«Ομορφη» και παράξενη τούτη η προεκλογική περίοδος… Προβληματική από γεννησιμιού της (ανακοινώθηκε «στην ώρα της», με το εκλογικό σώμα ακόμη… αραχτό στις παραλίες, γεμάτο λάδια και αλάτια!), ασφυκτικά περιορισμένη χρονικά, χωρίς καν την «αγωνία» για τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων (όσες έχουν βγει, «βεβαρημένες» και αόριστες -το λένε οι ίδιοι που τις κάνουν- και εκείνες που «κάτι θα έδειχναν» δεν θα δημοσιοποιηθούν λόγω απαγόρευσης!) και από τις εξελίξεις, περιορισμένη θεματικά: οι φωτιές κυριαρχούν στην επικαιρότητα και τους λόγους και τις… απολογίες κυβέρνησης και κομμάτων, περιοδείες και εμφανίσεις υπό αναγκαστική περιστολή (εκ του φόβου ο κόσμος να… πάρει με τις πέτρες τους δημόσιους ρήτορες!) και από τη στιγμή, την προσεχή Δευτέρα, που θα αρχίσει να «μυρίζει» προεκλογικό κλίμα, πάλι οι φωτιές και ο… όγκος των μέτρων, δεσμεύσεων και υποσχέσεων γύρω από αυτές θα πρωταγωνιστεί. Λογικά από μία άποψη, μα πάλι από την άλλη παντελώς παράλογα, αφού η προβληματικότητα της χώρας προϋπήρχε του πύρινου ολέθρου και -φευ- θα συνεχίσει να μας «εκπλήσσει» και ύστερα από αυτές…
Στο ΠΑΣΟΚ γκρινιάζουν κάποιοι γιατί το κόμμα που διεκδικεί την εξουσία δείχνει να περιορίζεται σε ένα γενικό καταγγελτικό λόγο (το βοηθούν και οι «πάσες» που δεν παραλείπει να του δίνει κάθε μέρα η κυβέρνηση…) και αδυνατεί όχι μόνο να «παρουσιάσει» στον κόσμο το δικό του «κυβερνητικό πρόγραμμα» (που υποτίθεται ότι είναι από μήνες έτοιμο, κοστολογημένο και κλιμακούμενο κατά τομείς…), αλλά ακόμη και να «καβαλήσει» την επικαιρότητα, με τη δημοσιοποίηση, λ. χ., του δικού του σχεδίου «ανασυγκρότησης» των πυρόπληκτων περιοχών, αποκατάστασης των πυροπαθών, παροχής βοήθειας. Στον αντίποδα, το κυβερνών κόμμα εμφανίζεται με… υπερπλειοδοσία αρωγός αναξιοπαθούντων, μοιράζει μέτρα και βοήθειες (εν πολλοίς ακοστολόγητες και σχετικά προβληματικές -όπως αποδεικνύεται- στην υλοποίησή τους…), υπόσχεται να ξανακτίσει τα καμένα σπίτια, με δαπάνες του κράτους και του δημιουργούμενου Ταμείου Αρωγής, αλλά ακόμη δεν έχει καλοσκεφθεί και αποφασίσει πώς η καλοδεχούμενη απλοχεριά του θα γίνει πράξη…
Σε κάθε περίπτωση, η Ν. Δ. -ως κυβέρνηση, άλλωστε- παρουσιάζεται πιο «έτοιμη» και «οργανωμένη», άλλο τώρα που η απόδειξη της οργάνωσης και της ετοιμότητάς της θα αποδειχθεί (θα καταμετρηθεί και θα αξιολογηθεί μετά τις κάλπες – που πάει να πει με λαϊκή έκφραση «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου…») και ελπίζει πάνω στον πόνο των πυρόπληκτων και τη δίψα τους να υπάρξει όσο το δυνατόν πιο άμεση βοήθεια, να παραμερισθούν από το προσκήνιο και τον δημόσιο προβληματισμό οι ευθύνες και οι ολιγωρίες της για τον βαθμό οργάνωσης, ετοιμότητας, αποτελεσματικότητας του κράτους…
Εκ των πραγμάτων, τούτες οι εκλογές θα γίνουν με φόντο την πρόσφατη εθνική τραγωδία, τις δεκάδες νεκρούς, τα εκατομμύρια των χαμένων δασών και δασικών εκτάσεων, στα αποκαΐδια από τα σπίτια και το βιος ανθρώπων, που θα «κανακεύονται» με «ταχεία αποκατάσταση», θα ακούν για «ανασυγκρότηση του περιβάλλοντος», θα ελπίζουν, θα αμφιταλατεύονται, θα αποκαρδιώνονται, θα διστάζουν ανάμεσα στην αποστροφή και την προτίμηση. Του ενός ή του άλλου – ή κανενός…
Η «απλοχεριά» της πρώτης μέρας στις «πρώτες χρηματικές αποζημιώσεις» δείχνει να… μαζεύεται (και εύλογα από μια άποψη – πολλές οι ματσαραγκιές, στρατιές οι «επιτήδειοι»!) και οι δεσμεύσεις πως η πολιτεία θα αναλάβει την ανοικοδόμηση των καμένων (πρώτης κατοικίας) σπιτιών, παρήγορες μεν, αλλά αμφίβολης λειτουργικότητας: Θα αναλάβει το ίδιο το κράτος το χτίσιμο; Θα δώσει τα χρήματα στους δικαιούχους – και πόσοι είναι αυτοί και ποιες οι διασφαλίσεις πως τα (πολλά!) κεφάλαια που θα διατεθούν θα πάνε στα σπίτια στις καμένες περιοχές και δεν θα «μετατραπούν» σε τζιπ και γκαρσονιέρες στις πόλεις και την πρωτεύουσα;
«Λεπτομέρειες» που, όσο ευέλικτη και αν θέλει να φανεί η πολιτεία, αναγκαστικά θα διευκρινισθούν και θα ρυθμισθούν σε κάποιο χρονικό διάστημα. Και με σαφή και λεπτομερή πειστικότητα, σίγουρα μετά τις εκλογές. Πού… χρόνος και μυαλό να προβληματισθεί το έρμο εκλογικό σώμα για τα όσα άλλα «εκκρεμή» και «εκ μεταφοράς» δομικά προβλήματα -το ασφαλιστικό, η παιδεία, η δημόσια διοίκηση, η δημόσια μέριμνα για την υγεία, η υπεσχημένη (και από ό, τι λέει το ρεπορτάζ, θα την… ξαναϋποσχεθεί πάλι για την προσεχή θητεία το σημερινό κυβερνών κόμμα…) «επανίδρυση του κράτους»;
Μέσα στις στάχτες και τη μαυρίλα και την προφανή προτεραιότητα που έχουν οι συνέπειες της εθνικής τραγωδίας, ποιος θα σκεφθεί να αναδείξει το πρόβλημα της ανακοίνωσης… λανθασμένων βάσεων στις φετινές πανελλήνιες (το δεύτερο πλήγμα που δέχεται σε λίγους μήνες ο θεωρούμενος μέχρι σήμερα «αλώβητος» θεσμός!), που υπό άλλες συνθήκες και συγκυρίες θα κυριαρχούσε στα κανάλια και τη σχολιογραφία των εφημερίδων; Στο περιθώριο και τα ομόλογα, τα πορίσματα του Ζορμπά, όλα εκείνα που θα θεωρούσαμε πως θα αποτελούσαν ζητήματα της προεκλογικής αντιπαράθεσης και που -αν το καλοσκεφθούμε- ούτε αυτά συνιστούν το «ζουμί» του προβληματισμού του κόσμου, των απαιτήσεών του για ένα πιο «σύγχρονο», ευρωπαϊκό κράτος, μια λιγότερο προβληματική και περισσότερο ανθρώπινη και διαχειρίσιμη «καθημερινότητα»…