Οι εκλογές και οι Σίμσονς

2' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Με εξέλεξαν για να διατάζω, όχι για να διαβάζω». Με αυτά τα λόγια ο… Αμερικανός πρόεδρος Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ διαλέγει στην τύχη, χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά, το ένα από τα πέντε σχέδια που θα έσβηναν μια ολόκληρη πόλη των ίδιων των ΗΠΑ από τον χάρτη, επειδή αυτό ήθελαν κάποιοι από τους επιτελείς του στην Ουάσιγκτον. Και πού έγιναν όλα αυτά; Οχι βέβαια στην πραγματικότητα -ο Σβαρτσενέγκερ δεν μπορεί να γίνει πρόεδρος αφού δεν είναι γηγενής Αμερικανός- αλλά σε μια από τις οξυδερκέστερες ταινίες των τελευταίων ετών: στους Σίμσονς. Μια ταινία κινουμένων σχεδίων που η διεισδυτικότητα της παρατήρησης και του σχολιασμού της φτάνει πολύ μακριά και απλώνεται σε όλα τα μεγάλα πεδία της ζωής: από την πολιτική και τα μίντια, ώς τη μητέρα που διδάσκει τη μικρή της κόρη ότι «οι γυναίκες κρατάνε την οργή τους» ή ώς τους πιστούς που από την εκκλησία τρέχουν στο μπαρ την ώρα της συντέλειας.

Εδώ, όμως, υπάρχει ένα πρόβλημα. Μπορεί αυτή η ατάκα του προέδρου Σβαρτσενέγκερ να ακούγεται γκροτέσκα (για την ακρίβεια λέει «ηγούμαι», όχι διατάζω, και κάνει ομοιοκαταληξία με το αγγλικό «διαβάζω») όμως, αν το καλοσκεφτεί κανείς, ίσως να μην είναι και τόσο. Μπορεί να μην το διαλαλούν ως δόγμα και να γίνονται γελοίοι -και τρομακτικοί μαζί λόγω της εξουσίας τους- αλλά πόσοι από τους δικούς μας ηγέτες διαβάζουν πραγματικά, δηλαδή πόσοι είναι σε θέση, διαθέτουν τον χρόνο, έχουν την προτεραιότητα και, κυρίως, το ενδιαφέρον να μελετούν σε βάθος τους φακέλους με τα θέματα που θα έπρεπε να τους απασχολούν ως κορυφαία στην ατζέντα τους;

Είδατε; Οσο το σκέφτεται κανείς, τόσο τρομάζει. Αν και η βία είναι το κύριο χαρακτηριστικό του (κι αυτό δεν αντιστοιχίζεται στα καθ’ ημάς) στην πραγματικότητα, ο πρόεδρος Σβαρτσενέγκερ αποτελεί ένα αρχέτυπο της ελληνικής βαθύτερης πολιτικής αδιαφορίας και της απόλυτης οχύρωσης στα ωραία λόγια, της αναγωγής της φτηνής και ανούσιας ρητορείας σε ουσία της πολιτικής, ελλείψει κάθε άλλης ουσίας… Αυτό ακριβώς το αρχέτυπο, άλλωστε, είναι που βρίσκεται και πίσω από τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα έχει «οργανώσει» την κρατική της μηχανή με τα θλιβερά αποτελέσματα που όλοι καλά γνωρίζουμε…

Στους αιχμηρούς Σίμσονς και την άτυχη πόλη τους, η φωνή του κακού και παντοδύναμου κράτους έρχεται από έναν γυάλινο ουράνιο θόλο που τυλίγει τα πάντα και απομονώνει την πόλη από τον υπόλοιπο κόσμο. Κι από μια τεράστια οθόνη πάνω στον θόλο, ο εμπνευστής του φρικτού σχεδίου μιλά στον λαό και του λέει ότι θα τον εξοντώσει.

Αλλά και σε μας το κακό έρχεται κυρίως μέσα από οθόνες – όχι μόνον για τις αθλιότητες που οι περισσότερες δείχνουν, αλλά και για κάτι χειρότερο: επειδή σε μεγάλο βαθμό εκβιάζουν και καθοδηγούν την πολιτική και άρα τη ζωή του τόπου.

Εχουμε, λοιπόν, κι εμείς τους Σβαρτσενέγκερ μας, όπως έχουμε και τους θόλους που μας απομονώνουν, κι ας μην το ξέρουμε. Αλλά, σε λιγότερες από δύο εβδομάδες, έχουμε και εκλογές. Που οι Σίμσονς δεν είχανε…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή