Είναι θλιβερό αυτό που συνέβη στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Ενας αλλοδαπός μικροπωλητής, προσπαθώντας να διαφύγει από τον έλεγχο των αστυνομικών -ή, τέλος πάντων, κάποιων που νόμιζε ότι ήταν αστυνομικοί- πήδησε από τον πρώτο όροφο μιας καφετέριας, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα.
Ο θάνατος ενός 25χρονου είναι μια τραγωδία, αλλά λυπηρό είναι και το γεγονός ότι κάποιοι επιχείρησαν να στήσουν σκηνικό τύπου Παρισίων. Για όσους δεν θυμούνται, πρέπει να πούμε ότι η εξέγερση των προαστίων πριν από δύο χρόνια στη Γαλλία κάπως έτσι ξεκίνησε: από τον θάνατο ενός καταδιωκόμενου από αστυνομικούς.
Η συναισθηματική φόρτιση που δημιουργεί ένας θάνατος δεν πρέπει να μας αποτρέψει από το να σκεφτούμε ψύχραιμα και κυρίως λογικά. Ακόμη και αν ήταν αστυνομικοί οι διώκτες του 25χρονου αλλοδαπού (η αστυνομική διεύθυνση Θεσσαλονίκης το διαψεύδει, αλλά η εν λόγω υπηρεσία έχει μακρύ χρονικό ψευδών στην καμπούρα της, οπότε δικαιολογημένα πολλοί δεν την πιστεύουν) δεν ευθύνονται εκείνοι για τον θάνατό του. Ελεγχο στοιχείων επιχείρησαν να κάνουν. Δεν άσκησαν κανενός είδους βία κατά του άτυχου μικροπωλητή. Οι καταγγελίες περί προηγούμενου βασανισμού του από αστυνομικούς είναι σοβαρές και πρέπει να διερευνηθούν, αλλά αυτό αφορά άλλο επεισόδιο. Η προηγούμενη ανομία των αστυνομικών πρέπει να τιμωρηθεί, αλλά δεν νομιμοποιεί παρανομίες άλλων.
Μπορεί να υπάρχει τεράστια κοινωνική ανοχή στους μικροπωλητές πλαστών CD και DVD, αλλά η ανοχή δεν ακυρώνει τον νόμο. Ο 25χρονος αλλοδαπός προ της καταδίωξης είχε παραβατική συμπεριφορά. Καλώς ή κακώς, η πώληση πειρατικών CD και DVD απαγορεύεται και οι αστυνομικές αρχές έχουν το δικαίωμα (έστω περιοδικώς και σπανίως) να επιβάλλουν την εφαρμογή των νόμων. Εκ των πραγμάτων λοιπόν και από τη στιγμή που δεν άσκησαν βία δεν μπορεί να τους αποδοθεί ψόγος. Εκαναν απλώς το καθήκον τους. Προς τι λοιπόν η αναταραχή;
Πιθανώς ένα κομμάτι του αντιεξουσιαστικού χώρου πιθηκίζει συμπεριφορές και θέλει να μεταφέρει μοντέλα εξέγερσης του εξωτερικού στην Ελλάδα. Μόνο που το Παρίσι ήταν διαφορετικό: υπάρχει σωρευμένη οργή για τις διακρίσεις που γίνονται σε βάρος Γάλλων πολιτών, οργή που ξέσπασε με εκτεταμένες καταστροφές.
Τα επεισόδια στην Καλαμαριά δεν έχουν σχέση με την παρισινή εξέγερση. Μάλλον μπορούν να θεωρηθούν σαν συνέχεια μιας ελληνικής παράδοσης. Κάθε φορά που πάει να επιβληθεί ο νόμος κάποιοι εξεγείρονται. Ζητούν διαιώνιση του δικαιώματος στην παρανομία. Συνήθη πράγματα, δηλαδή, γι’ αυτή τη χώρα…
