Στην τέταρτη δεκαετία της μεταπολίτευσης, είναι πλέον αναγκαία η μεγαλύτερη δυνατή συνεννόηση ή και συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας και κυρίως των δύο μεγάλων κομμάτων, σε μείζονα θέματα για το μέλλον του τόπου.
Αν και η αναφορά «συμφωνία των μεγάλων κομμάτων» προκαλεί αντιδράσεις, εξαιτίας του έρποντος λαϊκισμού, ο οποίος είναι εδραιωμένος στα δημόσια πράγματα, πρέπει να θυμηθούμε ότι κατά το παρελθόν πρακτικά υπήρξε «συμφωνία» των δύο μεγάλων κομμάτων σε αρκετές περιπτώσεις:
Η στροφή του ΠΑΣΟΚ στην Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, η προσχώρησή του στην πρόταση για απελευθέρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, η όψιμη συμφωνία της ΝΔ στην αιρετή Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, καθώς και η ανάδειξη στην Προεδρία της Δημοκρατίας του Κωστή Στεφανόπουλου και του Κάρολου Παπούλια, με την ψήφο και των δύο μεγάλων κομμάτων, είναι μερικά μόνο παραδείγματα μειζόνων συμφωνιών σε μείζονα ζητήματα από τα δύο μεγάλα κόμματα.
Το στενάχωρο είναι ότι, για να φτάσουν σε αυτές τις συμφωνίες, χρειάστηκε να περάσει πολύ χρόνος, καθυστέρηση που λειτούργησε εις βάρος του τόπου. Η καθυστέρηση συχνά παρατείνεται από εκείνους (τους συναντούμε οριζόντια στο πολιτικό φάσμα) που έχουν αναγάγει το λαϊκισμό σε πρώτη ύλη πολιτικής τους επιβίωσης και που χαϊδεύοντας αυτιά και χτυπώντας πλάτες χτίζουν ατομικές καριέρες, αδιαφορώντας για το αύριο του τόπου και των επόμενων γενιών.
Στην εποχή των μεγάλων προκλήσεων η Ελλάδα δεν πρέπει να χάσει άλλο χρόνο, με στείρες αντιπαραθέσεις, πρακτική την οποία δυστυχώς έχει χρησιμοποιήσει το ΠΑΣΟΚ τελευταία. Υπάρχουν στις μέρες μας μείζονα ζητήματα που απαιτούν μείζονες συμφωνίες από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και κυρίως από τα δύο μεγάλα κόμματα. Ο επόμενος χάρτης της Αυτοδιοίκησης, οι αναγκαίες τομές στο δημόσιο τομέα και η αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των βουλευτών, είναι τρία κορυφαία ζητήματα, όπου τα δύο μεγάλα κόμματα κάποτε θα συγκλίνουν, αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει νομοτελειακά και σε βάθος χρόνου, αλλά τώρα!
Η υστέρηση σε ανάπτυξη της περιφέρειας, η δυσκαμψία της κρατικής μηχανής, κυρίως στη διαχείριση κρίσεων και η γραφειοκρατία, η διαφθορά και η διαπλοκή, η αναξιοπιστία της πολιτικής, η απομάκρυνση των πολιτών από τα κοινά, παρά την επίπονη και σοβαρή προσπάθεια της κυβέρνησης, εξακολουθούν να αποτελούν χαρακτηριστικά της σύγχρονης Ελλάδας και έχουν τις ρίζες τους, τόσο στον τρόπο με τον οποίο σήμερα λειτουργεί και η αυτοδιοίκηση και ο δημόσιος τομέας, όσο και στη διαδικασία με την οποία αναδεικνύονται οι εκπρόσωποι του λαού στο Κοινοβούλιο.
Οσο λοιπόν πιο γρήγορα τολμήσουμε, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η εθνική μας προσφορά. Αλλωστε πολύ μεγαλύτερη τόλμη απαιτείται για να συμφωνήσεις με κάποιον, παρά για να διαφωνήσεις…
* Ο κ. Δ. Γαλαμάτης είναι βουλευτής τη Ν.Δ.