Μηχανήματα και αμηχανία

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σαράντα εφτά βαθμοί στην Αθήνα, κι όχι Ιούλιο, λένε όσοι τα παρακολουθούν αυτά, δεν έχουν ξαναμετρηθεί ποτέ από το 1897, οπότε άρχισαν να καταγράφονται οι θερμοκρασίες. Αφού, λοιπόν, δεν υπάρχουν προγενέστερα στοιχεία, ας υποθέσουμε ότι το 1896 το θερμόμετρο είχε δείξει επίσης 47 βαθμούς. Είχε βάλει τα καλά της τότε η πρωτεύουσα για να διοργανώσει τους πρώτους Ολυμπιακούς της σύγχρονης ιστορίας (ευτυχώς είχαν λάβει χώρα την άνοιξη, όχι καλοκαιριάτικα). Ποια καλά της; Ο σαρκαστής Εμμανουήλ Ροΐδης, μάρτυς αυθεντικός του καιρού του, είχε μαστιγώσει με τις δριμύτατες λέξεις του το επιδερμικό φρεσκάρισμα μιας πόλης που αντί να νοιαστεί να γίνει υποφερτή για τους μόνιμους κατοίκους της, καιγόταν να εντυπωσιάσει τους περιστασιακούς επισκέπτες της.

Ε, αυτό ακριβώς συνέβη και στο «ολυμπιακό» μας 2004. Παθιαστήκαμε με τη βιτρίνα, προσθέσαμε θηριώδη κτίρια (ούτε καν με ηλιακούς θερμοσίφωνες δεν φροντίσαμε να τα εξοπλίσουμε όλα) που πριν αχρηστευτούν πρόλαβαν να κλείσουν το μέτωπο της θάλασσας, κι όσο για πράσινο, μια βόλτα στο ΟΑΚΑ ή στο συγκρότημα του Ελληνικού αρκεί για να απογοητεύσει. Η «μεγάλη ευκαιρία» των Ολυμπιακών, όπως την παρουσίαζαν οι διαφημιστές της κι όσοι προσδοκούσαν πολιτικό ή οικονομικό κέρδος, όχι απλώς πήγε χαμένη, αλλά μεταστράφηκε σε αφορμή καταστροφής. Σε κάθε κάτοικο της Αθήνας αντιστοιχούν, με το ζόρι, δύο τετραγωνικά, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι τετραπλάσιος. Και μολαταύτα οι ηγέτες μας (πρωθυπουργοί, υπουργοί, δήμαρχοι, νομάρχες) διεκδικούν οικολογικές δάφνες· και να σκεφτεί κανείς ότι στέλνουν τα ΜΑΤ για να «αναχαιτίσουν» όσους φυτεύουν δάφνες στο υπό δήωση Πεδίον του Αρεως.

Εν πάση περιπτώσει, καμία σύγκριση δεν χωρεί ανάμεσα στους 47 βαθμούς του 2007 και τους 47 προ πενήντα ή εκατό χρόνων. Ο αριθμός είναι (ή μάλλον φαίνεται) ο ίδιος και η κλίμακα του Κελσίου επίσης, όλα τα υπόλοιπα όμως έχουν αλλάξει. Σήμερα, πολύ περισσότερο εξοπλισμένοι απ’ ό,τι οι παππούδες και οι προπάπποι μας, υποφέρουμε περισσότερο, γιατί το ίδιο το περιβάλλον κατάντησε ασφυκτικότερο. Στις «θερμικές νησίδες» της πρωτεύουσας, του λεκανοπεδίου μάλλον, οι σαράντα βαθμοί, όπως επιβεβαιώνουν οι κλιματολόγοι, είναι 45, και οι 45 πενήντα, λόγω του μπετόν και της ασφάλτου. Τα κτίριά μας, τσιμεντένια ή γυάλινα, φλέγονται και το μόνο που εκπέμπουν προς τα έξω είναι ο καυτός αέρας των συστημάτων κλιματισμού. Τόσα μηχανήματα έχουν εισβάλει στον ημερήσιο βίο μας, για να τον απλουστεύσουν και να τον υπηρετήσουν και παραμένουμε περισσότερο αμήχανοι από τους προπάππους μας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή