Οι εκλογές βρίσκονται πλέον προ των πυλών και επικρατεί εν πολλοίς βεβαιότητα, ότι η Ν.Δ. εισέρχεται στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου με σαφές προβάδισμα έναντι του ΠΑΣΟΚ. Ολες οι δημοσκοπήσεις του Ιουνίου την εμφάνιζαν να προηγείται του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως στο ερώτημα της πρόθεσης ψήφου. Επίσης, η υπεροχή της στο κρίσιμο ερώτημα της παράστασης νίκης υπήρξε συντριπτική, ενώ καταλυτικό εμφανίζεται να είναι και το προβάδισμα του κ. Κ. Καραμανλή έναντι του κ. Γ. Παπανδρέου στο ερώτημα της καταλληλότητας για την πρωθυπουργία.
Παράλληλα, ποιοτικές έρευνες του τελευταίου διαστήματος συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι οι καταστροφικές πυρκαγιές του προηγούμενου μήνα παρότι «σκίασαν» την κυβερνητική εικόνα, δεν ανέτρεψαν τον πολιτικό συσχετισμό υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου, ο πρωθυπουργός δεν θα διακινδύνευε μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση εάν δεν είχε τη βεβαιότητα ότι στον δρόμο προς τις κάλπες του Σεπτεμβρίου διαθέτει σημαντικό πλεονέκτημα έναντι του κ. Γ. Παπανδρέου.
Τα ανωτέρω σημαίνουν στην πράξη, ότι μόνη προοπτική ανατροπής για το ΠΑΣΟΚ συνιστά να καρπωθεί, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, η οποία ως φαίνεται θα είναι εξαιρετικά σύντομη, τη μερίδα του λέοντος της λεγόμενης «αδιευκρίνιστης ψήφου», που σύμφωνα με τους ερευνητές της κοινής γνώμης ανέρχεται στο 15% του εκλογικού σώματος. Οπως αναφέρουν οι δημοσκόποι, όσοι την παρούσα περίοδο προσδιορίζονται από το «δεν ξέρω-δεν απαντώ» στο ερώτημα της πρόθεσης ψήφου διαφέρουν εν μέρει από το αντίστοιχο τμήμα του εκλογικού σώματος κατά τις προεκλογικές περιόδους του 2000 και του 2004. Συγκεκριμένα, οι «αναποφάσιστοι» της τρέχουσας συγκυρίας δεν περιορίζονται στους ψηφοφόρους που παραδοσιακά κινούνται μεταξύ της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και κατά κανόνα κρίνουν την έκβαση του εκάστοτε εκλογικού αποτελέσματος, αλλά εκτείνονται στον άλλοτε «σκληρό πυρήνα» της εκλογικής βάσης των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας.
Τούτο, εν πολλοίς εξηγεί τη συνολική απαξίωση του πολιτικού μας συστήματος που συστηματικά καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Ομως για το ΠΑΣΟΚ σημασία έχει κάτι άλλο. Είναι προφανές ότι η θορυβώδης και με απαξιωτικούς χαρακτηριστικούς αντιπολιτευτική τακτική που ακολούθησε ο κ. Γ. Παπανδρέου, αρχικά με την υπόθεση των ομολόγων και εν συνεχεία με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές του τελευταίου μήνα έχει εξαντλήσει τα όριά της: δεν έλκει ούτε τους παραδοσιακούς αναποφάσιστους που κινούνται στο μέσο του πολιτικού φάσματος ούτε εκείνους τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που το εγκατέλειψαν το 2004 επιλέγοντας τη Ν.Δ. ή και μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση. Ως εκ τούτου, η στροφή του κ. Γ. Παπανδρέου στην ανάδειξη του προγραμματικού λόγου του ΠΑΣΟΚ συνιστά μονόδρομο, εκτός εάν κύριο μέλημά του συνιστά το αποτέλεσμα της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης να είναι μια «διαχειρίσιμη» από τον ίδιο ήττα.
