Λίγοι θα το το πίστευαν γνωρίζοντας την παρακμή, τα τελευταία χρόνια, των ιαματικών λουτρών της Καλλιθέας της Ρόδου, ότι το σπουδαίο αυτό συγκρότημα, συνδεδεμένο με μια λαμπρή αρχιτεκτονική περίοδο στα Δωδεκάνησα αλλά και μια ολόκληρη κοινωνία, επιστρέφει στη ζωή. Αυτό το καλοκαίρι του 2007, η Καλλιθέα άρχισε και πάλι να λειτουργεί με τη φιλοδοξία να γίνει εκ νέου τουριστικό κέντρο όπως παλιά.
Εγιναν τα εγκαίνια -από την υπουργό Τουρισμού κ. Φάνη Πάλλη – Πετραλιά- και η υποδοχή από την τοπική κοινωνία ήταν ενθουσιώδης. Και πώς να μην ήταν; Πολλοί Ροδίτες αλλά και άλλοι, που είχαν ζήσει τη Ρόδο τότε και μετά έφυγαν, έχουν ζωηρές και ακριβές αναμνήσεις από έναν τόπο που συνδύαζε την ομορφιά των κτισμάτων του με την ομορφιά της φύσης. Απορία προκαλεί πώς τόσα χρόνια αυτό το κομμάτι της Ρόδου είχε μείνει ανεκμετάλλευτο. Σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε η Καλλιθέα να ενσωματωθεί στην ευημερία της Ρόδου και να προσφέρει και πάλι αυτά που έχει να προσφέρει και είναι πολλά.
Μαθαίνουμε ότι είχε παλέψει προς αυτόν τον σκοπό ο δήμαρχος Καλλιθέας κ. Γιάννης Ιατρίδης, ο οποίος μάλιστα το 2001 είχε υποστηρίξει την έκδοση ενός εξαιρετικού ιστορικού και πλούσια εικονογραφημένου λευκώματος που είχε γράψει ο συλλέκτης Αντώνης Σ. Μαΐλης («Καλλιθέα, ιαματικές πηγές, 1927 – 1950»). Σήμερα, που μιλάμε για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, που κάθε ανταγωνιστική χώρα επενδύει στα spa, η Ρόδος είναι έτοιμη με ένα θησαυρό. Η Καλλιθέα κουβαλάει από μόνη της ένα μύθο. Συνδέεται με την ιταλική περίοδο της Δωδεκανήσου, με την ανάπτυξη της αστικής ζωής στη Ρόδο και τον κοσμοπολιτισμό της που επιζεί. Είναι ένα κεφάλαιο οικονομικής, τουριστικής και πολιτιστικής ανάπτυξης.
Από την Καλλιθέα έχει προσωπικές μνήμες η συνεργάτις μας Ελλη Σολομωνίδη – Μπαλάνου. Μας μεταφέρει μνήμες που αποτελούν μαρτυρία: «Οταν το 1927 έγινε στη Ρόδο ένα μεγάλο Υδρολογικό Συνέδριο και στη συνέχεια ο Ιταλός στρατιωτικός διοικητής Δωδεκανήσων ανέθεσε στον γιατρό Gustavo Gasperini και στον γιατρό Αινεία Brunetti να οργανώσουν το συγκρότημα της Καλλιθέας, αξιοποιώντας τις φυσικές ιαματικές πηγές γνωστές ήδη από την αρχαιότητα. Και έγινε το θαύμα! Η Ρόδος έγινε το υπ’ αριθμόν ένα τουριστικό θέρετρο σε όλη τη Μεσόγειο χάρη στα νερά της. Διοργανωτής και διευθυντής της όλης αυτής ιστορίας ήταν ο Αινείας Brunetti, σύζυγος της Ελλης Σολομωνίδη (αδελφής του πατέρα μου) και νονάς μου».
«Την Καλλιθέα τη γνώρισα στις δόξες της», μας λέει η Ελλη Σολομωνίδη – Μπαλάνου. «Παιδί ακόμα γνώρισα όλο τον κοσμοπολίτικο αέρα της, με την καθημερινή μικρή της ορχήστρα, τα μπάνια της στις απίστευτες αμμουδιές της ή στους βράχους της, με τα σιντριβάνια και τις πηγές της… Από το 1935 -εγώ παιδί ακόμα, όταν άρχισαν να με παίρνουν μαζί τους οι Brunetti- μέχρι την ενσωμάτωση όλα πήγαιναν καλά. Μετά λίγο λίγο η Καλλιθέα εγκαταλείφθηκε (ο Brunetti είχε εν τω μεταξύ πεθάνει), λεηλατήθηκε, ερειπώθηκε…».
Ισως μερικοί θυμούνται πλάνα από την Καλλιθέα σε παλιές ελληνικές ταινίες. Είχε αρχίσει η έντονη παρακμή. Τώρα, φαίνεται ότι αρχίζει η αναγέννηση που δημιουργεί πολλές προσδοκίες.