Μπορεί ο κ. Καραμανλής να είχε προειδοποιήσει, χρησιμοποιώντας την παροιμιακή σχέση του λαγού με τη φτέρη. Δεν είχε όμως (και ακόμη δεν το έχει πλήρως) πει πλήρως την αλήθεια που οδηγεί σπουδαίες αποφάσεις του, όπως αυτή της επίσπευσης των εκλογών. Ας του αναγνωρίσουμε πάντως ότι ορθώς θέτει ως «κυρίαρχο στοιχείο εκλογικής κρίσης τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας». Παραμένει όμως να πεισθούμε πως «διενεργώντας τώρα εκλογές, ο κ. Καραμανλής κερδίζει πολύτιμο χρόνο για κρίσιμες αλλαγές» («Κ», 12.8.2007).
Υπό κρίση μένει η προσωπική δέσμευσή του, πέραν των εύκολων ψιθύρων που σκόρπισαν στα χρόνια της πρώτης αυτής θητείας του, για την ενεργητικότητα που επέδειξε στην καθοδήγηση της κυβέρνησής του. Μέχρις ότου ο σημερινός πρωθυπουργός ξεκαθαρίσει το πλαίσιο δράσης κατά την αιτούμενη νέα θητεία διακυβέρνησης, ο πολίτης δεν θα έχει κανένα λόγο να δικαιολογήσει την ψήφο του, εκτός όσων (ακόμη σήμερα!) αισθάνονται κομματικώς τακτοποιημένοι. Αυτή τη φορά, το σχέδιο, προφανώς, δεν πρέπει να έχει ορίζοντα και κυρίως στοιχεία μετρήσιμα και συγκρίσιμα. Ας μην ξεχνάει η υπό εκλογική αναστολή πλειοψηφία ότι, από την 17η Σεπτεμβρίου, θα συγκαταλέγεται και η ίδια στις κυβερνήσεις «του χθες».
Κανείς δεν έχει την αυταπάτη πως στις είκοσι εργάσιμες που ακολουθούν θα γίνει κάποια σοβαρή προγραμματική συζήτηση. Ούτε άλλωστε που χρειάζεται. Ας «ορκιστούν» τα «μεγάλα» κόμματα ότι θα μείνουν πιστά στις αρχές χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης, με χαμηλούς φόρους και αξιοποίηση κρατικών δαπανών. Ας μας εξηγήσουν πώς και σε ποιο βαθμό θα μειώσουν τις υποχρεώσεις των επόμενων γενεών, με πραγματική μείωση δημόσιου χρέους και διευθέτηση της μακροχρόνιας απειλής του ασφαλιστικού. Ας καταγράψουν τις τεχνικές λύσεις σε θέματα δίκαιης λειτουργίας του κοινωνικού κράτους. Ας προσδιορίσουν τα βήματα μιας ουσιαστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, με εφαρμογή της αξιολόγησης καθηγητών και αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας, πέραν των αψιμαχιών περί εθνικών δεινών. Ας αποκαλύψουν τις προτεραιότητές τους σε θέματα ποιότητας ζωής και περιβάλλοντος. Ας δεσμευτούν για τους κανόνες λειτουργίας και το μέγεθος του κυβερνητικού σχήματος που θα εγκαταστήσουν σε περίπτωση νίκης τους. Ας θέσουν ένα – δύο ρεαλιστικούς στόχους για την αποτελεσματικότητα της κρατικής μηχανής, στον τομέα της ασφάλειας και υπηρεσίας του πολίτη.
Βεβαίως, το κύριο βάρος όλων αυτών (και κάποιων ακόμη, αλλά έχουμε χρόνο) αναλογεί κατά πρώτο και κύριο λόγο στον Κώστα Καραμανλή. Γιατί είναι αυτός που επισπεύδει την κρίση μας σε ένα ιδιόμορφο δημοψήφισμα. Οσο αισιόδοξα και αν αντιμετωπίζει την τελική κρίση του εκλογικού σώματος τόσο οφείλει να είναι προετοιμασμένος για αυξημένη αυστηρότητα των πολιτών ήδη από τους πρώτους μήνες, αφού επέλεξε να γίνει αυτός ο λαγός που θα βγάλει η κάλπη.
