Ο ένας μετά τον άλλο οι διεθνείς φορείς και αρμόδιοι δεν κάνουν τις τελευταίες μέρες, μετά τον πύρινο όλεθρο, τίποτε άλλο παρά να μας… τονίζουν τα αυτονόητα και να ας ρωτούν πώς και γιατί εμείς επιμένουμε με συνέπεια και συνέχεια δεκαετίες ολόκληρες να… κάνουμε τα εντελώς αντίθετα από ό,τι κάνουν όλες οι άλλες χώρες σε ό,τι αφορά τη δασοπροστασία, την πρόληψη, τη διαχείριση και τη διατήρηση του περιβάλλοντος… Και πολύ φοβόμαστε πως τα… ίδια θα μας λένε και μετά την όποια, ο μη γένοιτο, καινούργια καταστροφή θα μας έρθει «ξαφνικά», και εμείς την ίδια «έκπληξη» θα νιώθουμε και τις ίδιες «υποσχέσεις» θα δίνουμε, τις ίδιες «δεσμεύσεις» θα κάνουμε, με όσες κάνουν τώρα (με το… προεκλογικό δικαιολογητικό «πάθαμε και μάθαμε») οι «υπεύθυνοι» πολιτικοί μας ταγοί, που έχουν την ευθύνη διακυβέρνησης, αλλά και οι άλλοι που τους ασκούν κριτική, λησμονώντας πολύ βολικά τις δικές τους ευθύνες για το χάος και το μπάχαλο!
Επισημαίνουν οι πάντες πως η έλλειψη Κτηματολογίου και Δασολογίου (και υπογραμμίζουμε εμείς: και η… επιμελημένη, καλοσχεδιασμένη ολιγωρία ΟΛΩΝ των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων να το αποκτήσουμε!) έχει αποδειχθεί στην πράξη πως αποτελεί το ισχυρότερο «κίνητρο» για τις καταπατήσεις δασικών εκτάσεων, το ξεφύτρωμα αυθαιρέτων, την «αναπτυξιακή» εκμετάλλευση του πράσινου από μικρά και τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα – εν κατακλείδι, το πιο εύφλεκτο «στουπί» στα χέρια εγκληματιών εμπρηστών, για να εξασφαλίσουν «δικαιώματα» και αλλαγμένες «χρήσεις γης», σε τεχνηέντως «αμφισβητούμενες» εκτάσεις, πριν προλάβουν να καταγραφούν και να καταχωρισθούν…
Οσο καλόπιστος και ανεκτικός και αν είναι κανείς, μπορεί να «χάψει» πως την ώρα που όλες οι χώρες του κόσμου που λειτουργούν με κανόνες και πλαίσιο δράσης έχουν φροντίσει να «καταγραφούν» μέχρι την τελευταία τους άκρη με κτηματολόγιο και δασολόγιο (σημειώστε, πως η Τουρκία διαθέτει εδώ και… δύο αιώνες!), εμείς εδώ όχι μόνο… «αμελήσαμε», αλλά και όταν (με κοινοτικές πιέσεις και χρηματοδότηση…) ξεκινήσαμε τη διαδικασία, καταφέραμε να την ακυρώσουμε στα «διαδικαστικά» και να βρισκόμαστε πάλι στο «φτου κι από την αρχή»;
Είναι τυχαίο που όλες οι κινήσεις, αλλά και οι… «ακινησίες» της πολιτείας τις τελευταίες δεκαετίες έχουν συμβάλει αποφασιστικά (τα αποτελέσματα, τα «κουκιά» το αποδεικνύουν περίτρανα!) στην αποθράσυνση των καταπατητών, των παράνομων (αλλά και των… νομιμοφανών – και πάντως «κατόπιν εορτής» νομιμοποιηθέντων!), των συστηματικών καταστροφέων του δασικού και περιαστικού «πράσινου», σε όλες τις περιοχές «φιλέτα», που και αυτές με τον χρόνο… εξαπλώνονται σε ολόκληρη την Ελλάδα;
Πείθουν κανέναν οι «δικαιολογίες» των κυβερνήσεων (πράσινων και γαλάζιων!) των τελευταίων πολλών χρόνων πως «αυτές ήθελαν, αλλά…» πότε η τοπική αυτοδιοίκηση, πότε οι «υπηρεσίες» (καλά αυτές… ασύδοτες και ανεξέλεγκτες είναι;) πότε η… πολυνομία (για την οποία ευθύνονται πάλι οι κυβερνήσεις!) δεν «επέτρεψαν» την αποτελεσματική εφαρμογή των νόμων και του Συντάγματος, αλλά και τελεσίδικων αποφάσεων δικαστηρίων, ώστε να μπουν μπουλντόζες και να γκρεμιστούν παράνομα και αυθαίρετα;
Οι «εκπτώσεις» κάθε τόσο από τις «υποχρεωτικά αναδασωτέες εκτάσεις» και τα χιλιάδες στρέμματα ανά την επικράτεια, που με διάφορα κολπάκια αποχαρακτηρίζονται και δίνονται στην… «ανάπτυξη» με αξιοθαύμαστη συνέπεια, αφήνουν περιθώρια να πιστέψει κανείς πως το κράτος (και οι διαχειριστές του…) εννοεί τα όσα λέει, αλλά (και ακόμη χειρότερα) «λέει» δημόσια αυτά που «εννοεί» στο πίσω μέρος του σκοτεινού διαπλεκόμενου (από το επίπεδο του μεγαλοσυμφέροντος, μέχρι την εσχατιά της πιο φτηνιάρικης και ευτελούς ψηφοθηρίας…) μυαλού του;
Καμιά πρόληψη και δημιουργία δομών και προϋποθέσεων προστασίας στις δασικές εκτάσεις (καθαρισμοί, αντιπυρικές ζώνες, δρόμοι πρόσβασης, εγκατάσταση και επάνδρωση παρατηρητηρίων, προμήθεια κατάλληλου εξοπλισμού, σύστημα παροχής νερού κ.λπ.), ανάθεση της δασοπυρόσβεσης σε ανειδίκευτους για το συγκεκριμένο έργο «αστικούς» πυροσβέστες, που συνεπικουρούνται από… εποχικούς δασοπυροσβέστες μερικής απασχόλησης (και κάτω της υποτυπώδους εκπαίδευσης!), έλλειψη επεξεργασμένων και σοβαρών επιτελικών σχεδίων αντιμετώπισης έκτακτων καταστάσεων (αλλά και… όπου υπάρχει τέτοια πρόβλεψη, ανικανότητα εφαρμογής τους!) – από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις, χωρίς να σε πιάσει κατάθλιψη και απελπισία.
Ολες οι σοβαρές και «αποτελεσματικές» χώρες (και σε αυτές υπάρχουν συμφέροντα, και αυτές νοιάζονται για την ανάπτυξη…) έχουν εδώ και χρόνια ξεχωρίσει το υπουργείο Περιβάλλοντος από το υπουργείο Δημοσίων Εργων – εμείς, οι «έξυπνοι», επιμένουμε να τα διατηρούμε υπό ενιαία διοίκηση, παρά τη «σύγκρουση» και την αντιφατικότητα των αρμοδιοτήτων τους! Και επιμένουμε, ακόμη και σήμερα, παρά τα παθήματα που δεν λένε να μας γίνουν μαθήματα, αναγνωρίζοντας μεν τη λογική και την πρακτικότητα του διαχωρισμού, αλλά… μεταθέτοντάς την για την… επόμενη κυβερνητική θητεία (μαζί με όλες τις άλλες «εκ μεταφοράς» δεσμεύσεις και εξαγγελίες…), λες και οι αρμόδιοι παραδέχονται πως έχουν κάποιες «ρυθμισούλες» να κάνουν ακόμη και «μετά» (που δεν θα έχει μείνει τίποτε όρθιο…) «βλέπουμε»! Τα μαύρα μας τα χάλια…