Δεν γνωρίζουμε εάν η κυβέρνηση, με τη χθεσινή της ανακοίνωση, σκοπεύει να καλύψει την οικονομική διαφορά των τεσσάρων Ταμείων με την JP Morgan από των κωδικό του κρατικού προϋπολογισμού για τις «δαπάνες αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών». Δηλαδή από τον κωδικό για λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς.
Παρατηρώντας όμως την πρόβλεψη του κρατικού προϋπολογισμού για τις «φυσικές καταστροφές», διαπιστώνουμε πως δικαιώνεται η προνοητικότητα του υπουργείου Οικονομικών. Ετσι εξηγείται ότι το 2007 το υπουργείο προέβλεψε τη διάθεση κονδυλίων ύψους 30 εκατομμυρίων ευρώ για φυσικές καταστροφές, ενώ το προηγούμενο έτος στον ίδιο κωδικό είχε προβλέψει μόλις 106.270 ευρώ. Κάτι ήξερε. Πολύ περισσότερο που το συγκεκριμένο ομόλογο έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά των φυσικών καταστροφών.
Φυσικά, μόνο για γέλια δεν είναι η ιστορία με την οικονομική διαφορά που έχουν τα Ταμεία με την ανάδοχο τράπεζα του ομολόγου των 280 εκατομμυρίων ευρώ που εξέδωσε το ελληνικό Δημόσιο. Διότι, εάν τελικώς πληρώσει ο κρατικός προϋπολογισμός περίπου τρία εκατομμύρια ευρώ για να επιστραφεί το κεφάλαιο των 280 εκατομμυρίων στα Ταμεία των δημόσιων υπαλλήλων, των εφημεριδοπωλών, των υπαλλήλων στο φάρμακο και των εργαζομένων στους ασφαλιστικούς φορείς -όπως υπολογίζεται ότι θα πληρώσει- η δαπάνη θα επιβαρύνει όλους του φορολογούμενους πολίτες. Για πολλοστή φορά θα διαχυθεί σε αυτούς η ευθύνη και το κόστος που δεν προκάλεσαν οι ίδιοι.
Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που καλείται η κοινωνία να πληρώσει τα σπασμένα άλλων και να αναλάβουν τα ασφαλιστικά Ταμεία την ευθύνη του κράτους πρόνοιας. Μόνο που στο παρελθόν υπήρχε έστω ένα κάποιο άλλοθι κοινωνικής αλληλεγγύης, όταν επωμίζονταν οι ασφαλισμένοι του IKA τη δαπάνη των συντάξεων για τους παλιννοστούντες ομογενείς ή για τους βετεράνους της Εθνικής Αντίστασης. Ακόμη και τα σπασμένα για τις «προβληματικές» είχαν μια κάποια δικαιολογία.
Ομως σήμερα, ποια ευθύνη θα κληθούν να αναλάβουν οι Ελληνες φορολογούμενοι; Για ποια πρόνοια θα συνδράμει ο κρατικός προϋπολογισμός; Για τις παράνομες προμήθειες; ή για να ξεπεραστεί ο πανικός που έχει προκαλέσει στην κυβέρνηση η ανοικτή διαπραγμάτευση με την JP Morgan; Διότι τι άλλο παρά ως ομολογία και αναγνώριση της «εξαπάτησης» των Ταμείων μπορεί να θεωρηθεί η κίνηση της κυβέρνησης να πληρώσει το τίμημα από τα δημόσια Ταμεία.
Εκτός κι αν το Δημόσιο σκοπεύει να διεκδικήσει στη συνέχεια από την ξένη τράπεζα την επιστροφή των τόκων. Απίθανο… Αντιθέτως, η κυβέρνηση με την απόφασή της να πληρώσει το τίμημα των τόκων, έχοντας ήδη καταβάλει και περί τα 4,2 εκατομμύρια ευρώ ως τοκομερίδια του τριμήνου, θα βγει από αυτήν την ιστορία ακόμη πιο εκτεθειμένη. H πρότασή της μοιάζει με φυγή προς τα εμπρός, αλλά ίσως αποδειχτεί η πιο σημαντική ομολογία ενοχής.