Την Καίτη Μαυρομμάτη, ζωγράφο, γραφίστα, ήδη πολυβραβευμένη τη γνώρισα μέσα από τα Ανοιχτά Παράθυρα ενός πίνακα από την Εκθεσή της, δυόμισι χρόνια πριν. Η γυναικεία φιγούρα που, σκυμμένη στο πεζούλι, έβλεπε τον κόσμο να περνά, τα χρόνια να περνούν, την Αλεξάνδρεια να χάνεται, την Αθήνα να αλλάζει, τις εποχές να έρχονται και να φεύγουν, χωρίς εκείνη να κάνει μία κίνηση, να κλείσει τα ξύλινα πατζούρια, με αφορούσε. Είχε κάτι να μου πει, ήταν μια γυναίκα που ερχόταν από το παρελθόν, δεν την πτοούσε το παρόν, όσο για το μέλλον – ορθάνοιχτα είχε τα παντζούρια. Αυτές τις ημέρες η Καίτη Μαυρομμάτη μάς έκανε ένα πολύτιμο δώρο στο σχήμα ενός βιβλίου που δεν είναι παρά το Τετράδιο της γενέτειράς της Αλεξάνδρειας με ζωγραφιές και σκέψεις που είχε κάνει τότε, ως παιδί, ως έφηβη, ως νέα γυναίκα. Οταν ο Δημήτρης Σαββίδης έμαθε την ύπαρξη του Τετραδίου ενδιαφέρθηκε και έτσι ο «Ερμής» μας ξεναγεί ιδανικά στα «Χρόνια της Αλεξάνδρειας» που θα ορθώσουν κύματα νοσταλγίας σε όσους είναι Αλεξανδρινοί, αλλά και σε όσους γνώρισαν κι ερωτεύτηκαν την Αλεξάνδρεια. «Στους γονείς της» αφιερώνει το βιβλίο, τους βλέπουμε να χορεύουν «βαλς ιζιτασιόν» πίσω από διάφανες κουρτίνες. Η ίδια μεγαλώνει μέσα στις σελίδες του βιβλίου της και μας μιλά: «Από τότε που φύγαμε από την Αλεξάνδρεια, τις νύχτες για να νανουριστώ, ζούσα και ξαναζούσα μέσα από τη φαντασία μου, όλα όσα άφησα εκεί. Αυτά τα όνειρα, προσπαθούσα να ακουμπήσω σε χαρτί με λόγια. Και όταν στο τέλος διάβαζα τα όσα έγραφα, έλεγα: «Κι έπειτα; Απλά μια εξιστόρηση». Ωσπου, είκοσι πέντε χρόνια μετά, επέστρεψα στη γενέθλια γη και τότε, στη μυρωδιά της… βρήκα το κλειδί που άνοιξε τις πόρτες της καρδιάς μου, για να σας διηγηθώ τον δικό μου έρωτα γι’ αυτήν την πόλη». Δίπλα στο Παράθυρο με τα παντζούρια ανοιχτά, το βιβλίο της Καίτης Μαυρομμάτη είναι το δώρο, τελικά, της Αλεξάνδρειας…
«Τα χρόνια της Αλεξάνδρειας» της Καίτης Μαυρομμάτη από την Εκδοτική Ερμής ΕΠΕ
1' 31" χρόνος ανάγνωσης
