Θυμάστε την ομόφωνη απόφαση της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, το 1991, που σε μια σπάνια στιγμή εθνικής συναίνεσης υπεδείκνυε τους τρόπους με τους οποίους οφείλουμε να προστατεύσουμε και να αναπτύξουμε τα δάση και, ειδικά, να αντιμετωπίσουμε το εθνικό πρόβλημα της καταστροφής τους από τις πυρκαγιές;
Ολα τα κόμματα, τότε, είχαν συμφωνήσει ότι βασική αιτία της καταστροφής του δάσους είναι «η λογική να οικοδομούνται ακόμη και απόκρημνες πλαγιές σε βάρος των δασικών οικοσυστημάτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δασικά οικοσυστήματα της Αττικής (…), η απρογραμμάτιστη κερδοσκοπική ανάπτυξη και το ιδιοκτησιακό χάος». Δεν χωρά αμφιβολία -διαπίστωνε το πόρισμα- ότι «ένας μεγάλος αριθμός πυρκαγιών οφείλεται σε εμπρησμούς με στόχο την καταστροφή του δάσους, την εξαφάνιση της δασικής βλάστησης» και την οικοπεδοποίηση των εκτάσεων.
Και όλα τα κόμματα συμφώνησαν σε συγκεκριμένα μέτρα.
Τα μέτρα χειροκροτήθηκαν από όλους με ανακούφιση και, στη συνέχεια, έτσι, μετά πολλών επαίνων, πετάχτηκαν στον κάλαθο ως αν ήταν άχρηστα…
Ενιαίο φορέα προστασίας και ανάπτυξης του δάσους, δεν ευτυχήσαμε να αποκτήσουμε -όπως δεν έχουμε αποκτήσει, καν, υπουργείο Περιβάλλοντος. Αναδασώσεις δεν κάναμε παρά ελάχιστες. Δασικές περιοχές δεν ευδόκησαν να προστεθούν στους Εθνικούς Δρυμούς, και όσες είχαν κηρυχτεί Δρυμοί έμειναν έτσι, με την τιμή του χαρακτηρισμού τους – έτερο ουδέν. Ταμείο Δασικής Ανάπτυξης, στο οποίο θα αφιερώναμε το 2% των εσόδων του ΦΠΑ από τον τζίρο δασικών προϊόντων και τον ειδικό φόρο 4% επί της εισαγόμενης ξυλείας και των παραγώγων της, (φυσικά!..) δεν φτιάξαμε -οι κυβερνήσεις έχουν άλλες προτεραιότητες, έχουν τους «πελάτες» τους. Απογραφή, χαρτογράφηση και κατάρτιση δασολογίου και οριστικού δασικού κτηματολογίου (φυσικά!..) δεν έγινε.
Δεν κάναμε τίποτα.
Κι όταν έρχεται η κρίση; Οταν επιτίθεται η λαίλαπα; Πώς προετοιμαστήκαμε τις τελευταίες ημέρες, για να περιορίσουμε τον κίνδυνο, να προστατευτούμε από την απειλή;
Η Πολιτική Προστασία είχε ειδοποιήσει για επικίνδυνες καιρικές συνθήκες την Πέμπτη, είχε σημάνει συναγερμό. Ολα έδειχναν ότι οι συνθήκες θα ήταν πρόσφορες για καταστροφές, ο κίνδυνος από πυρκαγιές, είτε τυχαίες, είτε εμπρησμούς, θα ήταν μεγάλος.
Αλλά…
Οχι, δεν συνήλθαν όλα τα συντονιστικά νομαρχιακά όργανα -ως όφειλαν, για να προετοιμαστούν. Δεν βγήκαν περιπολίες από τις στρατιωτικές δυνάμεις -όπως ορίζεται από τους κανονισμούς. Δεν κινητοποιήθηκαν όλες οι δυνάμεις, άνθρωποι και μηχανήματα των αρχών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ολες οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής θα έπρεπε να ήταν σε άμεση ετοιμότητα, ιδιαίτερα μετά από όσα έχουν μεσολαβήσει φέτος -αλλά, παρά τις καταστροφές που είχαν μεσολαβήσει αυτό το πύρινο καλοκαίρι, οι θερινές άδειες δεν ανακλήθηκαν παρά μόνο εκ των υστέρων, μετά την εκδήλωση των προχτεσινών πυρκαγιών. Και τα σχέδια για την εκκένωση περιοχών που κινδυνεύουν, υπάρχουν μεν αλλά, όπως φάνηκε, όταν εμφανίζεται η ανάγκη να εφαρμοστούν, αποδεικνυόμαστε ανεπαρκείς και ανέτοιμοι να τα εφαρμόσουμε. Το ελληνικό κράτος, παραδοσιακά, κάνει εμφανέστατη την απουσία του όταν το χρειαζόμαστε -είναι παρόν όλον τον υπόλοιπο χρόνο.
Νιώθετε απογοήτευση; Λίγο φόβο για το τι μπορεί να συμβεί, ξαφνικά, χωρίς κανείς σας να το περιμένει, αύριο; Μήπως και λίγο θυμό;
