Μπορεί η γενετική να προκόψει τόσο ώστε κάποτε να γεννιούνται παιδιά με ενσωματωμένο σιγαστήρα, ώστε να μην ενοχλούνται οι λίαν ευαίσθητοι. Προς το παρόν, το μόνο βέβαιο είναι ότι τα παιδιά δεν είναι μαγνητόφωνα, για να πατήσουμε το στοπ και να τα κάνουμε να σωπάσουν. Δεν είναι κινητά τηλέφωνα, για να τα απενεργοποιήσουμε. Δεν είναι τηλεόραση, για να τα βγάλουμε από την πρίζα και να μην τα ξανακούσουμε. Φωνούλες είναι, που από τα πρώτα τους βήματα όλο σουτ και σουτ ακούνε, και μαθαίνουν έτσι να δεσμεύονται, να κλείνονται, να κόβονται στη μέση. Πολυ-κατοικίδια πλασματάκια, με κυριότερο «φίλο» τους την τηλεόραση ή το κομπιούτερ. Η γειτονιά τους, σε όποια συνοικία κι αν ζουν, έχει-δεν έχει ένα λυμφατικό παρκάκι να τους «δωρίσει»· αν όμως τολμήσουν να παίξουν με την μπάλα τους, να μιμηθούν τον Ροναλντίνιο, θα ενοχλήσουν τους μεγαλύτερους που, εγκλωβισμένοι κι αυτοί σε πόλεις άξενες, μοιράζονται το ίδιο ταπεινό παρκάκι. Και θ’ ακούσουν αμέσως φωνές αυστηρές τα παιδιά, «τραβάτε αλλού να παίξετε». Και θα γυρίσουν στο σπίτι τους, στην τηλεόραση και στο κομπιούτερ, αν έχουν.
Μπορούνε βέβαια να παίξουν στο προαύλιο του σχολείου τους τα παιδιά. Τσιμεντένιο είναι, με μόνα του στολίδια μια-δυο μπασκέτες από το 1987. Αλλά κι εκεί ακόμα οι φωνές και τα γέλια τους ενοχλούν όσους έχουν αποδεχθεί προ πολλού σαν απολύτως φυσικό τον διαρκή αστικό θόρυβο (τη βουή των αυτοκινήτων, τις κόρνες, τις μπετονιέρες…) αλλά δεν ανέχονται τα παιχνίδια της πιτσιρικαρίας. Κάτι τέτοιο έγινε στο Περιστέρι, όπου οχτώ γείτονες ενός σχολικού κτιρίου προσέφυγαν στα δικαστήρια απαιτώντας να τιμωρηθούν οι ανήλικοι «ηχορρυπαντές». Και το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών αποφάσισε ότι το Δημοτικό και το Νηπιαγωγείο πρέπει αφενός να αποζημιώσουν τους ενοχληθέντες (περίπου 5.500 ευρώ έκαστος) και αφετέρου να υψώσουν ηχοπετάσματα. Αν κατασχέθηκε η επίσης οχληρή σφυρίχτρα του γυμναστή και το κουδούνι, δεν έγινε γνωστό, ούτε αν οι περίοικοι, πριν ποινικοποιήσουν το παιδικό παιχνίδι, είχαν δοκιμάσει να πάρουν την οδό της συνεννόησης.
Γνωστό είναι πάντως ότι οι κάτοικοι του Ψυρρή, καθώς και άλλων θορυβόπληκτων περιοχών, εκλιπαρούν χρόνια τώρα την πολιτεία κάτι να πράξει, κάπως να πείσει τους βιομήχανους της νυχτερινής διασκέδασης να μειώσουν τα ντεσιμπέλ τους. Εις μάτην. Μια καλή σκέψη είναι να ζητήσουν από τους «νικητές» Περιστεριώτες να τους εξηγήσουν πώς πέτυχαν να κηρυχθεί εγκληματικό το σχολικό παιχνίδι. Εκτός πια και τους βρουν απασχολημένους να ετοιμάζουν αγωγές εναντίον των κοτσυφιών που τους ξυπνούν χαράματα.