Πάνω στα αποκαΐδια και πριν η εικόνα της νέας καταστροφής καθαρογραφεί, κόμματα και πολιτικοί βιάστηκαν πάλι να δηλώσουν συμμετοχή σε ένα αγώνα αλληλοεπίρριψης ευθυνών, δεν πρωτοτύπησαν ούτε αυτή τη φορά.
Εδώ και δεκαετίες τα δάση μας καίγονται, άλλοτε από δόλο, άλλοτε από τη σφοδρότητα των καιρικών φαινομένων, η συναρίθμηση της καταστροφής ισούται με εθνική περιβαλλοντική καχεξία
Την ώρα που η μισή Ελλάδα μύριζε καμένα, οι Αθηναίοι που ξενύχταγαν σε ταράτσες αγωνιώντας για την Πάρνηθα δεν έδιναν δεκάρα για τον πόλεμο με ζητούμενο «ποιος ευθύνεται περισσότερο» για την επικρατούσα κατάσταση σε ΔΕΗ, πυροσβεστική, για την ασυνεννοησία φορέων, την ανικανότητα αρμοδίων κ.ο.κ.
Να τι λέει, χωρίς δολιχοδρομίες, η κυβέρνηση: είναι τόσο βαθιές οι πληγές που άφησε στη χώρα η ΠΑΣΟΚική διακυβέρνηση, βρήκαμε τόσο διαλυμένη τη μηχανή, που πράττουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό να γίνει. Το ΠΑΣΟΚ απαντά: είστε τρία χρόνια στην εξουσία και η γραμμή αμύνης σας είναι ακόμα στο παρελθόν, δεν καλύψατε κενές θέσεις προσωπικού, κομματικοποιήσατε (σ.σ.: έλεος…) τις υπηρεσίες, αποτύχατε στον συντονισμό.
Τώρα θα τρελαθούμε τελείως, ανταπαντά, επίσης σε ελεύθερη μετάφραση, η Ν.Δ.: Εαν όλα όσα παραλάβαμε κύριοι ΠΑΣΟκοι ήταν χρυσά και άγια, μέσα σε τρία χρόνια, όσο και αν προσπαθήσεις δεν… προλαβαίνεις να τα απαξιώσεις.
Τα καμένα δάση είναι μαύρο πεδίο προβολής της υστέρησης των κομμάτων να αποδείξουν ότι σε κάποια θέματα επιβάλλεται να υπάρχει οικουμενική συναίνεση. Και τα μικρότερα κόμματα, που εκ των πραγμάτων ουδέποτε είχαν επί της ουσίας εμπλοκή στη διαχείριση του προβλήματος, δεν πρωτοτύπησαν, πλειοδότησαν εν θερμώ σε λόγο καταγγελτικό.
Να τι μας είπε το ΚΚΕ: ο κύριος ένοχος, αυτός που τροφοδοτεί και στηρίζει το έργο των εμπρηστών, είναι η πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. σήμερα και του ΠΑΣΟΚ χθες, που εμπορευματοποιεί τη γη, που αποχαρακτηρίζει τις δασικές εκτάσεις νομιμοποιώντας τους καταπατητές, μάλιστα την «προστασία των δασών πρέπει να την αναλάβει ο ίδιος ο λαός». Αν ισχύουν τα παραπάνω, οι εμπρηστές πρέπει να είναι μια στρατιά, με συνωμοτικά χαρακτηριστικά και άριστα εκπαιδευμένοι, ώστε να καταφέρνουν εν προκειμένω να βάζουν πάνω από εκατό πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα, όπως συνέβη προχθές, μέσα σε λίγες ώρες. Και εάν οι εμπρηστές χτυπούν έτσι, τι είδους δράση οφείλει να αναλάβει ο εθελοντής λαός;
Να τι μας είπε και ο ΣΥΝ: παρά το γεγονός ότι είναι γνωστοί οι κίνδυνοι των πυρκαγιών κάθε καλοκαίρι, δεν υπάρχει ο ανάλογος σχεδιασμός ούτε τα αναγκαία μέτρα σε εξοπλισμό και προσωπικό για την πρόληψη και τη γρήγορη κατάσβεση των πυρκαγιών. Την παραπάνω πρόταση-κλισέ χρησιμοποιούσε επί λέξει η Ν.Δ. όταν ήταν αντιπολίτευση, το ίδιο επιχείρημα αναπτύσσει και το ΠΑΣΟΚ, τώρα που βρίσκεται εκτός εξουσίας.
Οσο πικρή και αν είναι η εικόνα ενός δάσους που παραδίνεται στις φλόγες (σ.σ.: είδα συναδέλφους μου, Πέμπτη απόγευμα, να βουρκώνουν βλέποντας καπνούς να υψώνονται πίσω από τον όγκο της Πάρνηθας) άλλο τόσο πικρή είναι και η παραδοχή ότι όσα μέσα και αν διαθέτει ένας μηχανισμός, έμψυχα και μηχανικά, αντιμέτωπος με τις κακές δυνάμεις της φύσης εσαεί θα μειονεκτεί.
Πόσω μάλλον όταν η φύση έχει να κάνει με το ελληνικό δαιμόνιο: να μη συμφωνούμε για τίποτα. To είπε μέσα στη μεγάλη κούρασή του ο αρχηγός της Πυροσβεστικής: να βοηθήσει και ο Θεός…