Εχουν καταγράψει με ακρίβεια οι δημοσκόποι την ηλικιακή σύνθεση των αναποφάσιστων; Θαρρώ ότι για πρώτη φορά εντάσσονται άνθρωποι μεγάλης ηλικίας. Ανθρωποι με εμπειρίες, χαμηλά ή και με μέσου επιπέδου εισοδήματα που αρκούνται στην ασφάλεια και στην ηρεμία της καθημερινότητας. Που δικαίως θέλουν να ξαποστάσουν.
Γνωστοί οι αστάθμητοι παράγοντες σε αυτές τις εκλογές και οι διαφαινόμενες υπόγειες μετακινήσεις. Δύσκολη η πρόβλεψη, αφού ακόμη και οι οδηγοί των TAXI, το δεύτερο μετά το κλασικό καφενείο, βαρόμετρο των τάσεων πολύ πριν ανακαλύψουμε τα γκάλοπ, σηκώνουν τα χέρια. «Δεν θα το πιστέψετε, αλλά μόλις σήμερα, μετά το χθεσινό ντιμπέιτ, άρχισαν να συζητάνε οι επιβάτες για τις εκλογές. Από τις 20 Αυγούστου που είμαι ξανά στο τιμόνι επικρατεί σιωπή», μου είπε χθες το πρωί ένας ταξιτζής. Σε αυτές τις συνθήκες οι εμπειρικές έρευνες στο μικροπεριβάλλον αποκτούν άλλη σημασία.
Στενό συγγενικό πρόσωπο, ετών 76, τηλεφώνησε στη δουλειά για να με ρωτήσει εάν η νομοθεσία τού επιτρέπει να μην ψηφίσει λόγω ηλικίας. Στην αρχή ξαφνιάστηκα. O άνθρωπος είναι υγιής, ζωηρός και μορφωμένος. Εχοντας ζήσει ακόμη και εκλογές «βίας και της νοθείας», θεωρούσε το εκλογικό δικαίωμα ιερό. Τι έφταιξε; Οι πυρκαγιές, τα ομόλογα, μήπως η γκρίνια της συζύγου που δεν μπορούσε να του συγχωρέσει τη στροφή προς τα δεξιά; Πάντως, θυμάμαι ότι στην υπόθεση των δομημένων, δεν σήκωνε κουβέντα κατά της κυβέρνησης. «Κι οι άλλοι έφαγαν με χρυσά κουτάλια», μου αντέτεινε κάθε φορά που επιχειρούσα να τον πείσω για τις ευθύνες της κυβέρνησης.
Είναι συνταξιούχος, ψηφοφόρος της ΕΔΑ, του 1958. Μετακινήθηκε στο Κέντρο του Γέρου στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Μέτοχος στο 10% του KKE και συμπαθών αργότερα του ενιαίου Συνασπισμού, μετά την κυβέρνηση Τζανετάκη, απομακρύνθηκε από την Αριστερά, για να πριμοδοτήσει την εκλογή Σημίτη το 1996. Απογοητευμένος από τον αφανισμό του σεμνού χαρτοφυλακίου μετοχών που του κληροδότησε ο αδελφός τους -ως μάννα εν τη ερήμω των πενιχρών συντάξιμων αποδοχών- έδωσε χωρίς καμία ενοχή την ψήφο υπέρ της Ν.Δ. στις εκλογές του 2004. Σήμερα, εκλογικά άστεγος και απογοητευμένος, δεν θέλει να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ, δεν ενθουσιάζεται από την Αριστερά, αλλά δεν ρισκάρει μια νέα διάψευση με τη Ν.Δ. Αλλωστε, τα ηλικιακά και τα ψυχολογικά του όρια δεν τού αφήνουν περιθώρια για νέα απογοήτευση. Στο τέλος, θα πάει στην κάλπη. Δεν ξέρω τι θα ψηφίσει, αλλά τον ακούω να μου σιγοτραγουδά τα λόγια του Ασιμου: «Δεν έχω χρόνο»… και να κρυφογελά με τη σύγχυση που θα προκαλεί στους δημοσκόπους μέχρι και την τελευταία στιγμή.