Μια πρώτη ανάγνωση του τίτλου παραπέμπει στις εύλογες ευχαριστίες προς τις ξένες χώρες που απάντησαν στην έκκληση για βοήθεια και έσπευσαν να συνδράμουν τις προσπάθειες κατάσβεσης των πυρκαγιών. Πρωτίστως, όμως, το «ευχαριστώ» απευθύνεται στους χιλιάδες αλλοδαπούς που ζουν στη χώρα μας. Τους Αλβανούς και άλλους που, δίνοντας αποστομωτική απάντηση στον ρατσισμό και την ξενοφοβία μερικών, κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να περισώσουν ό,τι μπορούσαν από περιουσίες που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ήταν καν δικές τους.
Οι εικόνες των μεταναστών που εργάζονται στις αγροτικές εκτάσεις της Ηλείας και άλλων νομών, οι οποίοι έδιναν άνιση μάχη με τις φλόγες, έφεραν στη μνήμη τους Φιλιπινέζους που πριν από λίγες εβδομάδες έκαναν το ίδιο στην Πεντέλη, συχνά μάλιστα εν τη απουσία των Ελλήνων ιδιοκτητών που ήταν διακοπές.
Τα προβλήματα ανάμεσα σε ντόπιους και αλλοδαπούς είναι γνωστά και διαχρονικά. Το φαινόμενο δεν παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα. Το συναντάμε σε όλες τις χώρες όπου υπάρχουν μετανάστες. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα στην Ελλάδα οι τριβές με τους μετανάστες παρουσιάζουν σταδιακή μείωση, καθώς τους γνωρίζουμε και μας γνωρίζουν καλύτερα. Μαθαίνουμε να συμβιώνουμε. Η ενσωμάτωσή τους στο κοινωνικό σύνολο εμπλουτίζει πολιτισμικά τη μέχρι τώρα ομοιογενή ελληνική κοινωνία, ενώ δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητη η διαπίστωση ότι τις τελευταίες δυο δεκαετίες οι άνθρωποι αυτοί έχουν αναδειχθεί σε κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας.
Αλλωστε, οι πιο προηγμένες οικονομίες του κόσμου και της Ευρώπης, η Αμερική και η Γερμανία, μας διδάσκουν πως η παρουσία μεταναστών, που στις συγκεκριμένες χώρες περιλαμβάνουν εκατομμύρια Ελληνες, αποτελεί δύναμη και όχι αδυναμία. Οπλισμένοι με το κίνητρο της ανάγκης, οι μετανάστες εξελίσσονται στα πιο παραγωγικά μέλη των κοινωνιών αυτών.
Τις τελευταίες ημέρες ακούσαμε για συλλήψεις αλλοδαπών ως υπόπτων για εμπρησμούς. Είναι βέβαιο ότι κάποιοι εξ αυτών, εγκλωβισμένοι στην οικονομική εξαθλίωση και άλλοι απλά στο άρρωστο μυαλό τους, πυροβολούν τα δάση και σκοτώνουν το μέλλον μας. Δεν είναι όμως μόνο οι ξένοι. Το ίδιο εγκληματίες είναι και κάποιοι Ελληνες.
Τις σκέψεις αυτές ήρθαν να συμπληρώσουν οι εικόνες μουσουλμάνων πιστών που προσεύχονταν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας για τον τερματισμό της βιβλικής καταστροφής που έσπειρε τον θάνατο, κατέστρεψε δεκάδες σπίτια, και έκαψε εκατομμύρια δένδρα ρουφώντας το οξυγόνο των παιδιών μας, αλλά και των δικών τους.
Οταν αυτοί οι άνθρωποι αγωνιούν για τις φωτιές, σκύβουν με κατάνυξη να ζητήσουν βοήθεια από τον Θεό και τα παιδιά τους δηλώνουν υπερήφανα όταν σηκώνουν την ελληνική σημαία, δεν μπορούμε να μένουμε αδιάφοροι. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιοι ανεγκέφαλοι θα βιαστούν να καθυβρίσουν τον «Αλβανό» της γειτονιάς, ας θυμηθούν ότι το βιος κάποιου «Ελληνα» σώθηκε από έναν ομοεθνή του πρώτου. Ισως αυτό τους κάνει να σκεφθούν δυο φορές πριν μιλήσουν και, τελικά, να σιωπήσουν…