Δεν ξέρουμε αν η ζωή μιμείται την τέχνη, ή το αντίστροφο, αλλά αν κοιτάξουμε τις τελευταίες εξελίξεις θα δούμε ότι η πολιτική ζωή αρχίζει να μιμείται τον τηλεοπτικό χυλό. Ετσι ιερέας που διανθίζει με το ράσο του κάθε τηλεπαράθυρο δήλωσε πως θα είναι υποψήφιος με τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (ΛΑΟΣ) όχι γιατί είναι λαϊκός, ούτε γιατί είναι ορθόδοξος, αλλά γιατί πιστεύει ότι ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης είναι κομμουνιστής!
Ο γνωστός παπα-Τσάκαλος δήλωσε συγκινημένος που ο αρχηγός του ΛΑΟΣ έχει στο γραφείο του τις φωτογραφίες του Φιντέλ Κάστρο και του Τσε Γκεβάρα και, παρά τις συστάσεις της Ιεράς Συνόδου, αποφάσισε να εκτεθεί στις επόμενες εκλογές.
Οι δηλώσεις του γνωστού ιερέα μπορεί να είναι ένα ακόμη τηλεοπτικό χάπενινγκ, σαν αυτά που (για λόγους τηλεθέασης) μας έχει συνηθίσει η TV, αλλά αν κοιτάξουμε τις δημοσκοπήσεις η απειλή είναι σοβαρή. Το ΛΑΟΣ θα μπει στη Βουλή και η κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση μάλλον θα είναι κάτι σαν τα πάνελ των δελτίων ειδήσεων: TV περσόνες, με αντιφατικές απόψεις που προκαλούν πολλή βαβούρα.
Βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι ο «Συναγερμός». Ο κ. Καρατζαφέρης βρίσκει και κάνει. Εκμεταλλεύεται έξυπνα ένα τηλεοπτικό σκηνικό που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του.
Η τηλεοπτική «ενημέρωση» έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό το «Je t’ aime» της πολιτικής. Οποια παραδοξότητα εμφανιστεί στην πολιτική σκηνή φιλοξενείται ως μέγα θέμα στα δελτία. Τα πάνελ με ή χωρίς τους εκπροσώπους του «Συναγερμού» είναι διαγωνισμοί κραυγών. Τα «πρωινάδικα», στα οποία ακριβοπληρωμένοι σταρ χύνουν μαύρο δάκρυ για την «συνταξούλα του παππούλη», είναι το κατάλληλο γήπεδο για κάθε λαϊκιστή πολιτικό. Είτε ανήκει στον «Συναγερμό» είτε όχι. Απλώς οι πολιτευτές του κ. Καρατζαφέρη παίζουν πολύ καλύτερα «εντός έδρας»: Απλοϊκές απόψεις, καταγγελίες και πολύ φασαρία. Αυτή δεν είναι η τηλεοπτική μας «ενημέρωση» όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί μας προξενεί εντύπωση που σ’ αυτό το τοπίο πρωταγωνιστούν οι άνθρωποι του «Συναγερμού»; Ετσι δεν έστρωσαν οι πολιτικοί όλα αυτά τα χρόνια;
Το βασικό χαρακτηριστικό του Μέσου που ονομάζεται τηλεόραση είναι ότι ισοπεδώνει τα πάντα. Φτιάχνει ένα χυλό της πραγματικότητας στον οποίο συνυπάρχει μια ανθρωπιστική καταστροφή με χιλιάδες αδικοχαμένους νεκρούς και ο κοιλόπονος κάποιας αοιδού. Συνυπάρχει το αίτημα μιας μεγάλης κοινωνικής ομάδας και το αίτημα κάποιου που απλώς κάνει μεγάλη φασαρία. Λογίζονται ισότιμα και η διαδήλωση του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων και των εκατό χαβαλέδων που αποφάσισαν να κάνουν σόου. Μοιράζει εξίσου τον χρόνο μεταξύ του εκπροσώπου ενός μεγάλου κόμματος και ενός εξωκοινοβουλευτικού. Στο πλαίσιο της δημοκρατίας πάντα, την οποία κάθε τηλεαστέρας δηλώνει ότι σέβεται.
Η τηλεόραση φτιάχνει χυλούς έτοιμους προς βρώση, αλλά όπως όλοι οι χυλοί, εκτός από ευκολομάσητοι είναι και ανούσιοι. Το πρόβλημα δεν είναι ότι η τηλεόραση φτιάχνει την δική της εικονική πραγματικότητα που ελάχιστη σχέση έχει με τον κόσμο που μας περιβάλλει, αλλά το γεγονός ότι αυτή η ψευδής πραγματικότητα διαμορφώνει τον κόσμο διά της πολιτικής. Εστω βραχυχρόνια.
Ετσι σ’ αυτές τις εκλογές ο τηλεοπτικός χυλός θα δημιουργήσει ιστορία. Θα συνδράμει τα μάλα για να μπει στην Βουλή ένα ακραία λαϊκιστικό κόμμα κι αυτό θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη νίκη της τηλεόρασης επί της πολιτικής.
Αφού η τελευταία δεν τόλμησε είκοσι χρόνια τώρα να επιβάλλει τους όρους της στην τηλεόραση, η τηλεόραση επιβάλλει τους όρους της στην πολιτική.
Τη μεταμορφώνει κατ’ εικόνα και ομοίωσή της.