Ενα πράγμα είναι χειρότερο από τις πρόωρες εκλογές. Η διαρκής συζήτηση γι’ αυτές. Η κολοκυθιά με τον χρόνο των εκλογών έχει σημαντικές δευτερογενείς επιπτώσεις. Και στην οικονομία και στην κοινωνία. Σημαντικές τομές που δεν έγιναν τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης λόγω «Ολυμπιακών» τώρα αναβάλλονται εκ νέου λόγω των επικείμενων εκλογών. Μέτρα που απαιτούνται για να βγει η χώρα από μια σειρά αδιεξόδων μετατίθενται.
Γράφαμε παλιότερα ότι σε όλες τις πολιτικά ώριμες χώρες οι εκλογές έχουν σταθερό κύκλο. Γίνονται πάντα στο τέλος της τετραετίας ή πενταετίας. Εκτιμούσαμε όμως ταυτόχρονα ότι η συζήτηση περί πρόωρων εκλογών γίνεται τελικά αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Σε μια χώρα όπου το κράτος αγκαλιάζει σφιχτά κάθε δραστηριότητα και κυρίως την οικονομία, η εκκρεμότητα των εκλογών παραλύει τα πάντα. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε προεκλογική διάθεση. Οι υπουργοί δεν δουλεύουν πια. Βρίσκονται στα τηλέφωνα ανταλλάσσοντας εκτιμήσεις για τον χρόνο διεξαγωγής των με συναδέλφους και δημοσιογράφους. Η αντιπολίτευση οξύνει τους τόνους προσδοκώντας εκλογικά οφέλη. Ολη αυτή η κατάσταση οδηγεί τελικά την κυβέρνηση σε πρόωρες εκλογές, είτε τις σχεδίαζε είτε όχι. Η αδράνεια που δημιουργεί η εκλογολογία δημιουργεί δυναμική εκλογών.
Δεν είναι όμως μόνο η αδράνεια το πρόβλημα. Υπάρχει και η υπαναχώρηση σε λαϊκιστικές πολιτικές. Δυστυχώς στην προεκλογική αναμπουμπούλα πολλοί λύκοι χαίρονται. Και όχι μόνο της αντιπολίτευσης που δικαίως ή αδίκως προσπαθούν να στριμώξουν την κυβέρνηση. Τα προβλήματα κυρίως προέρχονται από τους συνοδοιπόρους της κυβέρνησης. Ακόμη και από υπουργούς. Το τελικό και τελειωτικό επιχείρημα σε κάθε σύσκεψη είναι: «Σκέφτεστε να πάμε σε εκλογές τον Σεπτέμβριο και να έχουμε ανοιχτό το τάδε ή το δείνα θέμα;». Οπότε όλα τα θέματα μένουν κλειστά ή κλείνουν κατά τον χειρότερο για τον τόπο τρόπο.
Ενα κλασικό παράδειγμα είναι οι εκβιασμοί που δέχεται η κυβέρνηση για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Ενώ μέχρι στιγμής κράτησε θαρραλέα στάση μην υποκύπτοντας στις γοερές κραυγές των ακραίων και ενώ το βιβλίο μπήκε στη νόμιμη διαδικασία της αξιολόγησης από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, τώρα εκβιάζεται με ακατονόμαστα γκάλοπ και «φόκους γκρουπ». Το βιβλίο, καταλήγουν κάποιοι επικοινωνιακοί φωστήρες, κάνει μεγάλη ζημιά στην κυβέρνηση. Σίγουρα: όλοι όσοι περιμένουν με τις ώρες στις ουρές του ΙΚΑ το βιβλίο σκέφτονται και οργίζονται. Οι άνεργοι έχουν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους για να εκτιμήσουν τις διαβρωτικές για το έθνος συνέπειες του «συνωστισμού». Κι εκείνοι που βλέπουν τα εισοδήματά τους καθηλωμένα έχουν σκάσει γιατί στο εν λόγω βιβλίο δεν εμπεριέχεται πλήρες κεφάλαιο για τον Μακεδονικό Αγώνα.
Δεν είναι μόνον οι λάτρεις της εθνικά ορθής ιστοριογραφίας που χαίρονται στην αναμπουμπούλα. Ο πρόεδρος ενός σωματείου τριτέκνων (αλήθεια, τι ποσοστό αυτής της κατηγορίας του πληθυσμού εκπροσωπούν αυτά τα σωματεία;) δηλώνει από τα παράθυρα ότι από τη Νέα Δημοκρατία μετακινείται στο ΛΑΟΣ. Είναι προφανές ότι δεν το κάνει ούτε για το βιβλίο της ιστορίας, ούτε για να αντισταθεί στην παγκοσμιοποίηση. Πιέζει την κυβέρνηση για να εκπληρώσει εκείνη την ατυχή προεκλογική της υπόσχεση να αποδώσει τα ευεργετήματα των πολυτέκνων και σε όσους έχουν τρία παιδιά. Μαζί μ’ αυτούς παρ’ ολίγον να έκαναν πάρτι και όσοι έχτισαν στα δάση.
Οσο το γαϊτανάκι με τον χρόνο των εκλογών θα συνεχίζεται, τόσο η κυβέρνηση θα βρίσκεται υπό ομηρία. Διάφοροι με υπαρκτή ή φανταστική κοινωνική αναφορά θα βρίσκουν τις πόρτες ανοιχτές για την ικανοποίηση παράλογων αιτημάτων. Και μαντέψτε ποιος θα πληρώσει στο τέλος τον λογαριασμό.