Οδυνηρή στρέβλωση

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μία εβδομάδα βιβλικής καταστροφής δεν απεκάλυψε απλώς την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, αλλά σηματοδοτεί με τον πλέον δραματικό τρόπο την βιολογική περίπου παρακμή, την πλήρη εξάντληση του μεταπολιτευτικού συστήματος. Οροθετεί επίσης την χρεοκοπία της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, που έχει καταναλώσει επί σειρά ετών τεράστια ποσά για ψυχαγωγικές εκδηλώσεις κάθε μορφής, δίχως να μεριμνήσει για την ασφάλεια των δασικών περιοχών υψηλού κινδύνου σε μία χώρα, όπου συστηματικά και κάθε καλοκαίρι εκδηλώνονται εμπρησμοί – από δόλο ή αμέλεια.

Το θέμα είναι βαθύτατα πολιτικό και το ΠΑΣΟΚ δεν νομιμοποιείται, φυσικά, να είναι ο τιμητής των όσων τραγικών συμβαίνουν στη χώρα, διότι συνέβαλε και αυτό με τρόπο καταλυτικό, ώστε να επέλθει τελικώς πλήρης χαλάρωση και αυθαιρεσία στην ελληνική κοινωνία.

Ολα αυτά τα χρόνια, πολιτικοί όλων των παρατάξεων και ιδίως των κομμάτων εξουσίας, αυτάρεσκα επαίρονταν ότι εδραίωσαν στη χώρα τη Δημοκρατία. Το αυτονόητο κατέστη τελικώς τίτλος τιμής. Και αυτά σε μια χώρα που από την εποχή του Αγώνος της Ανεξαρτησίας υπήρξε πολιτικώς ελεύθερη -εάν όχι ελευθεριάζουσα- με κάποιες παρενθέσεις οικτρής δικτατορίας.

Η στρέβλωση της μεταπολιτεύσεως υπήρξε ότι εν ονόματι των συνταγματικών ελευθεριών των πολιτών -ιερές όντως και πολύτιμες- απαξιώθηκε η αντίληψη της κρατικής εξουσίας, διότι θεωρήθηκε περιοριστική των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Τελικώς, θεσμοποιήθηκε η ανοχή σε κάθε αυθαιρεσία, διά της αναπτύξεως ιδιορρύθμων πελατειακών σχέσεων των πάσης φύσεως ομάδων και ατόμων, που κινούνται στα όρια της νομιμότητος ή της παρονομίας με τα διάφορα κόμματα.

Δεν είναι τυχαίο ότι έπειτα από κάθε εμπρησμό δασικών εκτάσεων, δημιουργούνταν νέοι οικισμοί -πολυτελών ή λαϊκών κατοικιών- βοσκότοποι, ξενοδοχειακές μονάδες, νέες καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Ουδεμία νομοθετική ρύθμιση θεσπίσθηκε για να αποθαρρύνει «την ανάπτυξη» σε πληγείσες από τις πυρκαγιές περιοχές. Ή μάλλον εισήχθη η καινοφανής πρακτική «νομιμοποιήσεως» αυθαιρέτων κατοικιών και οικισμών, αλλά και των νέων καλλιεργήσιμων εκτάσεων που δημιουργούνταν μετά την αποτέφρωση δασών.

Εδώ και περισσότερο από τρεις δεκαετίες, η κοινωνία έζησε ένα «πάρτυ αυθαιρεσίας», εκνόμων δραστηριοτήτων που νομιμοποιούνταν στη συνέχεια από τις δημοκρατικώς εκλεγμένες κυβερνήσεις και η χώρα εξέπιπτε σταδιακώς στο επίπεδο κρατών του Τρίτου Κόσμου, ενώ η πολιτική ηγεσία καλλιεργούσε την ψευδαίσθηση ότι η Ελλάς είχε ενταχθεί οριστικώς στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Πυρκαγιές και εμπρησμοί συμβαίνουν σε πολλές χώρες της Ευρώπης και του «πολιτισμένου κόσμου», όπως κατά συνθήκη ονομάζεται. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όντως το μέγεθος της συμφοράς ξεπερνά τα διαθέσιμα μέσα για την αντιμετώπισή της. Το θέμα είναι ότι σε καμία στοιχειωδώς ανεπτυγμένη χώρα δεν υπάρχει δυνατότης «παραγωγικής αξιοποιήσεως» εγκληματικών ενεργειών, με τη συναίνεση του πολιτικού συστήματος -λίγα χρόνια μετά- για την εξυπηρέτηση πελατειακών αναγκών.

Αρκετά κράτησε πλέον η πολιτική φαιδρότης, αρκετά η υλική επιβράβευση των εγκληματικών ενεργειών. Αρκετά πλέον το σύστημα της μεταπολιτεύσεως αυτοεξυμνήθη για την «εμπέδωση» της Δημοκρατίας. Καιρός να δημιουργηθεί ευνομούμενο κράτος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή