Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επί της Εκθεσης Προόδου για την ευρωπαϊκή πορεία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, την περασμένη Τρίτη, είναι όχι μόνο απογοητευτικό, αλλά εξαιρετικά ανησυχητικό. Επί 63 ψηφισάντων, οι 59 ευρωβουλευτές, προερχόμενοι από το σύνολο των πολιτικών ομάδων του Κοινοβουλίου, υπερψήφισαν την Εκθεση. Καταψήφισαν μόνον οι τέσσερις «ηρωικοί» Ελληνες: ο κ. Γ. Δημητρακόπουλος (Ν.Δ.), Π. Μπεγλίτης (ΠΑΣΟΚ), Γ. Παφίλης (ΚΚΕ) και Γ. Καρατζαφέρης (ΛΑΟΣ).
Η Εκθεση, την οποία συνέταξε αριστερός Ολλανδός ευρωβουλευτής, βρίθει αρνητικών για τις ελληνικές θέσεις αναφορών, όπως ότι κάθε χώρα έχει το δικαίωμα «να επιλέξει ελεύθερα το όνομά της», ότι η εκκρεμότητα της ονομασίας «προκαλεί πλήρη σύγχυση στην κοινή γνώμη τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας» ή ότι τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. πρέπει να σταματήσουν να βάζουν εμπόδια στην αναγνώριση των διαβατηρίων που εκδίδει η ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία.
Με δύο λόγια, η συντριπτική (σοβιετικού… τύπου) πλειοψηφία με την οποία εγκρίθηκε η έκθεση δείχνει την πλήρη απομόνωση, στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα σε ό,τι αφορά το θέμα της ονομασίας της γειτονικής δημοκρατίας. Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι το δυσμενές αυτό κλίμα καταγράφεται στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του μοναδικού, δηλαδή διεθνούς οργανισμού, όπου η χώρα μας μπορεί να βρει υποστήριξη σε ό,τι αφορά τη διαφορά της με την ΠΓΔΜ. Αξίζει να υπενθυμίσει κανείς την περίφημη «απόφαση της Λισσαβώνας» επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, που ανέφερε ότι η Ε.Ε. δεν αποδέχεται τον όρο «Μακεδονία» στο όνομα της ΠΓΔΜ.
Η αδυναμία των Ευρωπαίων εταίρων μας να κατανοήσουν τις θέσεις μας είναι εύκολο είτε να αποδοθεί στις γνωστές… «συνωμοσίες», που εξυφαίνουν οι πάντες εις βάρος της Ελλάδας είτε να αιτιολογηθεί με βάση το σύνδρομο καταδίωξης, που πολλές φορές μας καταλαμβάνει συλλογικά. Η δύσκολη -και επίπονη- εξήγηση έχει να κάνει με τα αλλεπάλληλα λάθη, που έκαναν όχι μόνο οι κυβερνήσεις αλλά ολόκληρη η πολιτική ηγεσία της χώρας τα τελευταία 17 χρόνια. Φοβούμενοι το πολιτικό κόστος όσοι άσκησαν την εξουσία δεν τόλμησαν να προχωρήσουν σε έναν έντιμο συμβιβασμό στο όνομα. Την απαραίτητη στήριξη δεν πρόσφεραν, για τους ίδιους λόγους, και όσοι βρίσκονταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Ανάλογες ευθύνες έχουν και οι κυβερνήσεις των Σκοπίων, καθώς ο συμβιβασμός απεδείχθη και για αυτές πολιτικά δυσβάστακτος.
Ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής και ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Γιώργος Παπανδρέου δεν τροφοδότησαν ποτέ στην πλειοδοσία πατριωτισμού. Θα μπορούσαν επομένως να αναλάβουν, από κοινού, την ευθύνη και το κόστος να επέλθει ο επιθυμητός συμβιβασμός, καθώς η εκκρεμότητα δεν συμφέρει ούτε τη χώρα μας ούτε τους γείτονες. Εύλογο είναι κανείς να μην περιμένει κάποια πρωτοβουλία προς αυτήν την κατεύθυνση πριν από τις εκλογές. Ευχής έργον θα ήταν το Σκοπιανό να παραμείνει μακριά από την προεκλογική αντιπαράθεση και στη συνέχεια να κυριαρχήσει μια λογική που θα δώσει τέλος στην εκκρεμότητα, που βαραίνει τον ηγετικό ρόλο που μπορεί να παίξει η χώρα μας στα Βαλκάνια.