Παιδική λαχτάρα μπροστά στα κουτιά των δώρων κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, η συναρπαστική αναμονή της άφιξης του «Αη Βασίλη», δύσκολα μπορεί να βρουν το «ταίρι» τους στο ζωγραφισμένο από τα χρώματα της χαράς ουράνιο τόξο της ψυχής μας.
Και από την άλλη, δεν θα πρέπει να υπάρχει τίποτε χειρότερο από τη διάψευση της παιδικής ελπίδας, από την κάθε τύπου και μορφής κακοποίηση αυτής της αθώας προσμονής για το δώρο, για το παιχνίδι, στην αυγή της νέας χρονιάς.
Μεγάλη η ευθύνη των γονιών, των μεγάλων της οικογένειας, που παίζουν κάθε φορά το ρόλο του «μεσάζοντα», προκειμένου να μην κουράζεται πολύ ο κοκκινοντυμένος άγιος γέροντας των ονείρων μας. Τεράστια είναι η ευθύνη της επιλογής, και άλλοι τόσοι οι κίνδυνοι για τη… διολίσθηση σε (ακόμη) ένα λάθος: Μια βόλτα στα καταστήματα αρκεί για να παρατηρήσει κανείς την ύπαρξη δεκάδων παιχνιδιών που άλλοτε έμμεσα και άλλες φορές άμεσα παραπέμπουν σε πολεμικές τέχνες. Οπλα, παιχνίδια καταστροφής και «εξολόθρευσης» του εχθρού, όπως επίσης και ειδικά για ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τηλεοράσεις γεμάτα βία υπάρχουν παντού. Πολλά εξ αυτών είναι «βγαλμένα» μέσα από τηλεοπτικές σειρές που προβάλλονται καθημερινά, κυρίως στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Είναι κρίσιμο και απολύτως αναγκαίο να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από όλες αυτές τις παγίδες της αναπαραγωγής εικόνων και συμπεριφορών βίας, απορρίπτοντας κάθε σχετικό «παιχνίδι». Θα ήταν εξαιρετικό για τη σύγχρονη κοινωνία μας, να στέλναμε μαζικά το μήνυμα στους κατασκευαστές τους και τους πωλητές, ότι αρνούμαστε και θα αρνούμαστε και στο μέλλον να επιλέγουμε τέτοια κατασκευάσματα, ώστε να τους αποθαρρύνουμε και να μην τα φέρνουν πλέον στα ράφια των καταστημάτων. Θα ήταν απολύτως χρήσιμο για όλους, ακόμη και στην περίπτωση που έτυχε τα παιδιά μας, επηρεασμένα από φίλους ή από κάποια διαφήμιση να εκφράσουν την επιθυμία να αποκτήσουν ένα τέτοιο εξόχως επικίνδυνο για τη σκέψη και την ψυχή τους παιχνίδι, εμείς να τα αποτρέψουμε, εξηγώντας φυσικά το «γιατί».
Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαίο και επιβεβλημένο, να τα αποτρέπουμε από το να παρακολουθούν κακής ποιότητας τηλεοπτικά προγράμματα που απενοχοποιούν τη βία. Και φυσικά, θα ήταν πολλαπλά ωφέλιμο να απαιτούσαμε να μην προβάλλονται σε οποιαδήποτε τηλεοπτική ζώνη τέτοιου περιεχομένου προγράμματα. O κάθε επιχειρηματίας μπορεί ελεύθερα να επιλέγει τι θα μεταδίδεται από το σταθμό του. Ομως υπάρχουν και κανόνες οι οποίοι (πρέπει να) διέπουν την «ελεύθερη» χρήση των συχνοτήτων, που ως δημόσιο αγαθό παραχωρούνται από το κράτος.
Μέχρι τότε, μπορούμε – υποθέτω – να ελπίζουμε και στην αυτεπάγγελτη πρωτοβουλία των αρμόδιων ελεγκτικών Αρχών.
Αλλά και να μην ξεχνάμε: Το καλύτερο «δώρο» όλη τη χρονιά, την κάθε χρονιά, είναι η δική μας παρουσία δίπλα τους.