THE NEW YORK ΤΙΜΕS
Προσαρμογή των ειδών
Ως Νεοϋορκέζοι έχουμε, εξ ανάγκης, μεγάλη προσαρμοστικότητα. Σαν τα μυρμήγκια, μαθαίνουμε νέες διαδρομές γρήγορα, αν ο δρόμος που χρησιμοποιούμε καθημερινά γίνει απροσπέλαστος ή το τρένο μας σταματήσει. Είναι εξαιρετικά εκνευριστικό όταν το τρένο «κοκαλώνει», όπως συνέβη με τη χθεσινή καταιγίδα. Κανείς δεν μπόρεσε να μας εξηγήσει τον λόγο. Η αδυναμία επικοινωνίας της Μητροπολιτικής Υπηρεσίας Συγκοινωνιών σίγουρα δεν είναι ενθαρρυντική. Ακόμα και οι ανακοινώσεις στον υπόγειο γίνονταν σε διάλεκτο Αρειανών παρά ανθρώπων. Και όλα αυτά, τη στιγμή που η υπηρεσία συγκοινωνιών θα ζήτησει από το επιβατικό κοινό να πληρώνει περισσότερα για τις καθημερινές της μετακινήσεις. Σύμφωνα με αξιωματούχους, ο υπόγειος μεταβλήθηκε σε βάλτο και άμεσα ειδοποιήθηκαν τα ΜΜΕ να ενημερώσουν το κοινό να αποφύγει τις μετακινήσεις. Ο κυβερνητής Σπίτζερ και ο Λι Σάντερ, διοικητής της υπηρεσίας, υποσχέθηκαν να δημοσιοποιήσουν πλήρη έκθεση για τα προβλήματα που εμφανίστηκαν προχθές, κυρίως την πλημμύρα του δικτύου και την καθυστερημένη προειδοποίηση για την καταιγίδα. Πρόκειται, τουλάχιστον, για μία αρχή καθώς αναμένεται ενίσχυση των φαινομένων και γεννώνται βάσιμα ερωτήματα σχετικά με το πώς θα αντιμετώπιζε η υπηρεσία μία χειρότερη κατάσταση. Για τους κατοίκους της Νέας Υόρκης η διακοπή της λειτουργίας του υπογείου ήταν κάτι πολύ κακό, επειδή δεν ήξεραν πώς να πάνε στον προορισμό τους. Ομως, είναι χειρότερη η αίσθηση που επικρατεί ότι ούτε κι αυτοί που διοικούν τις υπηρεσίες γνωρίζουν.
ΗΑΑRΕΤΖ
Το τελευταίο σαμποτάζ
Το σχέδιο του Ισραηλινού προέδρου, Σίμον Πέρες, για την άμεση διευθέτηση του Παλαιστινιακού λαμβάνει ως δεδομένο ότι το βασικό αίτιο της διαμάχης είναι το εδαφικό ζήτημα. Ο βετεράνος κ. Πέρες, όμως, όφειλε να έχει αντιληφθεί ότι ο αραβικός κόσμος πολεμάει το ισραηλινό κράτος για καθαρά ιδεολογικούς λόγους και δεν θα ικανοποιηθεί από μια ενδεχόμενη ανταλλαγή εδαφών. Σε διαφορετική περίπτωση, οι Παλαιστίνιοι θα είχαν αποδεχτεί το σχέδιο διαίρεσης των Ηνωμένων Εθνών του 1948 ή έστω τις σημαντικές παραχωρήσεις του Εχούντ Μπάρακ το 2000. Τη χρονιά εκείνη, όμως, ο Γιασέρ Αραφάτ απέδειξε ότι η αποχώρηση των Ισραηλινών από το 96% των παλαιστινιακών εδαφών και το Ορος του Ναού δεν ικανοποιούν τους Αραβες. Πώς, λοιπόν, κάποιοι μπορούν να αισιοδοξούν όταν η Χαμάς έχει επικρατήσει στις πρόσφατες κοινοβουλευτικές εκλογές και ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας; Το σχέδιο του κ. Πέρες δεν θα υλοποιηθεί, διότι οι Παλαιστίνιοι δεν ενδιαφέρονται για παραχωρήσεις όσον αφορά τα εδάφη και διότι η κουρασμένη ισραηλινή κοινή γνώμη έχει πάψει προ πολλού να εμπιστεύεται, όχι μόνο τους Παλαιστινίους, αλλά και τον αρχιτέκτονα του Οσλο, Σίμον Πέρες, καθώς και τον πρωθυπουργό Εχούντ Ολμερτ, ο οποίος προ διετίας συνυπέγραψε την αποχώρηση από τη Λωρίδα της Γάζας.
ΗΕRΑLD ΤRΙΒUΝΕ
Επείγοντα μέτρα
Δεν χρειάζεται να είσαι Βρετανός αγρότης για να αντιληφθείς τον φόβο που προκαλεί η πρόσφατη εκδήλωση αφθώδους πυρετού σε δύο αγροκτήματα της χώρας. Την τελευταία φορά που υπήρξε επιδημία, το 2001, ο αγροτικός Βορράς της χώρας ήταν σαν να είχε παραδοθεί στην πυρά κάποιας κηδείας και σαν να είχε σταματήσει η ζωή στις αγροτικές περιοχές. Είναι δικαιολογημένος ο φόβος, καθώς πρόκειται για ιδιαίτερα μεταδοτική ασθένεια. Η καλύτερη στρατηγική για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της είναι να περιορισθεί σε μια περιχαρακωμένη ζώνη εμβολιασμένων ζώων ή νεκρών ζώων. Τις τελευταίες ημέρες έχουν σφαγιασθεί περί τα 200 ζώα και η κυβέρνηση έχει παραγγείλει περί τις 300.000 εμβόλια. Το μόνο καλό στο νέο επεισόδιο είναι ότι σχεδόν όλοι θυμούνται το προηγούμενο του 2001 και είναι έτοιμοι να δράσουν με τα όσα θυμούνται και μάλιστα καλύτερα. Το κρίσιμο ερώτημα, όμως, είναι το αίτιο της νέας επιδημίας. Ας ελπίσουμε να αναχαιτισθεί η εξάπλωση της επιδημίας και να εντοπισθεί το αίτιό της το συντομότερο. Η οικονομία των αγροτικών περιοχών της Βρετανίας υπέστη τρομερό πλήγμα από τη νόσο των τρελών αγελάδων τη δεκαετία του 1990 και ένα εξίσου τρομερό πλήγμα από την επιδημία αφθώδους πυρετού που ακολούθησε. Δεν μπορεί να αντέξει ξανά κάτι ανάλογο.
ΤΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ
Υπερβολές και υστερία
Πάνω από τρεις μήνες αφότου εξαφανίστηκε από θέρετρο της Πορτογαλίας, η τύχη της Μαντλίν Μακ Καν εξακολουθεί να κερδίζει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Κατά μια έννοια, είναι αναπόφευκτο. Το γεγονός ότι δεν έχει βρεθεί πτώμα σημαίνει ότι η υπόθεση δεν έχει κλείσει.Το μυστήριο για το τι συνέβη στο 4χρονο κοριτσάκι παραμένει. Είναι επίσης προφανές πως οι γονείς της Μαντλίν, Τζέρι και Κέιτ, επιζητούν τη μεγαλύτερη δυνατή δημοσιότητα επειδή αισθάνονται ότι η διατήρηση της εικόνας της Μαντλίν στα Μέσα είναι η μεγαλύτερη ελπίδα τους να φέρουν πίσω το παιδί τους. Παρότι όμως δεν υπάρχει λογική στην απροκάλυπτη επέμβαση των Μέσων, σε μια προσωπική υπόθεση οδύνης, εντούτοις αυτή την εβδομάδα ξεπεράστηκαν τα όρια. Η κάλυψη του θέματος σε Βρετανία και Πορτογαλία εξελίχθηκε σε υπόνοιες και συκοφαντίες. Δημοσιεύματα όπου αναφερόταν ότι βρέθηκαν ίχνη αίματος στον τοίχο του διαμερίσματος που νοίκιαζε η οικογένεια, όπως και εκείνα ότι φίλοι του ζευγαριού ανακρίνονται εκ νέου, κυριάρχησαν, δημιουργώντας την εντύπωση ότι έχει εγκαταλειφθεί η θεωρία της απαγωγής, κάτι το οποίο ωστόσο δεν επιβεβαιώνεται από την αστυνομία. Είναι προφανές γιατί συμβαίνουν όλ’ αυτά. Το Σάββατο συμπληρώνονται εκατό μέρες από την εξαφάνιση της Μαντλίν και τα Μέσα θέλουν να επανέλθουν στο θέμα, αλλά με νέες εξελίξεις, έστω και αν αυτές δεν προκύπτουν. Αν οι γονείς της μικρής έχουν αρχίσει να μετανιώνουν για τη δημοσιότητα που τρόπον τινά επιδίωξαν, δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Ενα είναι βέβαιο: ο κυνικός τρόπος με τον οποίο ορισμένα Μέσα χειρίστηκαν αυτή την τραγική ιστορία αφήνει μια εξαιρετικά δυσάρεστη γεύση.
ΕL ΡΑΙS
Κινήσεις απόγνωσης
Ο Ιρακινός πρωθυπουργός, Νούρι αλ Μαλικί, αναζητεί στο Ιράν τη στήριξη της σιιτικής κυβέρνησης της Τεχεράνης για να αποτραπεί η διάλυση του Ιράκ, όπου συνεχίζεται η αιματοχυσία και όπου δεν διαφαίνεται πολιτική λύση. Προηγουμένως, ο Μαλικί είχε επισκεφθεί την Τουρκία στην οποία υποσχέθηκε ότι θα πλήξει τους εξτρεμιστές Κούρδους που χρησιμοποιούν ως βάση το Ιράκ προκειμένου να επιτεθούν στην Τουρκία. Η δραστηριότητα του Μαλικί θα είχε κύρος και αξιοπιστία αν ήταν πρωθυπουργός μιας χώρας. Αυτό όμως δεν ισχύει, διότι ο Μαλικί όλο και λιγότερο εκφράζει μια κυβέρνηση η οποία υποτίθεται ότι είναι εθνικής ενότητας. Αντιθέτως, γίνεται όλο και περισσότερο ο εκφραστής μιας συγκεκριμένης ομάδας μνημειώδους ανικανότητας, την οποία το τελευταίο διάστημα έχουν εγκαταλείψει 17 υπουργοί, μεταξύ των οποίων σουνίτες και σιίτες και φονταμενταλιστές. Και δεν είναι μόνον αυτό. Παρά την επίσημη στήριξή της, η Ουάσιγκτον γίνεται όλο και πιο δύσπιστη έναντι ενός ηγέτη, τον οποίο κατηγορεί, όχι αδικαιολόγητα, ότι δεν κάνει τίποτε για να αποτρέψει την ελεύθερη πτώση του Ιράκ. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν γίνεται πιστευτή η πρωτοβουλία της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου να ενισχύσουν τον ρόλο του ΟΗΕ με ένα νέο ψήφισμα.
ΑL JΑΖΕRΑ.ΝΕΤ
Το πρόβλημα στο Πακιστάν
Κατά τα φαινόμενα, ο πρόεδρος του Πακιστάν, Περβέζ Μουσάραφ, δεν θα κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, παρά τις σχετικές φημολογίες. Τοπικά τηλεοπτικά μέσα και εφημερίδες μετέδιδαν ότι η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης είναι θέμα ωρών, όμως ο υπουργός Πληροφοριών του Πακιστάν, Μοχάμαντ Αλι Ντουράνι, το διέψευσε. «Ο πρόεδρος εκτιμάει ότι δεν χρειάζεται να κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Παρόλο που πιέζεται από διάφορα κόμματα, ο πρόεδρος πιστεύει ότι πρέπει να διενεργηθούν ελεύθερες εκλογές και δεν θέλει να λάβει μέτρα που θα εμποδίσουν τη διεξαγωγή τους». Οι υποστηρικτές του κ. Μουσάραφ τον εγκαταλείπουν μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του να απολύσει τον επικεφαλής του δικαστικού σώματος και την εισβολή των στρατιωτών στο Κόκκινο Τζαμί του Ισλαμαμπάντ, όπου σκοτώθηκαν περισσότεροι από 100 άνθρωποι. Σύμφωνα με το Σύνταγμα του Πακιστάν ο πρόεδρος μπορεί να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης αν κρίνει ότι η ασφάλειά της «απειλείται από πόλεμο ή εξωτερική απειλή, ή από εσωτερικές ταραχές» που η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει. Κατά τη διάρκεια της κατάστασης έκτακτης ανάγκης η κυβέρνηση μπορεί να περιορίσει την ελευθερία να μετακινούνται και να συναθροίζονται, να να περιορίσει τις πολιτικές δραστηριότητες και συγκεντρώσεις και το δικαίωμα του Κοινοβουλίου να ψηφίζει νόμους. Κυρίως, όμως, ο κ. Μουσάραφ θα μπορεί να διαλύσει το Κοινοβούλιο και να αναβάλει ή να ακυρώσει τη διεξαγωγή εκλογών. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του Αλ Τζαζίρα στο Ισλαμαμπάντ, η κυκλοφορία των φημών ενδέχεται να είχε σκοπό να εκτιμηθούν οι αντιδράσεις του κόσμου.
