συνδέονται με τον Αχμεντινετζάντ.
ΤΗΕ NEW YORK ΤΙΜΕS
Το βάρος στο νέο Κογκρέσο
Από τότε που ο κόσμος έμαθε για τον παράνομο κόσμο των Αμερικανών στρατιωτών στις φυλακές του Ιράκ, η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον κρύβεται πίσω από τους ισχυρισμούς πως μόνο μια χούφτα βάρβαρων στρατιωτών συμπεριφέρθηκε άσχημα στους φυλακισμένους. Ο πρόεδρος Μπους απέφυγε να συγκεντρώσει το σύνολο της οργής του κόσμου, επειδή τα θύματα ήταν ξένοι, μουσουλμάνοι κυρίως που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον ισλαμιστών τρομοκρατών, οι οποίοι ήθελαν να καταστρέψουν την Αμερική. Αυτή την εβδομάδα, οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» δημοσίευσαν δύο άρθρα, θυμίζοντάς μας ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές φυλακές έχουν συστηματικά διαλυθεί και κανείς δεν θα παραμείνει ατιμώρητος. Ωστόσο, όπως δείχνουν τα στοιχεία, ελάχιστοι έχουν τιμωρηθεί. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι το νέο Κογκρέσο θα επιδείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το θέμα απ’ ό,τι το προηγούμενο, το οποίο ενδιαφερόταν περισσότερο για τη διατήρηση των Ρεπουμπλικανών στο Σώμα και λιγότερο στη διατήρηση των αμερικανικών αξιών και δικαιωμάτων.
ΤΗΕ ΤΙΜΕS
Ασυμβίβαστα αιτήματα
Η συμπεριφορά πολλών κρατών απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να συρρικνωθεί σε πέντε λέξεις: Κάντε κάτι, αλλά όχι αυτό. Ο κόσμος περιμένει από τη Μόνη Υπερδύναμη να έχει πολιτική για κάθε ίντσα αυτού του κόσμου και παράλληλα είναι αποφασισμένος να την κατηγορεί ως πηγή του κακού για οτιδήποτε πηγαίνει άσχημα. Ο Λευκός Οίκος υποτίθεται ότι πρέπει να πείσει το Ιράν και τη Β. Κορέα να σταματήσουν τα πυρηνικά προγράμματά τους. Από την άλλη, όμως, κατηγορούνται ότι έχουν δημιουργήσει χαοτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Από τις Ηνωμένες Πολιτείες ζητείται να μην είναι μόνον ο παγκόσμιος χωροφύλακας, αλλά και ο κοινωνικός εργάτης. Πρόκειται για δύο αδικαιολόγητα και ασυμβίβαστα αιτήματα.