Μία μέρα πριν από την έναρξη εργασιών της σύσκεψης κορυφής στο Χάιλιγκενταμ της Βαλτικής, ο βερολινέζικος τύπος ψέγει τη διοργάνωση για το τείχος εφτάμισι μιλίων που θα «προστατεύσει» τους υψηλούς προσκεκλημένους. Κατασκευάστηκε από σίδερο – πεντακόσιοι τόνοι χρειάστηκαν, ποσότητα που απαιτείται για ένα μεγάλο επιβατικό πλοίο. Στους Γερμανούς, ιδίως στους Γερμανούς της ανατολικής πλευράς με τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, το τείχος είναι τραγελαφική υπενθύμιση του παρελθόντος. Το Χάιλιγκενταμ, συν τοις άλλοις, είναι το θέρετρο όπου παραθέρισαν ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι στα χρόνια της δόξας τους, ακολουθώντας τις συμβουλές των γιατρών τους. Δικαίως η σύσκεψη κορυφής ξυπνά μύχιους φόβους. Δημιουργεί την αίσθηση ανησυχίας και θυμού που κορυφώνεται με διαμαρτυρίες – επειδή όλες οι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην του κοινού αισθήματος.
Υποτίθεται ότι το τείχος του Χάιλιγκενταμ θα προστατεύσει τους ιδιωτικούς κήπους, τους χώρους των εργασιών, τα ξενοδοχεία από τα μάτια των ανεπιθύμητων και από την οργή των αντιφρονούντων. Το τελευταίο τεύχος του Στερν, ωστόσο, σ’ ένα μεγάλο αφιέρωμα του G8, παρουσιάζει, μεταξύ άλλων, και τις κρεβατοκάμαρες των πολιτικών αρχηγών, αυτές που πρέπει εξάπαντος να προστατευτούν από το νέο τείχος. Το κόστος ανακαίνισης των ξενοδοχείων υπερέβη τα διακόσια εκατομμύρια ευρώ, αλλά το αποτέλεσμα είναι πράγματι ενδιαφέρον – σημειολογικά τουλάχιστον. Ο πρόεδρος Μπους θα κοιμηθεί σε σουίτα ενενήντα τετραγωνικών και θα έχει στη διάθεσή του Pillow Menu (αυτό σημαίνει για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την αργκό των πολυτελών ξενοδοχείων ότι θα μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε τέσσερα είδη μαξιλαριών). Αντίθετα οι Ευρωπαίοι αρχηγοί θα κοιμηθούν σε σουίτες σαράντα πέντε τετραγωνικών μόνο. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για επιλογή μαξιλαριών.
Οι λήψεις των άδειων δωματίων, οι καμαριέρες με λευκή ποδιά που περνούν σαν σκιές από τις φωτογραφίες, η αίσθηση του μυστικού: τέτοιου είδους ρεπορτάζ θα ήταν αδιανόητα πριν από την επικράτηση των κοσμικών περιοδικών. Αυτό που κάνει τη διαφορά σήμερα είναι η συνύπαρξη του τείχους και της ενοχλητικής πληροφορίας. Η προστασία και μαζί η κατάρρευση της ιδιωτικότητας. Η πρόκληση που επιτυγχάνεται με το Pillow Menu σ’ ένα χωριό απαυδισμένων ανέργων.
Η φτώχεια και ο πλούτος συνυπήρχαν πάντα, αλλά ποτέ με τόση διάθεση ξιπασιάς: η ζωή δεν είχε τη διάσταση ενός αέναου, κραυγαλέου κοσμικού ρεπορτάζ, το οποίο παρακολουθούν οι τηλεθεατές στους δέκτες τους μοιρολατρικά. Η διαφορά αυτού του τείχους από το παλιό είναι πως δεν δημιουργεί ψευδαισθήσεις: όσα κρύβει, άλλα τόσα αποκαλύπτει. Για τη ζωή των ψαράδων του Χάιλιγκενταμ. Και για τις προτεραιότητες των Αλλων.