Οι δυνάμεις της αδράνειας που κρατούν δέσμια στο παρελθόν την οικονομία μας είναι διάσπαρτες σε όλη την κοινωνία. Εκφράζονται όχι μόνο από τις συνδικαλιστικές συντεχνίες του δημόσιου τομέα, που αντιδρούν σκληρά στις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και από τις κλειστές ομάδες επιχειρηματικών συμφερόντων, που ξεσηκώνονται εναντίον της κυβερνήσεως όταν προσπαθεί να απελευθερώσει αγορές που μέχρι τώρα τις εκμεταλλεύονταν προνομιακά, αυτά τα ολιγάριθμα συμφέροντα. Και πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι επιχειρηματικές συντεχνίες είναι το ίδιο οπισθοδρομικές και συντηρητικές με τις συνδικαλιστικές, αφού δεν θέλουν καμιά αλλαγή στο status quo, στο οποίο βολεύονται.
Ακούω τακτικά τους βιομηχάνους, τους εμπόρους, τους ξενοδόχους κ.λπ., να βγάζουν βαρύγδουπες ομιλίες ή να εκπονούν μέσω των συνδέσμων τους εμβριθείς μελέτες, με τις οποίες να ψέγουν την κυβέρνηση γιατί δεν προσελκύει επενδύσεις, δεν αναπτύσσει την επιχειρηματικότητα κ.λπ. Εκπληκτος όμως διαπιστώνω ότι μόλις ένας Ελληνας ή ξένος κεφαλαιούχος αποφασίζει να προχωρήσει σε ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα, το παλαιό κατεστημένο ξεσηκώνεται και ζητεί προστασία από την κυβέρνηση υποστηρίζοντας ότι τάχατες η εν λόγω αγορά είναι κορεσμένη και ο νέος επιχειρηματίας θα καταστρέψει τις υφιστάμενες μονάδες, που ήδη έχουν πρόβλημα βιωσιμότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τελευταία οι μεγαλοξενοδόχοι, που αφού πήραν από το κράτος επιδότηση πάνω από 50 εκατ. ευρώ για να ανακαινίσουν, εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων τα ξενοδοχεία τους, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, χαλάνε τον κόσμο με δημοσιεύματα αυτές τις ημέρες, γιατί ο νέος αναπτυξιακός νόμος που επιδοτεί με 30%, 40% ακόμη και 60% τα νέα ξενοδοχεία που θα γίνουν στην επαρχία, θα δίνει επίσης 15% επιδότηση και στα ξενοδοχεία πέντε αστέρων, που θα γίνουν στην πρωτεύουσα και τη συμπρωτεύουσα.
Σε μια χώρα, δηλαδή, όπως η Ελλάδα, που το μέλλον της είναι ο τουρισμός και μάλιστα ο τουρισμός υψηλής στάθμης, κάποιοι μεγαλόσχημοι που ανδρώθηκαν με τις κρατικές επιδοτήσεις, δηλαδή με χρήματα των φορολογουμένων, αξιώνουν από την κυβέρνηση να κλείσει την ελεύθερη πρόσβαση επιχειρηματιών και επενδύσεων σε ορισμένες αγορές, που τις θεωρούν ιδιοκτησία τους. Οπως κάνουν και οι φουρναραίοι, που αντιδρούν στο να παρασκευάζουν ψωμί τα σούπερ μάρκετ και ο κ. Παπαθανασίου ή ο κ. Σιούφας τους κάνουν το χατίρι θεσπίζοντας νομοθετικά εμπόδια.
Ολοι γνωρίζουμε ότι ανάπτυξη σημαίνει πριν απ’ όλα δημιουργία νέων επιχειρήσεων και πραγματοποίηση επενδύσεων με σύγχρονη τεχνολογία, συνθήκες, δηλαδή, που προϋποθέτουν ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους κλάδους σε νέους επιχειρηματίες. Αυτή την ανάπτυξη δεν μπορούν να την εξασφαλίσουν όσο και αν ανακαινισθούν οι υφιστάμενες επιχειρήσεις. Συνεπώς, οι κλειστές αγορές είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την πρόοδο της οικονομίας, η πιο αναχρονιστική κατάσταση, την οποία πρέπει το κράτος να ανατρέψει αν θέλει να αποδεσμεύσει τις δημιουργικές δυνάμεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Η κ. Φάνη Πετραλιά, που είναι η αρμόδια υπουργός, θα πρέπει, λοιπόν, όχι μόνο να μην κάνει το χατίρι των μεγαλοξενοδόχων της Αθήνας και του Πειραιά, που θέλουν να μη γίνουν νέα ξενοδοχεία πολυτελείας στις πόλεις αυτές, αλλά να ηγηθεί εκστρατείας ενημέρωσης και να καλέσει στην Ελλάδα όλες τις μεγάλες αλυσίδες που θα φέρουν και νέους και πλούσιους τουρίστες. Γιατί οι παλαιοί φαίνεται ότι καλόμαθαν με την κρατική εύνοια και φοβούνται τον ανταγωνισμό.