Μ ε τον προεκλογικό χρόνο να μετράται πλέον σε εβδομάδες, οι εκλογές του 2007 διεκδικούν δύο σημαντικές αν και εν πολλοίς αντιφατικές μεταξύ τους ιδιαιτερότητες. Η πρώτη είναι ότι θα «παιχτούν» κυρίως στα δεξιά και η δεύτερη ότι, ακριβώς γι’ αυτό, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα δώσουν σημαντική κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Παρά το γεγονός ότι ο «μεσαίος χώρος» με τους εύκολα μετακινούμενους «πιστούς» του είναι το κομμάτι επί του οποίου ευθέως ανταγωνίζονται οι δύο μεγάλοι, καθώς και ότι η επόμενη Βουλή θα έχει μάλλον και πάλι δύο αριστερά κόμματα, το πραγματικό παιχνίδι θα γίνει στα δεξιά και θα διεξαχθεί μεταξύ δύο άτυπων διπόλων: του ΠΑΣΟΚ/Καρατζαφέρη και της ΝΔ/Παπαθεμελή. Πρόκειται για δύο «σχήματα» που παρουσιάζουν εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον.
Πρώτον, επειδή βγάζουν νόημα: Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς τον Γιώργο Παπανδρέου να αισθάνεται καλά με τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ, όμως, ο τελευταίος, αν και δεν προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ το συναντά σε ένα θεμελιώδες τμήμα του, καθώς είναι ίσως ο κορυφαίος μαθητής και συνεχιστής του «κανείς θεσμός μόνο ο λαός», της ακραίας λαϊκιστικής πλευράς του Α. Παπανδρέου, με, επιπλέον όλη την εθνικιστική ρητορική της.
Δεύτερον, επειδή, την ίδια στιγμή, ο Γ. Καρατζαφέρης έχει κληρονομήσει και την αποτελεσματικότητα αυτής της σχολής, σε αντίθεση με το άλλο «δίπολο», που στο πεδίο της ίντριγκας και του παρασκηνίου παραμένει μακράν δεύτερο και… καταϊδρωμένο – κάτι σαν τον λαγό και τη χελώνα του εξαιρετικά διδακτικού αισώπειου μύθου.
Για τη Νέα Δημοκρατία δεν υπήρξε καλύτερο νέο από την απόφαση του Στέλιου Παπαθεμελή να κατέβει στις εκλογές -αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον είχαν εφεύρει. Κι αυτό, επειδή είναι ο μόνος ενδεχόμενος ανασχετικός παράγοντας στην πιθανότατη είσοδο του ΛΑΟΣ στη Βουλή, η οποία θα φέρει την κυβέρνηση πολλαπλά σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Και η μοναδική πιθανότητα να μην μπει ο Καρατζαφέρης στη Βουλή, είναι να μπει ο Παπαθεμελής -η τουλάχιστον να πλησιάσει πολύ σε αυτό το στόχο. Ομως, ενώ για τον Καρατζαφέρη το ΠΑΣΟΚ και το πέριξ αυτού σύστημα δουλεύει από καιρό ρολόι, θα πρέπει να διαθέτει κανείς πάρα πολύ μεγάλη φαντασία για να ισχυριστεί ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την κυβέρνηση και το κόμμα Παπαθεμελή: όπως όλα δείχνουν, μέγας ύπνος βασιλεύει επί του μοναδικού εκείνου θέματος που θα μπορούσε να κάνει τη Ν.Δ. να ελπίζει όχι ότι θα πάρει τις εκλογές, που θα τις πάρει, αλλά ότι θα είναι σε θέση να κυβερνήσει την επομένη, που δεν θα είναι. Εκτός πια κι αν ο πρωθυπουργός έχει μέσα του καταλήξει ήδη στο σενάριο της μεγάλης συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Αλλά, και σε αυτήν ακόμα την περίπτωση, που θα ήταν καλό να μην βιαστεί κανείς να τη διαγράψει, ένας Καρατζαφέρης λιγότερος, κακό δεν κάνει!
Λαγοί και χελώνες του πολιτικού παρασκηνίου και των ημιφωτισμένων διεργασιών θα τρέξουν λοιπόν το Φθινόπωρο στην κούρσα με τις κάλπες, στις πιο… υπόγειες εκλογές των τελευταίων ετών.