Είναι το αγαπημένο θέμα των δελτίων ειδήσεων κατά την προεκλογική περίοδο. Ισως επειδή είναι η βαθύτερη πολιτική κουβέντα που τα κανάλια μπορούν να διαχειριστούν. Ο λόγος για τα «λαμπερά πρόσωπα» των ψηφοδελτίων, τις «σελέμπριτι» εκπλήξεις που μας επιφυλάσσουν τα δύο μεγάλα κόμματα, και όχι μόνο αυτά. Ακόμη και το «καλβινιστικό» (σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής) ΚΚΕ ενέδωσε στην λάμψη των λουσμένων από τη δημοσιότητα προσώπων.
Η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που ένα πρόσωπο της εγχώριας «σόου-μπιζ» κατέρχεται στον πολιτικό στίβο, πολλά φρύδια σηκώνονται. Αδίκως. Μπορεί το ελληνικό σταρ-σίστεμ να έχει κανόνα την ανοησία, αλλά υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Ή τέλος πάντων θα βρεθούν…
Το θέμα προς εξέταση όμως είναι τι ακριβώς προσφέρουν οι εγχώριοι «σελέμπριτι» στο πολιτικό σύστημα και στα κόμματα που τους κατεβάζουν. Σε ό,τι αφορά το πρώτο μπορεί να πει κανείς ότι οι τηλεστάρ βελτιώνουν την αντιπροσωπευτικότητα του Κοινοβουλίου. Οταν η μισή χώρα ζει από την τηλεόραση (σε ένα από τους χιλιάδες σταθμούς που -ένας Θεός ξέρει πώς- επιβιώνουν) οι τηλεοπτικές περσόνες είναι πλέον μια διακριτή τάξη που πρέπει να αντιπροσωπευτεί στα έδρανα της Βουλής. Θα κατεβάσουν το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης; Δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτό είναι πλέον εφικτό, αλλά ακόμη κι αν γίνει, αυτή τη χώρα έχουμε, αυτή θα εκπροσωπηθεί στο Κοινοβούλιο. Κάθε χώρα έχει και την τηλεόραση, και το κοινοβούλιο που της αξίζει.
Δεν είναι σίγουρο ότι οι τηλεοπτικά προβεβλημένοι προσφέρουν ψήφους στα κόμματα που τους εκθέτουν στην λαϊκή ψήφο. Δύσκολα ένας ψηφοφόρος θα αλλάξει γνώμη, επειδή ο αγαπημένος τηλεπαρουσιαστής ή ηθοποιός θα κατέβει με το α’ ή το β’ κόμμα. Πιθανότερο φαντάζει να μισήσουν οι κομματικά φανατισμένοι το είδωλο που τους «πρόδωσε» παρά να πεισθούν να το ακολουθήσουν.
Οι τηλεοπτικά προβεβλημένοι, απλώς ανακατεύουν τον χυλό των ψηφοδελτίων. Αποφασισμένοι για το κόμμα και χωρίς εξαρτήσεις από βουλευτικά γραφεία ψηφοφόροι, σταυρώνουν όσους νιώθουν οικείους, ή έστω γνωρίζουν. Ειδικά σε μεγάλες εκλογικές περιφέρειες που οι ψηφοφόροι καλούνται να σταυρώσουν πολλούς, κι αγνώστους.
Γιατί λοιπόν τα κόμματα συνωστίζονται στις πόρτες των προβεβλημένων; Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι αυτούς ξέρουν, αυτούς προτιμούν. Οσο περνά ο καιρός οι κομματικοί μηχανισμοί αποκόβονται από τα δρώμενα και η μόνη τους επαφή με την κοινωνία είναι διά της τηλεοπτικής οθόνης. Και την τελευταία όλο και περισσότερο κατεβάζουν στα ψηφοδέλτια τους…
