LE ΜΟΝDΕ
Αυτονομία των ΑΕΙ στη Γαλλία
Ο Φρανσουά Φιγιόν δεν δίστασε να ονομάσει το νομοσχέδιο για την αυτονομία των πανεπιστημίων -προσχέδιό του είχε διανεμηθεί στους κοινωνικούς εταίρους- ως «τη σημαντικότερη μεταρρύθμιση της κυβερνητικής θητείας. Δεν έχει άδικο. Εάν η Γαλλία θέλει να ανταποκριθεί απόλυτα στην πρόκληση της πληροφορικής εποχής, εάν θέλει να παράγει νέες ειδικότητες, αν θέλει να συνδέσει τα πτυχία με την εργασία (προκειμένου να ανταποκριθεί καλύτερα στις ανάγκες της χώρας), θα πρέπει να αναδιαρθρώσει την ανώτατη εκπαίδευσή της. Σε αυτό υπάρχει ομοφωνία. Δεν μένει παρά να βρεθεί η σωστή μέθοδος, ώστε να αποφευχθεί η πρόκληση νέων τριγμών και ταραχών που προκάλεσαν όλες οι μεταρρυθμίσεις που προωθήθηκαν τα τελευταία σαράντα χρόνια.
ΒΟSΤΟΝ GLΟΒΕ
Οχι άλλο Ψυχρό Πόλεμο, κ. πρόεδρε
Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι κατά την ορκωμοσία του, το 1961, είχε πει: «Πρέπει να πληρώσουμε οποιοδήποτε τίμημα, να επωμισθούμε οποιοδήποτε βάρος, να συνεργασθούμε με φίλους και εχθρούς προκειμένου να διασφαλίσουμε την επιβίωση και την επιτυχία της δημοκρατίας». Ο πρόεδρος Μπους, σε τελετή για τα θύματα του Κομμουνισμού στην Ουάσιγκτον, την περασμένη εβδομάδα, έκανε το ίδιο λάθος, δηλώνοντας το εξής: «Το κακό και το μίσος που οδήγησε στο θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους στον 20ό αιώνα είναι ακόμη εδώ. Βλέπουμε το πρόσωπό του στην 11η Σεπτεμβρίου 2001». Ο Μπους αναφερόταν σ’ αυτούς που χάθηκαν εξαιτίας της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Δεν έχει σημασία αν ορισμένοι από τους θανάτους προκλήθηκαν εξαιτίας της υπεραντίδρασης των ΗΠΑ σε ενέργειες της ΕΣΣΔ και στη ρητορική του Ψυχρού Πολέμου που ασπάστηκε ο Κένεντι. Ο πρόεδρος Μπους αποχωρεί, αλλά δεν φαίνεται διατεθειμένος να εγκαταλείψει την απομίμηση του Ψυχρού Πολέμου και αυτό δεν αποβαίνει προς όφελος κανενός.
DW-WΟRLD.DΕ
Πρόσφυγες, προβλήματα και παγίδες
«Κάθε χώρα – μέλος που αντιμετωπίζει σήμερα πρόβλημα προσφύγων πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνη της», δηλώνει ο κ. Κέφνερ, της υπηρεσίας προσφύγων του ΟΗΕ, με αφορμή την Ημέρα για τους Πρόσφυγες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι χώρες που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. με την Ασία και Αφρική: η Μάλτα, η Κύπρος, η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία. Εάν οι πρόσφυγες εγκαταλείψουν στη συνέχεια την πρώτη χώρα υποδοχής και κατευθυνθούν για παράδειγμα προς τη Γερμανία, η τελευταία έχει το δικαίωμα -βάσει της διάταξης του Δουβλίνου- να απελάσει τους πρόσφυγες και πάλι προς την πρώτη χώρα υποδοχής. Στη Γερμανία, μάλιστα, οι πρόσφυγες δεν μπορούν πλέον να αποτρέψουν την απέλασή τους βάσει νέας αυστηρότερης διάταξης που υιοθέτησε πρόσφατα το γερμανικό Κοινοβούλιο. Η διαδικασία όμως κρύβει πολλά πρακτικά προβλήματα και παγίδες. Αφενός πολλές χώρες της νοτίου Ευρώπης δεν αναφέρουν πάντα όλους τους πρόσφυγες στην τράπεζα δεδομένων της Ε.Ε. προκειμένου να μην εμφανίζονται οι ίδιες ως πρώτες χώρες υποδοχής. Αφετέρου παρατηρείται το φαινόμενο πρόσφυγες να πετούν τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα ακριβώς για να μην μπορεί πλέον να εξακριβωθεί ποια είναι η πρώτη χώρα υποδοχής.
ΑRΑΒ ΝΕWS
Η μοίρα της Παλαιστίνης
Οι εξελίξεις στα παλαιστινιακά εδάφη, με τη Χαμάς κυρίαρχη στη Λωρίδα της Γάζας και τον Αμπάς να ελέγχει τις περιοχές της Δυτικής Οχθης, έχουν ένα πολύ δυσάρεστο αποτέλεσμα. Θέτουν τη μοίρα της Παλαιστίνης στα χέρια των νεοσυντηρητικών της Ουάσιγκτον. «Η εξέλιξη των γεγονότων μπορεί να ελευθερώσει τον Αμπάς και να ασχοληθεί περισσότερο με τα προβλήματα της Δυτικής Οχθης. Εκεί θα εξαρτάται από τις ισραηλινές δυνάμεις για την πάταξη των προκλήσεων της Χαμάς και από την Ιορδανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες για την ανασυγκρότηση των δυνάμεων ασφαλείας». Η δήλωση ανήκει στον Μάρτιν Ιντικ, φιλο-ισραηλινό λομπίστα στην Ουάσιγκτον. Πολλές αραβικές χώρες, η Ε.Ε. και το Ισραήλ σπεύδουν να εκφράσουν τη στήριξή τους στον Αμπάς. Χρήματα, όπλα και πολιτική νομιμότητα φτάνουν προς αυτόν με εξαιρετική ταχύτητα. Είναι, αιφνιδίως, ο αγαπημένος της διεθνούς κοινότητας. Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι δεν μπορούσαν να σκεφθούν κάτι καλύτερο.