Αν θα θέλαμε να κρίνουμε αντικειμενικά τη σημερινή κυβέρνηση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι στα τριάμισι χρόνια της διακυβέρνησής της έκανε ορισμένα συγκεκριμένα πράγματα και αμέλησε ορισμένα άλλα. Αδιαφόρησε π.χ. εγκληματικά για το περιβάλλον, αφού την πολιτική για την προστασία του την κατήντησε αποπαίδι του υπουργείου Δημοσίων Εργων. Καθυστέρησε προκλητικά, αυτή είναι η αλήθεια, να προχωρήσει στην επίλυση σημαντικών προβλημάτων, όπως για παράδειγμα η ξεχαρβαλωμένη δημόσια διοίκηση που άφησε πίσω του το ΠΑΣΟΚ. Κατάπιε εξευτελιστικά τις μεγαλαυχίες για τους νταβατζήδες, που σήμερα είναι ακόμη πιο δυνατοί και νέμονται περισσότερο πλούτο από αυτόν που τους χάρισε το ΠΑΣΟΚ. Δεν έδωσε λύση σε εκκρεμότητες που κοστίζουν ακριβά στον φορολογούμενο, όπως για παράδειγμα η Ολυμπιακή Αεροπορία. Δεν έστειλε ούτε έναν φοροφυγά στη φυλακή και γέμισε το κράτος με νέους δημόσιους υπαλλήλους.
Αλλά, από την άλλη πλευρά, η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί πως υπήρξαν και τομείς, όπως π.χ. η οικονομία, όπου η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή έκανε σημαντικό και πλούσιο έργο. Εβαλε σε τάξη τα δημόσια οικονομικά και σήμερα η χώρα μας συμπορεύεται με τους νοικοκυρεμένους εταίρους της στον δρόμο της σταθερότητας. Προώθησε μεταρρυθμίσεις που έδωσαν ώθηση στις ιδιωτικές επενδύσεις και στην ανάπτυξη περιορίζοντας παράλληλα την ανεργία.
Σήμερα, στην Ελλάδα η ανάπτυξη τρέχει με ρυθμό 4,1%, που είναι η καλύτερη επίδοση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και το πλέον σημαντικό είναι ότι η ανάπτυξη αυτή δεν τροφοδοτείται πλέον μόνο από τα δημόσια έργα, αλλά κυρίως από τις ιδιωτικές επενδύσεις και τις εξαγωγές. Μείωσε τους φόρους για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Με την ενεργειακή συμμαχία με τη Ρωσία μάς έβαλε στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη και, τέλος, άσκησε μια ενεργητική κοινωνική πολιτική βελτιώνοντας τα εισοδήματα των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων και μειώνοντας ουσιαστικά την ανεργία.
Η αντικειμενικότητα μάς επιβάλλει να πούμε, λοιπόν, ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να μην ήταν μια εξαιρετική κυβέρνηση, μπορεί να μη δικαίωσε τις προσδοκίες όσων την ψήφισαν τον Μάρτιο του 2004, αλλά πάντως ήταν μια καλή και έντιμη κυβέρνηση και οπωσδήποτε δεν έχει καμιά σύγκριση με εκείνη του ΠΑΣΟΚ της περιόδου 2000 – 2004, μιας περιόδου όπου η διαπλοκή όριζε από τη σύνθεση της κυβερνήσεως μέχρι τις διοικήσεις στις ΔΕΚΟ και η διαφθορά οδηγούσε στην καταλήστευση του δημόσιου χρήματος.
Ισως μου πείτε ότι αυτά αφορούν το παρελθόν και οι εκλογείς της 16ης Σεπτεμβρίου θα ψηφίσουν για το μέλλον. Ομως, το μέλλον δεν χτίζεται στο πουθενά. Οικοδομείται στις βάσεις που αφήνει το παρελθόν. Η ιστορία ήταν πάντα η πιο διδακτική επιστήμη.