Ειπώθηκαν τόσα πολλά, τις τελευταίες αυτές ζεστές μέρες, για την υπόθεση των ομολόγων, όσα δεν είχαν ακουστεί τον Απρίλιο, όταν κόχλαζαν «πληροφορίες» από κάθε πλευρά. Δυστυχώς, ούτε αυτήν τη φορά μάθαμε κάτι ουσιαστικό για όσα σκανδαλώδη συνόδευσαν τη διαχείριση των ομολόγων που προκαλούν τον θόρυβο. Είναι ο προεκλογικός χρόνος που κάνει τους κυβερνητικούς πολιτικούς να φοβούνται χωρίς συνήθως να ξέρουν γιατί, αφού και αυτοί έχουν την ίδια κακή πληροφόρηση που αντλούν πολλοί ακόμη πολίτες, επί της οποίας κτίζει «επιχειρήματα» και η πασοκική αντιπολίτευση. Ευτυχώς, κάποιες πλευρές του θέματος είναι εξαιρετικά απλές, ενώ άλλες παραμένουν σκοτεινές. Ας κάνουμε αυτήν την απαραίτητη διάκριση.
Τελικά τα κεφάλαια που είχαν επενδύσει τα ταμεία σε δομημένα ομόλογα επί των οποίων χρεώθηκαν απαράδεκτα (βλ. ύποπτα) υψηλές προμήθειες, επιστράφηκαν. Η αμερικανική τράπεζα J.P. Morgan Chase προτίμησε να δώσει μέχρι και τους πρόσθετους τόκους που ζήτησαν οι -κατόπιν εορτής- ευθυνόφοβες διοικήσεις των ταμείων και να ρίξει «μαύρη πέτρα στην ελληνική αγορά». Εκλεισε λοιπόν το δομημένο ειδικό ομόλογο των 280 δισ. και «ούτε γάτα, ούτε ζημιά» για τα ταμεία. Ιδια διαδικασία επιστροφής είχε ήδη συμβεί με ανάλογο ομόλογο που είχε αγοράσει το ταμείο των δημοσιογράφων.
Με την επιστροφή λοιπόν των ομολόγων ακυρώθηκε το επιχείρημα όσων φώναζαν για ζημίες λόγω της αποτίμησης των ειδικών αυτών χρηματοοικονομικών προϊόντων. Τα ταμεία θα τοποθετήσουν τώρα τα χρήματα στα κλασικά ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου και θα συνεχίσουν να παίρνουν τις γλίσχρες αποδόσεις «τους». Οπου φτωχός κι η μοίρα του…
Αυτό που θα είναι πολύ δυσάρεστο στην υπόθεση αυτή είναι να χαθούν τα ίχνη όσων (ζήτησαν;) ενθυλάκωσαν τις υψηλές προμήθειες-μίζες. Πόσω μάλλον που το «μαύρο χρήμα», αφού μοιράστηκε, ξεπλύθηκε κιόλας. Διότι τελικώς, οι «μίζες» πληρώθηκαν από τους εκδότες και μεσολαβητές των ομολόγων, όχι όμως από το δημόσιο ή τα ταμεία. Έτσι, η κακουργηματική ζημιά που προκάλεσαν όσοι «εξαπάτησαν», (όπως πιστεύουμε ώς σήμερα) τους αφελείς (!) των ταμείων δεν θα μπορέσει ενδεχομένως να κριθεί ως αποδεικτικό στοιχείο στο ενδεχόμενο να φτάσουμε ώς τη δικαστική κρίση.
Εδώ βρίσκεται η λεπτή αλλά ουσιαστική διαφορά. Αλλη δουλειά κάνει η τακτική Δικαιοσύνη των κ. Κολιοκώστα-Σανιδά όταν ερευνά την υπόθεση, και άλλη αυτή που θα έπρεπε να έχει κάνει η «υπηρεσία» (που κακώς ονομάστηκε Αρχή, αφού της λείπουν τα «εργαλεία») του κ. Ζορμπά. Δουλειά του δεν είναι να σκιαγραφήσει τους πιθανούς αποδέκτες μαύρου χρήματος. Οφείλει να αποκαλύψει τις «άνομες συναλλαγές του δεκασμού», δηλαδή τις «μαύρες» χρηματικές συναλλαγές που βρήκε και να ζητήσει την άμεση προσαγωγή όσων ξεπλένουν φαύλο χρήμα. Αν το μόνο συμπέρασμα που έβγαλε ήταν πως η «σιωπή των υπόπτων» δημιουργεί «υπόνοιες» για «συγκεκριμένο πολιτικό χώρο», ας είχε το θάρρος να βγάλει μια ανακοίνωση και να μην μας ταλαιπωρεί με «κρυφές» εκθέσεις. Εμείς αγαπούμε τη διαφάνεια και ο λαός επιβραβεύει την ειλικρίνεια.
