Προσδοκώμενα και αναπάντεχα

Προσδοκώμενα και αναπάντεχα

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι το τελευταίο ρεπορτάζ της χρονιάς, τα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών. Λίγα μόνο χρόνια πριν, λίγο μετά τη γαλοπούλα και λίγο πριν από τη βασιλόπιτα, ξέραμε ότι τα βραβεία της Ακαδημίας θα καλύψουν το άνυδρο, ρεπορταζιακά, γιορτινό τοπίο.

Τελευταία, όμως, όλο και περισσότερο, η Ακαδημία μάς εκπλήσσει. Για τις επιλογές της στις βραβεύσεις, που δεν κρύβουν σε καμία περίπτωση λογική επετηρίδας, αλλά δείχνουν να αφουγκράζονται τα ρεύματα, τις αναζητήσεις, τις οπτικές της κοινωνίας, στις Θετικές Επιστήμες, στα Γράμματα και τις Τέχνες, στις Ηθικές και τις Πολιτικές Επιστήμες.

Κι αν το φετινό χρυσό μετάλλιο στον Μανώλη Γλέζο και τον Απόστολο Σάντα ήταν οφειλόμενο στις συνειδήσεις όλων μας «για τη μεγάλη υπηρεσία τους προς το ελληνικό έθνος και προς την ανθρωπότητα, με την ηρωική πράξη τους τη νύχτα της 30ής – 31ης Μαΐου 1941», και το αργυρό μετάλλιο «Αρετής και Αυτοθυσίας» ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει για τον σμηναγό Κωνσταντίνο Ηλιάκη, που έχασε τη ζωή του τον Μάιο του 2006, ο έπαινος για πράξη διάσωσης συνανθρώπου σε δύο Αλβανούς, όπως δείχνουν τα ονόματά τους (Λαμάζ Φλοριόν και Φάτος Ντρακότι), έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις καθεστηκυίες απόψεις για το ρόλο και τις πράξεις των ξένων στην Ελλάδα και για τη συνύπαρξή τους με τους Ελληνες -ο τρίτος που μετείχε στη βραβευθείσα πράξη είναι ο Ελληνας Αγγελος Μαλτέζος.

Για το βραβείο δοκιμίου του Ιδρύματος Ουράνη επέλεξε να βραβεύσει τον Κύπριο καθηγητή-φιλόλογο Λεύκιο Ζαφειρίου, για το βιβλίο του «Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου». Πίσω από την πολύχρονη δουλειά του Λεύκιου Ζαφειρίου κρύβεται μία από τις πιο διακριτικές και διαρκείς πνευματικές παρουσίες της Κύπρου. Και κυρίως στο πρόσωπό του αναδεικνύεται και η παρατεινόμενη διχοτόμηση της Κύπρου. Ο Λεύκιος Ζαφειρίου είναι ένας από τους δεκαπέντε καθηγητές που επέλεξαν να διδάσκουν στο Γυμνάσιο του κατεχόμενου Ριζοκάρπασου. Μόνο που εδώ και λίγο καιρό οι Τούρκοι δεν επιτρέπουν στον Λεύκιο Ζαφειρίου να διδάξει στο Ριζοκάρπασο.

Ολο και περισσότερο, όλο και σταθερότερα, η Ακαδημία Αθηνών κοιτάζει έξω από το (ανακαινιζόμενο) κτίριο της οδού Πανεπιστημίου. Και μόλις προχθές, με καθυστέρηση, αφουγκράστηκε την αναστάτωση των τελευταίων μηνών στο χώρο της Παιδείας. Και προχθές πάλι ένιωσε το ψύχος που εγκυμονεί το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη διατυπώνοντας προτάσεις για το ενεργειακό ζήτημα. Η Ακαδημία Αθηνών διαρκώς επιβεβαιώνει ότι αρχίζει -σιγά σιγά είναι η αλήθεια- να παρεμβαίνει. Να επιτελεί δηλαδή το ρόλο της ως πνευματικό ίδρυμα της χώρας. Το χρειαζόμαστε και συχνότερα και αμεσότερα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή