THE NEW YORK ΤΙΜΕS
Η επιλογή της Τουρκίας
Η εκλογή του Αμπντουλάχ Γκιουλ στην προεδρία της Τουρκίας θεωρείται νίκη της δημοκρατίας. Ο στρατός, ο οποίος υποστηρίζει το κοσμικό τουρκικό κράτος στο όνομα πάντα της δημοκρατίας, προσπάθησε προ μηνών να μπλοκάρει την εκλογή του. Ωστόσο, η κυβέρνηση παρέπεμψε το θέμα στην κρίση του λαού, ο οποίος έδωσε την πλειοψηφία στο κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης στις εκλογές του Ιουλίου. Ανοιξε έτσι ο δρόμος για την εκλογή στην προεδρία του κ. Γκιουλ μέσα από την εθνοσυνέλευση. Αν και οι Τούρκοι δηλώνουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι, το τουρκικό σύνταγμα απαιτεί την προβολή του «τουρκισμού» στη δημόσια ζωή. Η επιμονή στο κοσμικό κράτος αποσκοπούσε στο να περιοριστεί αυτό που παλιότερα θεωρείτο συντηρητισμός στους κόλπους του Ισλάμ και ποδηγέτηση της ανάπτυξης. Με τον καιρό, όμως, οδήγησε στην ενίσχυση μιας κοσμικής κυβερνώσας ελίτ και στον αποκλεισμό των προοδευτικών μουσουλμάνων. Τα τελευταία χρόνια, όμως, το κλίμα άλλαξε και το ισλαμικό κόμμα πέτυχε σημαντικές νίκες. Οι οπαδοί του κοσμικού κράτους είναι φυσικό να ανησυχούν, δεδομένου ότι σήμερα πια το κόμμα της Ανάπτυξης και της Δικαιοσύνης έχει εξαπλωθεί στον κρατικό μηχανισμό. Οι ίδιοι θεματοφύλακες υποστηρίζουν ότι η θρησκεία ενδέχεται να διεισδύσει στην κυβέρνηση και στη συνέχεια στη ζωή τους. Ο στρατός, ο οποίος ανέτρεψε τέσσερις εκλεγμένες κυβερνήσεις από το 1960 εμφανίζεται με τη σημαία του Κεμάλ Ατατούρκ. Αλλά ο τελικός στόχος του Ατατούρκ ήταν να εξελιχθεί η Τουρκία σε δυτικού τύπου δημοκρατία. Σε μια τέτοια δημοκρατία, ο στρατός υφίσταται για να υπηρετεί την κυβέρνηση και όχι να την υποσκελίζει.
ΗΕRΑLD ΤRΙΒUΝΕ
Η απειλή της τρομοκρατίας
Η απειλή της τρομοκρατίας εξακολουθεί να εξαπλώνεται στην περιοχή του Λιβάνου, ιδιαίτερα υπό τη μορφή μικρών ομάδων με ισχυρές περιφερειακές διασυνδέσεις. Τυπικά είναι αυτές που εμφανίστηκαν τελευταία στον Λίβανο, όπως η Φατέχ ελ Ισλάμ, η Τζουντ ελ-Σχαμ και η Ούσμπετ ελ-Ανσάρ. Η συνεχιζόμενη εξάπλωση και η δημοφιλία των παραδοσιακών σουνιτικών ισλαμικών ομάδων, τόσο των παραστρατιωτικών όσο και των μη βίαιων, είναι η πιο δραματική και η πιο ανησυχητική εξέλιξη στην περιοχή. Εξάπτει την περιέργεια το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μπους πρόσφατα εμφανίστηκε να συνιστά μια αραβο-ισραηλινή συμφωνία ειρήνης μέσω περιφερειακής διάσκεψης, αυτό το Φθινόπωρο. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μεσολαβήσουν με τρόπο ισορροπημένο και θα συμμαζέψουν τρόπον τινά τη θέση τους έναντι του Ισραήλ ή ότι θα ενδιαφερθούν για την ηγεσία της Χαμάς, η οποία εξελέγη δημοκρατικά. Ωστόσο, η κίνηση έχει ενδιαφέρον, εφόσον αντικατοπτρίζει την παραδοχή ότι η αραβο-ισραηλινή διένεξη είναι το πιο σημαντικό βήμα που πρέπει να γίνει, ώστε να περάσει ένα μήνυμα και για τις άλλες διενέξεις που εκκρεμούν στη Μέση Ανατολή.
DW-WΟRLD.DΕ
«Δούρειοι ίπποι» σε υπολογιστές
Εδώ και μήνες ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και οι υπηρεσίες ασφαλείας έχουν αποδυθεί σε καμπάνια υπέρ της χρήσης των νέων τεχνολογιών στην ανακάλυψη πιθανών τρομοκρατικών δομών. Η νέα μέθοδος χρήσης των νέων τεχνολογιών που προπαγανδίζει το υπουργείο αφορά την εγκατάσταση «δούρειων ίππων» σε κομπιούτερ υπόπτων για τρομοκρατία. Γεγονός που έχει προκαλέσει ήδη τις αντιδράσεις όχι μόνο των οργανώσεων προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και του εντεταλμένου της κυβέρνησης για τα ευαίσθητα δεδομένα, του συγκυβερνώντος σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και ασφαλώς της αντιπολίτευσης. Η τάση του υπουργού Εσωτερικών Σόιμπλε να τελειοποιήσει τις μεθόδους παρακολούθησης των μυστικών υπηρεσιών, των υπηρεσιών ασφαλείας και της αστυνομίας δεν εκπλήσσει κανέναν. Εκείνο που εκπλήσσει όμως τους πάντες, ακόμη και το συνδικάτο της αστυνομίας, είναι η επιμονή του υπουργού και των υπηρεσιών να αποκτήσουν τη δυνατότητα παρακολούθησης με εγκατάσταση «δούρειων ίππων» σε κομπιούτερ υπόπτων. Γεγονός που σημαίνει ότι ο «δούρειος ίππος» θα λειτουργεί ως κατάσκοπος και θα καταγράφει οτιδήποτε πληκτρολογεί ο χρήστης του κομπιούτερ, στον οποίο θα είναι εγκατεστημένος. Ετσι θα συλλέγει πληροφορίες κωδικών πρόσβασης, λογαριασμών, πιθανών τραπεζικών συναλλαγών, όλα γενικώς τα προσωπικά δεδομένα και θα τα στέλνει στην καθ’ ύλην αρμόδια υπηρεσία. Ο ειδικός σε ζητήματα ασφαλείας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και κομματικός φίλος του υπουργού Βόλφγκανγκ Μπόσμπαχ υποστήριξε τις προθέσεις του υπουργείου στα τηλεοπτικά μίντια: «η online παρακολούθηση δεν γίνεται με το γάντι, αλλά ούτε και με πεπαλαιωμένες μεθόδους. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε όντως τη σύγχρονη ηλεκτρονική τεχνολογία και ασφαλώς το e-mail είναι ένα παράδειγμα. Οι υπηρεσίες αντιπαραθέτουν ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ένα τέτοιο μέτρο αυτόματα, ούτε σε ευρεία κλίμακα, αλλά κατόπιν εντολής σε έναν ασήμαντο αριθμό υπόπτων, σημαντικό όμως για την εξιχνίαση εγκλημάτων όπως τρομοκρατικές επιθέσεις, οργανωμένο έγκλημα, παιδική πορνογραφία, δουλεμπόριο κ.λπ.
LΕ ΜΟΝDΕ
Σαρκοζί και Πούτιν
Ο Νικολά Σαρκοζί επέκρινε τη Ρωσία στις 27 Αυγούστου, την ημέρα κατά την οποία παρουσίασε την εξωτερική πολιτική της Γαλλίας. Είπε ότι επιβάλλει την επιστροφή της στην παγκόσμια σκηνή, χρησιμοποιώντας με σκληρό τρόπο ορισμένα πλεονεκτήματά της, όπως είναι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Μετά τα όμορφα χρόνια της προεδρίας Σιράκ, είναι αναμφίβολα μια περίοδος σκλήρυνσης αυτή του Νικολά Σαρκοζί. Σκληρή στάση ή όχι, συμβαίνει τη στιγμή που η Μόσχα παρουσιάζει τον υποψήφιό της για τη διεύθυνση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, απέναντι στον Γάλλο υποψήφιο Ντομινίκ Στρος Καν. Η διακήρυξη του Γάλλου προέδρου υπήρξε καλοδεχούμενη. Εξέφραζε μεταξύ άλλων πλήρη στήριξη των γειτονικών χωρών της Ρωσίας, οι οποίες τα τελευταία χρόνια παραμένουν εκτεθειμένες στις πιέσεις της Μόσχας. Ο Νικολά Σαρκοζί επιφυλάχθηκε να εκφραστεί για τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Ρωσίας. Αλλωστε, γνώρισε τον πρόεδρο Πούτιν πολύ πρόσφατα, μόλις τον περασμένο Ιούνιο, με την ευκαιρία της συνόδου των G8, στη Γερμανία. Ο ρόλος της Ρωσίας, εξάλλου, θα είναι κρίσιμος τους μήνες που έρχονται, εξαιτίας του Κοσσυφοπεδίου και του Ιράν. Προφανώς αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Σαρκοζί αποφεύγει να αναφέρεται στα εσωτερικά πράγματα της Ρωσίας. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη: το αυταρχικό καθεστώς, η άσκηση πιέσεων σε βάρος μη κυβερνητικών οργανώσεων, οι δολοφονίες δημοσιογράφων, οι φυλακίσεις ανθρώπων που διαφωνούν με τις σημερινές εξελίξεις, όσα συμβαίνουν στο βόρειο Καύκασο… όλα αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για τον Γάλλο πρόεδρο.
FRΑΝΚFURΤΕR ΑLLGΕΜΕΙΝΕ
Αν οι Ελληνες…
Δεν αποκλείεται οι πυρκαγιές στην Ελλάδα να μην είχαν οδηγήσει σε τέτοια καταστροφή, αν οι Ελληνες ήταν φτωχότεροι, όπως παλιότερα που έπιναν ρετσίνα και δεν μπορούσαν να αγοράσουν ιταλικά ή γαλλικά κρασιά. Ακούγεται κάπως προκλητική αυτή η άποψη, αλλά όμως είναι πιο κοντά στην αλήθεια από τις συνωμοτικές θεωρίες για τα αίτια των πυρκαγιών. Τα ελληνικά δάση παίρνουν εύκολα μπουρλότο γιατί δεν τα εκμεταλλεύεται πια κανείς οικονομικά: ούτε ξυλοκόποι ούτε μελισσοκόμοι ούτε βοσκοί ούτε συλλέκτες ρητίνης. Τα δάση έμειναν ανεκμετάλλευτα και γέμισαν νεκρά υλικά, πρόσφορα για τη φωτιά.
ΤΗΕ GUΑRDΙΑΝ
Επιστροφή στην άβυσσο
Πριν από ένα χρόνο, η Δημοκρατία του Κονγκό μας εξέπληξε, παρουσιάζοντας μια ωριμότητα στην ανοικοδόμηση του κράτους, αφού προηγουμένως πέρασε μέσα από ελεύθερες εκλογές. Βγαίνοντας μέσα από έναν πόλεμο στον οποίο συμμετείχαν έξι ξένοι στρατοί και στον οποίο τρία εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, η μετάβαση σ’ ένα αξιοπρεπές καθεστώς δεν μπορούσε παρά να προδιαθέσει τον κόσμο θετικά. Ολα έδειχναν ότι το Κονγκό έβγαινε σιγά σιγά από την άβυσσο. Χθες, η αισιοδοξία απεδείχθη ότι ήταν πρώιμη. Τα Ηνωμένα Εθνη άρχισαν να μεταφέρουν εκατοντάδες κυβερνητικούς στρατιώτες στο ανατολικό Κονγκό, όταν ένας στρατηγός των Τούτσι απέσυρε τις δυνάμεις του από τον εθνικό στρατό (έξι στρατιωτικές ομάδες είχαν σχηματίσει τον εθνικό στρατό του Κονγκό) και ξεκίνησε σειρά επιθέσεων σε βάρος των στρατιωτικών κυβερνητικών δυνάμεων. Τις κατηγόρησε ότι συνεργάστηκαν με τους Χούτου εξτρεμιστές, υπεύθυνους για τη γενοκτονία των Τούτσι της Ρουάντας προ 13 ετών. Ετσι, ο γνωστός πόλεμος επανήλθε στις ράγες του.