Το διαρκές έγκλημα των ιδιοκτητών και των τυπικώς υπευθύνων διαφόρων ρυπογόνων βιομηχανιών στον βοιωτικό Ασωπό έχει επανειλημμένως καταγγελθεί. Ο ΣΚΑΪ και «Η Καθημερινή» έχουν αναλάβει εκστρατεία ανάδειξης του εγκλήματος, το οποίο δεν είναι άλλο από τη διάχυση άκρως επικινδύνων ουσιών, κυρίως βιομηχανικών αποβλήτων, στο «πόσιμο» νερό – δηλητήριο που παρέχεται στις δεκάδες χιλιάδες των πολιτών οι οποίοι κατοικούν ή εργάζονται στην ευρύτερη περιοχή Οινοφύτων και Σχηματαρίου. Ενα νερό το οποίο ενδεχομένως χρησιμοποιείται και από εργοστάσια παρασκευής τροφίμων και ποτών ευρυτάτης καταναλώσεως…
Υπήρξαν βεβαίως, στις 19 του περασμένου Ιουνίου, δικαστικές αποφάσεις επιβολής προστίμων, το μεγαλύτερο από τα οποία δεν υπερέβαινε τα… 5.000 ευρώ. Ετσι, μπορεί μεν οι συγκεκριμένοι καταδικασθέντες να μην υποτροπίασαν, αλλά τα αποτελέσματα προσφάτων ερευνών και μετρήσεων δείχνουν ότι κανείς εκ των επιδιδομένων σε άκρως ρυπογόνες πρακτικές δεν πτοήθηκε, αφού όπως είχε και τότε επισημαίνει η «Κ», είναι πολλαπλασίως συμφερότερο γι’ αυτούς να πληρώνουν τα ευτελή πρόστιμα που ενδεχομένως θα τους επιβληθούν στο μέλλον από το να δαπανούν χρήμα για την προβλεπόμενη επεξεργασία των αποβλήτων τους, πριν αυτά τα πάρει το ποτάμι και δηλητηριάσει τον υδροφόρο ορίζοντα της πολυάνθρωπης περιοχής.
Χθες ακόμα, στο κύριο άρθρο της, η «Κ» υπογράμμιζε ότι «οι ψηφοφόροι πολίτες απαιτούν (από τους βουλευτές όλων των κομμάτων στην περιοχή) να αγνοήσουν το πολιτικό κόστος της σύγκρουσης με οικονομικά συμφέροντα, τα οποία προτάσσουν τα ίδια οφέλη έναντι της προστασίας του περιβάλλοντος», και διαπίστωνε πως «η κατάσταση στον Ασωπό επιδεινώνεται, ενώ το κράτος -εγκλωβισμένο στις γραφειοκρατικές του αδράνειες- παρακολουθεί απλώς». Είναι εμφανές ότι για να αναγκασθούν οι εξουσίες να νομοθετήσουν, να επιβάλουν και να εκτελέσουν αυστηρές, ουσιαστικές και αποτελεσματικές ποινές εναντίον όσων δηλητηριάζουν και καταστρέφουν το περιβάλλον, δεν αρκεί, δεν φθάνει η δράση των πρωτοπόρων, αλλά ολιγομελών, οικολογικών οργανώσεων. Χρειάζεται η αγωνία και ο αγώνας για το περιβάλλον να καταστεί κοινωνικό αίτημα των πολλών. Γιατί, αν αυτό δεν γίνει, οι το έγκλημα τελούντες στον Ασωπό ή αλλού θα συνεχίσουν -χάρις στο έγκλημα- να επιτυγχάνουν υπερκέρδη και ως εκ τούτων να έχουν και τη δυνατότητα να πάρουν το λουτρό τους ή να γεμίσουν τις πισίνες τους με νερά Περιέ και Μπαντουά, αλλά οι κάτοικοι της βεβαρημένης βιομηχανικής ζώνης και τα παιδιά τους θα πίνουν το δηλητήριο που οι εν ονόματι τάχα της ανταγωνιστικότητας εγκληματούντες ρίχνουν ενσυνειδήτως στο νερό τους.
