Στην Κέρκυρα όλα -μνημεία, κτίρια, αρχοντικά, άνθρωποι και η μουσική ακόμη λαλιά τους- δίνουν την εντύπωση ότι ήταν πάντα στη μεγάλη οικογένεια της Ευρώπης και απλώς περίμεναν ευγενικά και την υπόλοιπη Ελλάδα να ενταχθεί, όπως και έγινε τον Μάιο του 1979! 28 χρόνια μετά, πάλι τέλη Μαΐου, την ξαναβρήκαμε να ισορροπεί θαυμαστά μεταξύ του ιστορικού της παρελθόντος και ενός παρόντος που, εκτός εξαιρέσεων, μοιάζει να ψάχνει να βρει τον βηματισμό του με τους σύγχρονους καιρούς. Τα καλοκαίρια το νησί «βουλιάζει» από τουρισμό, που όμως δεν είναι αυτός που θα περίμενε ένας Κερκυραίος. Με την εξαίρεση του Κερκυραίου, μονίμου κατοίκου Ζυρίχης κ. Χρήστου Φωκά, που ενώ για χρόνια ερχόταν για διακοπές με τη σύζυγό του Elfi, Ελβετίδα, πιο Ελληνίδα από πολλές Ελληνίδες και τα δύο τους αγόρια, μια μέρα, ξαφνικά, αποφάσισαν να αγοράσουν το Corfu Palace, όπου διέμεναν, για να του προσδώσουν την παλιά του αίγλη και να το κάνουν κοσμοπολιτικό κόσμημα φιλοξενίας πέντε αστέρων, όπως και έγινε, με την ανακαίνιση, τη διαμόρφωση των χώρων του, τον περιποιημένο κήπο του, την πισίνα, το spa, το υπαίθριο και εσωτερικό εστιατόριο, όπου ο chef και το υπόλοιπο προσωπικό -όλοι Ελληνες και οι περισσότεροι Κερκυραίοι. Ο κ. Φωκάς ως αυθεντικός πατριώτης φρόντισε να επαναλειτουργήσει το Μουσείο Καποδίστρια, που είχε κλείσει λόγω αδυναμίας των τριών κερκυραϊκών Εταιρειών -της Αναγνωστικής, Κερκυραϊκών Μελετών και Φιλαρμονικής, στις οποίες το δώρισε η Μαρία Καποδίστρια-Δεσύλλα- να αντεπεξέλθουν στα έξοδα. Με ευγενική όσο και γενναιόδωρη προσφορά 20.000 ευρώ τον χρόνο, που θα τα δίδει ισοβίως, το Μουσείο, στη γεμάτη κειμήλια και ιστορικές μνήμες εξοχική έπαυλη των Καποδίστρια, λειτουργεί και πάλι. Είναι κρίμα που βρέθηκε επώνυμος νέος Κερκυραίος να καταγγείλει τη λειτουργία του ως Μουσείου, ενώ δεν είναι -είπε στην τοπική τηλεόραση- «παρά μια εξοχική κατοικία»! Και έτσι κι αν ήταν, που δεν είναι, γιατί είναι γεμάτο το Μουσείο από ανεκτίμητα δώρα ηγεμόνων της εποχής του και από την αύρα και τη θέση της οικογένειας Καποδίστρια στην Ευρώπη, εμείς οι Ελληνες, και μάλιστα οι Κερκυραίοι, πρέπει να προστατεύουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, αυτή που μας άφησε το ιστορικό παρελθόν. Ψηλά στον λόφο Κουκουρίτσα, ο Ιωάννης Καποδίστριας στη μαρμάρινη προτομή του, κοιτάει πέρα και μακριά την αλύτρωτη Βόρειο Ηπειρο. Η συνέχεια, στα «Ελμπιστευτικά», στο περιοδικό «Κ» της κυριακάτικης «Καθημερινής».
Το πορτραίτο της Ζαΐρας
Πάντως, πριν φύγουμε από την ωραία Κέρκυρα, με τις φλογάτες μπουκαμβίλιες και τους άπειρους τόνους του πράσινου στο τοπίο της, πήγαμε ώς την Κάτω Κορακιάνα, όπου το Παράρτημα Κερκύρας της Εθνικής Πινακοθήκης, έργο και αυτό, στην τριετή του θητεία ως βουλευτού Κερκύρας, του αειμνήστου Γεωργίου Ράλλη, πρώην πρωθυπουργού. Είδαμε αναρτημένο, με συσκευή πλάι του, που παρέχει την απαραίτητη υγρασία, το πορτραίτο της Ζαΐρας Θεοτόκη-Ράλλη, δεξιά στην είσοδο. Είναι προσωρινή η θέση αυτή, όπως μας έχει εξηγήσει η διευθύντρια της Πινακοθήκης κ. Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, ώσπου να τοποθετηθούν οι πίνακες στη θέση τους, οπότε στη μεγάλη αίθουσα του πρώτου πατώματος, στη μέση του τοίχου, απέναντι στον επισκέπτη, θα τοποθετηθεί και θα δεσπόζει με την ομορφιά και την αρχοντική της κορμοστασιά, η ωραία Κερκυραία Ζαΐρα, όπως της ταιριάζει. Αυτή ήταν, άλλωστε, η μόνη τελευταία επιθυμία του Γεωργίου Ράλλη, να μείνει η μητέρα του για πάντα στην Κέρκυρα. Γι’ αυτό δώρισε η οικογένεια Γ. Ράλλη το πορτραίτο του Δημητρίου Γερανιώτη στο Παράρτημα Κερκύρας, με μόνο όρο τη μόνιμη ανάρτησή του σε περίοπτη θέση. Ετοιμο να λειτουργήσει το Παράρτημα, με μεγάλα παράθυρα, που φέρνουν μέσα το φυσικό φως, δικαιώνει ακόμη μια φορά τον Γ. Ράλλη, που το δημιούργησε για να στεγάσει εκεί τη Συλλογή Κουτλίδη. Ομως αυτή, εδώ και χρόνια, είναι κάπου στην Πινακοθήκη Αθήνας, μακριά από τα βλέμματα του κοινού. Μήπως ο υπουργός Πολιτισμού κ. Γιώργος Βουλγαράκης μπορεί να κάνει πραγματικότητα την προτινή επιθυμία του άλλοτε προέδρου και πρωθυπουργού του Γεωργίου Ράλλη; Οπως το είδαμε, το θαυμάσαμε, το Παράρτημα είναι πανέτοιμο να τη δεχθεί και να την αναδείξει. Εμείς, σταθήκαμε μπροστά στο υπερμέγεθες πορτραίτο της Ζαΐρας και κάναμε την ευχή…
Αγαπητέ Τήλεφε, προ της επιστροφής μου στο Λονδίνο θα ήθελα κατ’ αρχήν να εκφράσω τη χαρά μου, που μου δόθηκε η ευκαιρία συναντήσεώς μας στην Κέρκυρα και ταυτόχρονα να σας ευχαριστήσω -τόσο προσωπικά όσο και εκ μέρους του «Ιδρύματος Κερκυραϊκής Κληρονομιάς»- για την τόσο ωραία παρουσίαση των εκδηλώσεων τιμής και μνήμης στον Γεώργιο Ράλλη στο «Σημειωματάριο».
Επιτρέψτε μου, με την ευκαιρία αυτή, να θέσω υπ’ όψιν σας ότι το Ιδρυμα Κερκυραϊκής Κληρονομιάς, που ίδρυσα στο Λονδίνο, έχει ήδη αναρτήσει έναν σοβαρό αριθμό αναμνηστικών πλακών στην πόλη της Κέρκυρας, εις μνήμην επιφανών Ελλήνων και αλλοδαπών που έζησαν ή μεγαλούργησαν στην Κέρκυρα. Ετσι, «η ιστορία της Κέρκυρας γράφεται στους τοίχους»!
Φιλικοτατα
Σπυρος Φλαμπουριαρης