Στη Φλάνδρα του Βελγίου, εδώ και τετρακόσια χρόνια, κάθε τέτοια εποχή, λαμβάνει χώρα ένας από τους πιο παράξενους διαγωνισμούς στον κόσμο. Σε αυτόν, συμμετέχουν 12.000 σπίνοι, οι οποίοι, υπό το άγρυπνο βλέμμα των ιδιοκτητών τους, προσπαθούν να τραγουδήσουν όσο περισσότερο γίνεται μέσα στη μία ώρα που διαρκεί ο διαγωνισμός, προκειμένου να κατακτήσουν το έπαθλο. Η καταπληκτική και συνάμα καθοριστική για το αποτέλεσμα λεπτομέρεια είναι ότι τα πουλιά πρέπει να τραγουδήσουν τις νότες σωστά, διότι σε διαφορετική περίπτωση, αποκλείονται από τον διαγωνισμό, μαζί με τους ιδιοκτήτες τους. Αυτό, πέραν του προφανούς, σημαίνει ότι τα πουλιά πρέπει πάση θυσία να αντισταθούν στη φυσική τους τάση να μιμούνται τις φωνές των διπλανών πετούμενων και να μην αυξάνουν την ένταση της φωνής τους όσο αυξάνεται και η ένταση των ήχων που ακούνε.
Οσο παράξενο κι αν φαίνεται, αν όχι όλοι οι «διαγωνιζόμενοι», πάντως ορισμένοι από αυτούς το πετυχαίνουν, κι ας αντιπαρατίθενται με κανόνες που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη φύση τους.
Πετυχαίνουν, δηλαδή, να μην παρασύρονται από το περιβάλλον και να δίνουν μέχρι τέλους τη μάχη με τους κανόνες στους οποίους έχουν ήδη εξασκηθεί.
Στα δικά μας μέρη, τέτοιοι διαγωνισμοί δεν συνηθίζονται. Ισως γιατί δεν είναι στην κουλτούρα μας. Ή γιατί δεν έχουμε τόσους πολλούς σπίνους, και δει εκπαιδευμένους. Εχουμε μόνο πολιτικούς «σπίνους» και μάλλον ανεκπαίδευτους, αφού συνήθως δυσκολεύονται ιδιαίτερα να μην επηρεαστούν από την ποιότητα και την ένταση της φωνής των αντιπάλων τους.
Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στην αθηναϊκή πολιτική σκηνή, θα μπορούσε να μοιάζει με τον παράξενο διαγωνισμό της Φλάνδρας, αν τα «πολιτικά τιτιβίσματα» ακολουθούσαν και κάποιους κανόνες. Μόνο που εδώ, «τραγουδούν» όλοι μαζί, ο καθένας όσο πιο δυνατά γίνεται και με προφανή στόχο να καλύψουν τον διπλανό. Τον χορό έσυρε πρώτος ο Γ. Παπανδρέου, ευελπιστώντας προφανώς ότι θα καλύψει μέρος της απόστασης που χωρίζει τον ίδιον και το κόμμα του από τη Ν.Δ., αν θέσει σε δοκιμασία τις φωνητικές του χορδές και τα νεύρα των αντιπάλων του. Υιοθέτησε με ευκολία κάθε καταγγελία, απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχεται, οποιονδήποτε κι αν αφορά, και εκστόμισε φράσεις και χαρακτηρισμούς που δεν επιτρέπεται να αποδίδονται σε μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Ακολούθησε η κυβέρνηση, η οποία αν και δηλώνει ότι αρνείται να χορέψει το ταγκό της πόλωσης με τον κ. Παπανδρέου, είναι σαφές ότι μπαίνει στην προεκλογική πίστα αποφασισμένη να μην αφήσει τίποτα αναπάντητο.Το ερώτημα είναι τι σε ποιο πεδίο θα γίνει η αντιπαράθεση. Θα είναι αντιπαράθεση ιδεών; Προτάσεων; Προγραμμάτων; Προβληματισμού για τα φλέγοντα; Η αντιπαράθεση πυροτεχνημάτων που μόνο στόχο έχει να φωτίσει στιγμιαία το γκρίζο και μουντό πεδίο της πολιτικής; Μάλλον το δεύτερο. Αν είναι έτσι, καλύτερα στη Φλάνδρα με τους σπίνους το φθινόπωρο…