Το νέο κτίριο του Χρηματιστηρίου, περισσότερο ίσως από οποιοδήποτε άλλο νέο κτίριο της πρωτεύουσας, μας λέει με πολύ εύγλωττο τρόπο ότι η Αθήνα που ξέραμε δεν υπάρχει πλέον. Αν πριν από 10 – 20 χρόνια έλεγες σε κάποιον ότι το Χρηματιστήριο επιδιώκει να στεγαστεί σε νέο κτίριο, ειδικά μελετημένο, στη Λεωφόρο Αθηνών (Καβάλας) θα σε κοιτούσε σαν εξωγήινο. Πιο πολύ από τα κτίρια επιχειρήσεων, τα εμπορικά κέντρα και τα ψυχαγωγικά πάρκα, που αναπτύσσονται ή πρόκειται να αναπτυχθούν κατά μήκος της Αθηνών, το κτίριο του Χρηματιστηρίου φέρει στους ώμους ένα συμβολισμό που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.
Δεν θα το χαρακτήριζε κανείς ένα ιδιαίτερα ωραίο κτίριο. Ομολογώ ότι το έχω δει μόνο από τον δρόμο, εξ αποστάσεως. Ομως, το νέο αυτό κτίριο επιτυγχάνει να προβάλει μία δήλωση. Με το ύψος του και το παιχνίδι εξωστρέφειας – εσωστρέφειας που εκπέμπεται από τη μορφολογία του, το Χρηματιστήριο επιβάλλεται στο περιβάλλον της Λεωφόρου Αθηνών με το ζητούμενο πομπώδες ύφος. Η ήπια μνημειακότητά του μεταφέρει συνδηλώσεις που για τον νέο ρόλο της ευρύτερης περιοχής επιδρούν ευεργετικά. Ηδη πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε εξαγγελθεί -ανάμεσα σε πολλά άλλα- η ανάπλαση της Λεωφόρου Αθηνών. Σήμερα, είναι ορατή μια σημαντική εξέλιξη προς το καλύτερο, αλλά η οποία οφείλεται στη συγκέντρωση ιδιωτικών επενδύσεων. Επιπλέον, η χωροθέτηση του γηπέδου του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό και η επέκταση του μετρό ήρθαν να οργανώσουν και να δικαιώσουν αυτές τις τολμηρές κινήσεις, αλλά και να κάνουν πιο απτή τη μελλοντική εικόνα μιας περιοχής που ώς πρόσφατα ήταν διαβόητη για το οπτικό χάος και την τριτοκοσμική της εμφάνιση.
Δεν έχει συμβεί το θαύμα στη Λεωφόρο Αθηνών. Ομως, υπάρχει ένας δυναμισμός που δικαιολογεί την αδημονία. Περισσότερο έχει να κάνει με την επεκτατική τροχιά της επιχειρηματικότητας, που όπως σε όλες τις μητροπόλεις του κόσμου, έτσι και στην Αθήνα δημιουργεί νέα σημεία αναφοράς, ενώ παράλληλα αναδιοργανώνει την εσωτερική κατανομή της αστικής γεωγραφίας. Μετά την Κηφισίας η Συγγρού, μετά τη Συγγρού η Αθηνών, έρχονται να προσφέρουν στην έως πρόσφατα επαρχιακή σε ποικιλία και όραμα Αθήνα, έναν ασυγκράτητο δυναμισμό.
Υπάρχει μια σαφής βελτίωση του επιχειρηματικού κτιρίου και μια εντυπωσιακή εγκατάλειψη των γυάλινων όγκων. Τα νέα υλικά είναι συμβατά με μια νέα αισθητική αντίληψη, κι αν δεν μιλάμε για υψηλή αισθητική, μιλάμε σίγουρα για μια καλύτερη αισθητική από αυτήν που είχαμε συνηθίσει στη μαζικά παραγόμενη γρήγορη και πρακτική αρχιτεκτονική.
Αλλά η ανάδυση του ίδιου του Χρηματιστηρίου σε αυτή την περιοχή της Αθήνας συνοδεύεται από μια σειρά προσδοκιών. Υπάρχει η διπλή προσέγγιση. Αν η Λεωφόρος Αθηνών δεν προσφερόταν, το Χρηματιστήριο δεν θα πήγαινε εκεί. Και τώρα που πήγε, θα συμπαρασύρει, θα προσελκύσει και θα συσπειρώσει μια σειρά ακόμη δραστηριότητες. Εχουμε ακόμα να δούμε πολλά.
