Τα προχθεσινά εγκαίνια του νέου πωλητήριου στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ανέδειξαν ένα σημαντικό οργανωτικό -αλλά και οικονομικό- ζήτημα στον τομέα του πολιτισμού. Το έθιξε στην ομιλία και ο Γιώργος Βουλγαράκης. «Εχει τεράστια περιουσία το υπουργείο Πολιτισμού, πρέπει να την εκμεταλλευτεί, να την αναδείξει. Μπορεί να την αξιοποιήσει», ώστε να είναι ένα, κατά το δυνατόν, οικονομικά αυτοδύναμο υπουργείο. Δηλαδή, τα έσοδα των πωλητηρίων να χρηματοδοτούν πολιτιστικές δράσεις, του συγκεκριμένου φορέα ή άλλων εκδηλώσεων. Καθόλου κακή ιδέα και κατεύθυνση.
Τα πωλητήρια των μουσείων όλου του κόσμου έχουν γίνει, τα τελευταία χρόνια, αυτοτελείς χώροι πολιτισμού. Εκδόσεις σημαντικές, (εικαστικές, αρχαιολογικές ή φιλολογικές), μικρά έργα τέχνης, χρηστικά αντικείμενα τα οποία κοσμούνται από μοτίβα παραδοσιακών έργων ή παραστάσεων, αντίγραφα σημαντικών αρχαιολογικών ευρημάτων κάνουν προσιτή, σε πολλούς, την πολιτιστική κληρονομιά εθνών και λαών. Και βεβαίως αποτελούν μια μοναδική πηγή εσόδων για το κάθε μουσείο. Ολα αυτά συμβαίνουν στον υπόλοιπο κόσμο. Στην Ελλάδα τα συναντούμε (τα συναντούσαμε, μέχρι τα προχθεσινά εγκαίνια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου) στα ιδιωτικά μουσεία (Μπενάκη, Κυκλαδικής, Ηρακλειδών κ.λπ.). Δηλαδή από τη μια μπουτίκ και από την άλλη ψιλικατζίδικα.
Την ευθύνη και την εποπτεία στα πωλητήρια των μεγάλων και σημαντικών αρχαιολογικών χώρων (Ακρόπολις, Κνωσός, Ολυμπία, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο κ.λπ.) έχει ο Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού, ένας φορέας που ιδρύθηκε πριν από τους Ολυμπιακούς του 2004 και… μας έμεινε. Η δράση του μέχρι σήμερα είναι αμφίρροπη και, εν πολλοίς, συγκεχυμένη. Παρ’ όλα αυτά απασχολεί ικανό αριθμό ατόμων. Δεν θα μπορούσε ο ΟΠΕΠ να είναι μια υπηρεσία του ΥΠΠΟ, με μια ευέλικτη ομάδα που θα συνεργάζεται με art directors, σχεδιαστές, καλλιτέχνες, να προκηρύσσει διαγωνισμούς για την κατασκευή αντικειμένων που θα προωθούνται στα πωλητήρια και να γίνει έτσι ένας εύρωστος, οικονομικά, τομέας του ΥΠΠΟ, που πραγματικά θα συμβάλει στην προβολή του πολιτισμού με σύγχρονους όρους;
Εχει αποδειχθεί ότι τα πωλητήρια και τα καφέ, είναι παντού (από τα βιβλιοπωλεία μέχρι τα μουσεία) οι χώροι-μαγνήτες, οι χώροι που συμπληρώνουν την πολιτιστική έξοδο και την κάνουν ψυχαγωγία και απόλαυση. Τα πωλητήρια των αρχαιολογικών χώρων είναι τομείς που μπορούν να αναδειχθούν, χωρίς ιδιαίτερο κόστος, και αποδίδουν σύντομα και σίγουρα. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για τον ΟΠΕΠ. Ιδού μια εκκρεμότητα με την οποία θα πρέπει να καταπιαστεί ο επόμενος υπουργός Πολιτισμού, αξιοποιώντας, παραγωγικά και ουσιαστικά, έναν φορέα που στην πραγματικότητα δεν έχει αυτοτελή ρόλο. Την κατεύθυνση δείχνει η φράση του υπουργού Πολιτισμού: «άκουσα από τον πρόεδρο του ΟΠΕΠ ότι τα έσοδα των λίγων ημερών που δουλεύει το πωλητήριο, ισοδυναμούν με το τριπλάσιο των εσόδων του αντίστοιχου πωλητήριου πέρυσι όλο το χρόνο»! Δεν είναι καθόλου κακό σκορ!
