Την ίδια ώρα που σοβούν σχέδια εισβολής των τουρκικών δυνάμεων στο Ιράκ -προκαλώντας ήδη φόβους ευρύτερων περιπλοκών- η Αγκυρα προάγει προσχηματική κλιμάκωση «κρίσεως πετρελαίων» στον Κυπριακό χώρο.
Το έγγραφο που διεβίβασε στα Ηνωμένα Εθνη προ μερικών μόλις ημερών, αποτελεί νέο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση και πιστοποιεί τις τουρκικές εκβιαστικές προθέσεις.
Είναι προφανές ότι ενώ οι τριβές μεταξύ στρατιωτικού κατεστημένου και της ισλαμογενούς κυβερνητικής πλειοψηφίας εισέρχονται σε φάση κρίσιμης αντιπαραθέσεως, η εξαγωγή των προβλημάτων που αυτές επισωρεύουν και αναδεικνύουν, συνιστά πρόχειρη διέξοδο και κλασική μέθοδο υπερβάσεως.
Με τη διαφορά ότι αναπαράγονται μείζονες κίνδυνοι.
Κι εγκυμονούν παράγωγα που μπορεί να δημιουργήσουν καταλυτικές αντιδράσεις.
Η Κύπρος υπήρξε τις τελευταίες δεκαετίες, η ευχερής επιλογή για σκοπούς αποσπάσεως της προσοχής των τουρκικών μαζών, με την αναθέρμανση εθνικιστικών συνδρόμων και τον αναμηρυκασμό των κινδύνων που ενεδρεύουν στο τουρκικό υπογάστριο.
Σήμερα δεν συμβαίνει διαφορετικά. Και το θέμα των πετρελαϊκών κοιτασμάτων που ιχνηλατούνται και που ενδεχομένως θ’ ανορυχθούν, δίδει προσχήματα και ταυτοχρόνως στρατηγικούς στόχους.
Καθώς η Αγκυρα με αυτές τις πολιτικοστρατιωτικές πρακτικές, θέλει να δημιουργήσει κατάσταση de facto αναγνωρίσεως (ή κι επιβολής) δικαιωμάτων στην περιοχή.
Χρησιμοποιώντας το ψευδοκράτος ως το δυνάμει προγεφύρωμα ελέγχου (ή συνελέγχου) αυτής της κρίσιμης γεωγραφίας.
Είναι φανερό λοιπόν, ότι όσο η Κύπρος -ως συντεταγμένο κράτος και ισότιμος εταίρος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως- θα προχωρεί σε αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου της, ασκώντας τα κυριαρχικά της δικαιώματα, τόσο η Αγκυρα θα επιτείνει τις επιδρομικές της ενέργειες, προκειμένου να την ανακόψει.
Και ήδη πέραν άλλων, παρεμβαίνει και πάλι σε όμορες χώρες της περιοχής, που συνομολόγησαν συμφωνίες εκμεταλλεύσεως των αποθεμάτων με την Κυπριακή Δημοκρατία. Οι πειρατικές διαθέσεις είναι ήδη προφανείς. Και η Λευκωσία (με αυτονόητη τη συνδρομή της Αθήνας) δεν πρόκειται φυσικά ν’ αποδεχθεί περιστολή των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και περιτομή της πολιτειακής της αυτάρκειας, προκειμένου οι τουρκικοί σχεδιασμοί να περάσουν και να επιβάλουν στρατηγική επικυριαρχία, προεκτείνοντας τα κατοχικά τετελεσμένα στη σύνολή της επικράτεια. Διότι κάτι τέτοιο, θα προδιέγραφε αντίστροφη μέτρηση αυτοαναιρέσεως…
* Ο Α. Λυκαύγης είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας της Κύπρου στην Ελλάδα
