Η αδυναμία του κράτους να αντιμετωπίσει έγκαιρα και αποτελεσματικά τις πυρκαγιές, προσφέρει στον Γιώργο Παπανδρέου μια μοναδική ευκαιρία αλλά ελλοχεύει και έναν σοβαρό κίνδυνο. Εάν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τα μεγάλα κενά στον σχεδιασμό και τον συντονισμό που χρεώνεται η σημερινή κυβέρνηση και αποτύχει να κερδίσει τις εκλογές, η διατήρησή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ καθίσταται επισφαλής. Ο κ. Βενιζέλος και άλλοι δελφίνοι δεν θα αφήσουν ανεκμετάλλευτη την προσωπική φθορά που θα υποστεί ο κ. Παπανδρέου, εάν παρά την τόσο δυσμενή συγκυρία για την κυβέρνηση τελικά χάσει τις εκλογές.
Καθώς μέχρι πρότινος η κοινή γνώμη θεωρούσε ως δεδομένη την επανεκλογή Καραμανλή, μια ήττα του ΠΑΣΟΚ με μικρή διαφορά, μέχρι 2%, θα επέτρεπε στον κ. Παπανδρέου να διατηρηθεί στην ηγεσία του κόμματος και έπειτα από μια περίοδο περισυλλογής, αυτοκριτικής και ανασύνταξης δυνάμεων, να επικεντρώσει τα βέλη του στην ευάλωτη λόγω ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας κυβέρνηση της Ν.Δ. και να προετοιμάσει το έδαφος για νίκη στις επόμενες εκλογές. Η αμφισβήτησή του στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ θα ήταν δύσκολη, ενώ θα είχε σύμμαχο το πιεστικό εκλογικό χρονοδιάγραμμα αφού σε μόλις ενάμιση χρόνο ακολουθούν οι ευρωεκλογές όπου η ψήφος είναι «χαλαρή» και θα επέτρεπε ενδεχομένως στο ΠΑΣΟΚ να βγει πρώτο κόμμα και να επικαλείται δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα.
Ομως, οι πυρκαγιές άλλαξαν εντελώς τα δεδομένα, καθώς η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια εθνική τραγωδία. Στη διάρκεια των τελευταίων 3,5 ετών ο πρωθυπουργός πέρασε ουσιαστικά αλώβητος από πολλές πολιτικές καταιγίδες: υποκλοπές, συγκρούσεις για την Παιδεία, ατυχείς χειρισμοί στο Σκοπιανό, ομόλογα. Καμία, όμως, από τις καταιγίδες δεν εξελίχθηκε σε θεομηνία. Τώρα, για πρώτη φορά στη συνείδηση των ψηφοφόρων ο Κώστας Καραμανλής κρίνεται προσωπικά, και απειλείται πολιτικά.
Οσο γι’ αυτούς που αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να μην καρπώνεται η αξιωματική αντιπολίτευση τη φθορά της κυβέρνησης, προφανώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι ακόμη νωπές οι μνήμες και υπαρκτή η συσσωρευμένη αγανάκτηση της κοινής γνώμης για το χρηματιστήριο, τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος, και τα φαινόμενα διαπλοκής και νεοπλουτισμού. Υπό αυτό το πρίσμα, ο διορισμός του Πέτρου Μολυβιάτη ως υπεύθυνου για τη διοχέτευση της βοήθειας στους πληγέντες αποτελεί εγγύηση για τη χρηστή διαχείριση των χρημάτων, και περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητα κριτικής για διασπάθιση των πόρων.
Τα καταδικαστέα φαινόμενα εκμετάλλευσης των αποζημιώσεων από επιτήδειους ήταν, δυστυχώς, αναμενόμενα και δεν θα επηρεάσουν τους αναποφάσιστους και ακομμάτιστους ψηφοφόρους που λειτουργούν ως πολιτικό εκκρεμές και «βγάζουν» κυβερνήσεις. Εάν αυτοί επικεντρώσουν την προσοχή τους στην αρχική, σαφώς ελλειμματική αντίδραση του κρατικού μηχανισμού, η κυβέρνηση θα πληρώσει βαρύ πολιτικό κόστος και θα χάσει τις εκλογές. Εάν, αντίθετα, δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην πρωτόγνωρη για την ελληνική πραγματικότητα διαχείριση της επόμενης ημέρας, την ταχύτητα στην παροχή βοήθειας και το εύρος της οικονομικής ανακούφισης, η κυβέρνηση θα κερδίσει.