Ηταν «λογικώς» αναμενόμενο. Οχι μόνο από την τεράστια έκταση των κατεστραμμένων περιοχών, του μεγάλου αριθμού των πυροπαθών και του πρωτοφανούς ύψους των ζημιών σε κινητές και ακίνητες περιουσίες, αλλά και από το γεγονός πως οι φλόγες έκαψαν την Ελλάδα, στην κορύφωση σχεδόν της προεκλογικής περιόδου. Που, πάει να πει, ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να φανεί (σε αυτό, έστω, το επίπεδο…) τόσο άμεσος και αποτελεσματικός, που να καταπλήξει και τους… αρμόδιους σε ό, τι αφορά την ανταπόκρισή του στις πρωθυπουργικές εντολές· τα πρώτα μέτρα βοήθειας και αποζημίωσης όσων επλήγησαν από τις φωτιές να δοθούν κυριολεκτικά «εδώ και τώρα!». Βέβαια, σε ένα παραδοσιακά και θεσμικά οργανωμένο κράτος, τέτοια αντανακλαστικά είναι δεδομένα, αυτονόητα – στο δικό μας «κράτος», που έχει αποδείξει πως μόνο με… πατριωτικά γιουρούσια μπορεί να λειτουργήσει στοιχειωδώς, χρειάζεται ένας πρωθυπουργός να αναλάβει τον ρόλο του «λοχία», να βγει δημόσια και περίπου διαγγελματικά να ζητήσει να παρακαμφθεί ο… θεσμός της γραφειοκρατίας, να μην υπάρξουν αγκυλώσεις και ολιγωρίες…
Αλλωστε, οι σωρευμένες απαιτήσεις για υπεσχημένες από το κράτος αποζημιώσεις και «βοήθειες» από σεισμοπαθείς, πλημμυροπαθείς, πυροπαθείς… παρελθουσών χρήσεων, αποδεικνύει του λόγου το αληθές – και από μια άποψη τα θύματα των τελευταίων καταστροφικών πυρκαγιών (και, αναγκαστικά, μαζί με αυτούς και τα φετινά αμέσως προηγούμενα της Αχαΐας, της Αιγιαλείας, του Πηλίου…), αποδεικνύονται «τυχερά», το χέρι αλληλεγγύης και υποστήριξης της πολιτείας θα αποδειχθεί και γρήγορο και κατά το δυνατόν πλουσιοπάροχο. Και κάνει καλά η κυβέρνηση -πέρα και άσχετα από προεκλογικές συμπτώσεις και ψηφοθηρικές καχυποψίες- και αποφάσισε να ενεργήσει άμεσα και αποτελεσματικά.
Με όλον τον κίνδυνο, όπως φευ επιβεβαιώνεται από το ρεπορτάζ, να υπάρξουν και οι «καπάτσοι» που θα θελήσουν να επωφεληθούν από τούτη την πρωτόγνωρη ευελιξία και αντιγραφειοκρατική συμπεριφορά του κράτους από την πλευρά των πραγματικών ή φανταστικών πληγέντων, αλλά και οι κάπηλοι, από πλευράς πολιτικού προσωπικού και των δύο κομμάτων εξουσίας, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιχειρούν να παραγοντίσουν, να «διευκολύνουν», να «δυσκολέψουν» την υλοποίηση των μέτρων, για ιδιοτελή κομματικά ή και προσωπικά-ψηφοθηρικά οφέλη… Είναι θέμα καθαρά προσωπικό και κατ’ επέκταση κομματικό να χτυπηθούν τέτοια μικρόψυχα και αποκρουστικά φαινόμενα – και επιτέλους είναι και πρόβλημα του ίδιου του εκλογικού σώματος να αρθεί στο ύψος των τραγικών περιστάσεων και να περιφρουρήσει την ίδια του την αξιοπρέπεια και ακεραιότητα!
Φυσικά και το δημόσιο χρήμα είναι ιερό – αλλά θέλουμε να πιστεύουμε, να ελπίζουμε, πως οι όποιες «ματσαραγκιές», «καπατσοσύνες» θα είναι περιορισμένες, μπροστά στον όγκο του πλήθους των πληγέντων και επιτέλους η όποια τέτοια κατασπατάληση δημόσιου χρήματος (που εκ των πραγμάτων δεν είναι δυνατόν να είναι υπέρμετρα εκτεταμένη – υπογράφονται υπεύθυνες δηλώσεις, με αριθμό ταυτότητας, στο κάτω κάτω…) αντισταθμίζεται και με το παραπάνω από την άμεση και αποφασιστική ανακούφιση που χιλιάδες πάσχοντες συμπατριώτες μας θα απολαύσουν, τούτες τις δύσκολες ώρες της δοκιμασίας…
Θα περιμέναμε, μάλιστα, την ίδια ταχύτητα και ευελιξία σχεδιασμού και δράσης, να επιδείξει η πολιτεία και σε άλλους τομείς, με δεδομένο μάλιστα πως ο χειμώνας με τις ιδιαιτερότητές του δεν είναι και πολύ μακριά: ο κίνδυνος καταστροφικών πλημμυρών, στα φαλακρά βουνά, στο μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου και της Εύβοιας που θα πνίξουν κυριολεκτικά τεράστιες περιοχές – όσοι έχουμε γνώση της φυσικής διαμόρφωσης στα συγκεκριμένα μέρη, ήδη τρέμουμε με την προοπτική… Οι επιχειρήσεις «θωράκισης» του τραυματισμένου εδάφους, με ξυλοφράγματα, καθαρισμούς φυσικών απορροών κ. λπ., πρέπει να αρχίσουν δίχως την παραμικρή χρονοτριβή – θα λέγαμε καλά καλά πριν κατακάτσουν οι στάχτες! Το νερό, που τόσο έλειψε και διά της απουσίας του τόσο συνέβαλε στον φετινό πύρινο όλεθρο, με το που θα ‘ρθει «με την πρώτη σταγόνα της βροχής…», θα αποδειχθεί εξίσου καταστροφικό με τις φλόγες. Το φωνάζουν οι ειδικοί, το ξέρουν οι αρμόδιοι, ας κινητοποιηθούν ανάλογα, με ευελιξία, ταχύτητα, αντιγραφειοκρατικούς ρυθμούς, δίχως ολιγωρία…
Και ακόμη: πέρα και άσχετα από χρηματικές βοήθειες, να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός (θα λέγαμε και η ιδιωτική πρωτοβουλία συμπαράστασης στους δοκιμαζόμενους…) ώστε να προωθηθούν με τη μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια στις καμένες περιοχές, ζωοτροφές για τη συντήρηση όσων ζώων σώθηκαν από τις φλόγες, που θα αποτελέσουν και τον πυρήνα της αναδημιουργίας της κτηνοτροφικής οικονομικής δραστηριότητας. Να σταλούν από άλλες περιοχές της χώρας, πρόβατα και πουλερικά, να «ξαναζωντανέψει» έστω σε αυτό το επίπεδο ο κατεστραμμένος τόπος – μαζί φυσικά με τις προμήθειες σε τροφή και νερό…
Και κάτι πολύ πιο απλό, απολύτως αυτονόητο – μόνο που έχει… πολιτικό κόστος: να απαγορευθεί ΑΜΕΣΩΣ το κυνήγι σε ολόκληρη την Ελλάδα μέχρι τουλάχιστον το φθινόπωρο του 2008! Κάτι δείχνει (σε επίπεδο… «στρατηγικού προβληματισμού», μονάχα…) να κινείται με τις σκέψεις και τις εγκυκλίους από την Αθήνα στα επιμέρους δασαρχεία και κυνηγετικούς συλλόγους, για απαγόρευση στις πληγείσες περιοχές… Δεν φθάνει! Ο, τι ζώο και πετούμενο σώθηκε από τις φλόγες, θα καταφύγει στις πέριξ πράσινες (ακόμη…) περιοχές, αλλά ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες – τι νόημα έχει να «μην ντουφεκιέται» η καμένη έκταση, αλλά να επιτρέπεται το κυνήγι σε όλες τις άλλες που θα αποτελέσουν το φυσικό καταφύγιο των ζωντανών;
