Κίνδυνος γήρανσης

2' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πέραν, πάνω και πίσω απ’ όλους τους κανόνες της οικονομικής ζωής, βεβαίως και αυτών που αποκαλούμε «κανόνες» της αγοράς, υπάρχει ένας νόμος καθοριστικός: ο νόμος του πληθυσμού. Τον διατύπωσε ο Μάλθους και τον εξήγησε ο Μαρξ. Τον ξεχνούν οι πολιτικοί μας. Τον ξεχνούμε κι εμείς. Η πλέον απλή απόδειξη είναι μία: ο πληθυσμός μας γερνά και εμείς δήθεν αντιστεκόμαστε στις απαραίτητες προσαρμογές. Γαντζωμένοι σε ψευδο-κεκτημένα, επιμένουν οι ηγέτιδες σημερινές γενεές να αγνοούν επιδεικτικά το μέλλον της χώρας, της οικονομίας και, δυστυχώς, των ίδιων των παιδιών μας.

Το μέγεθος του πληθυσμού, επί του οποίου μοιράζεται ο εθνικώς δημιουργούμενος πλούτος ορίζει την ευμάρεια, κάποτε και την ευτυχία. Οσο κι αν δίνονται μάχες -δικαίως- για μια καλύτερη κατανομή του διαθέσιμου εισοδήματος, αυτό που μετρά στα όρια της ανθρώπινης ζωής, είναι η συγκρότηση μιας γερής και σταθερής περιουσιακής θέσης. Οχι τόσο με τον παραδοσιακό -και γι’ αυτό παρωχημένο- τρόπο που μετά μανίας κάνουμε οι Ελληνες σωρεύοντας ακίνητα. Αλλά με τρόπο δυναμικό και προσαρμοσμένο σε μια οικονομία διακυμάνσεων και ευκαιριών. Στόχος των νοικοκυριών σήμερα είναι να συνδυάσουν ένα καλό σχέδιο αποταμίευσης με την εκμετάλλευση ευκαιριών αυξημένης παραγωγικότητας.

Ολα ξεκινούν από μια ρεαλιστική αποτίμηση των σημερινών κινδύνων. Πολύ πιο σημαντικός απ’ όσο νομίζουμε είναι η γήρανση των πληθυσμών. Για πολλούς λόγους αλλά και γιατί οδηγεί σε σοβαρό περιορισμό της πραγματικής (μετά τον πληθωρισμό) αξίας της συνολικής μας περιουσίας, ως αποτέλεσμα μιας περιορισμένης ικανότητας αποταμίευσης. Κι επειδή η πρώτη -κάποτε και η τελευταία- πράξη αποταμίευσης γίνεται μέσω του ασφαλιστικού συστήματος, το μέλλον του θα έπρεπε να μας απασχολεί καθοριστικά. Κι όμως, το αποφεύγουμε. Εμείς, γιατί κανείς δεν μας εξηγεί το σχέδιο. Οι πολιτικοί, γιατί φοβούνται εμάς, τους ασφαλισμένους-πολίτες. Ετσι, τα πολλά τελευταία χρόνια, οι πληθυσμοί του λεγόμενου δυτικού κόσμου αποταμιεύουν ελάχιστα μόλις βγουν στη σύνταξη, ενώ και το νεότερο τμήμα του πληθυσμού προτιμά την άμεση κατανάλωση. Εφόσον το ποσοστό αποταμίευσης μειωθεί περαιτέρω, η πραγματική περιουσιακή μας θέση θα μαραζώσει και το επίπεδο διαβίωσης θα πέσει. Στις πλούσιες χώρες όπως και στις φτωχότερες. Στα μεσοαστικά στρώματα της κοινωνίας και -ακόμη χειρότερα- στη μικρομεσαία «τάξη».

Στα επόμενα είκοσι χρόνια, ο μισός πληθυσμός μας θα περνά το πεντηκοστό έτος του. Ενα τεράστιο τμήμα θα βρίσκεται στη σύνταξη απολαμβάνοντας τη μακροβιότητά του, με ολοένα μεγαλύτερες απαιτήσεις υπηρεσιών υγείας υψηλής ποιότητας. Στα αμέσως επόμενα χρόνια θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι ο σωρευμένος από την παρούσα γενεά πλούτος είναι μικρότερος από εκείνον της προηγούμενης. Με δυο λόγια, μόλις που προλαβαίνουμε να αυξήσουμε την αποταμίευση. Και για να το κάνουμε υπάρχει ένας μόνον τρόπος: να βελτιώσουμε την παραγωγικότητα του πληθυσμού μας. Η συνταγή είναι γνωστή, μένει να την εφαρμόσουμε χωρίς δισταγμό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή