ARAB ΝΕWS
Αγοράζοντας επιρροή
Την περασμένη εβδομάδα ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ υποστήριξε και μάλιστα με έμφαση ότι υπάρχουν δύο κόκκινες γραμμές πέρα από τις οποίες η Ρωσία δεν συζητάει το παραμικρό. Η μια αφορά την αμερικανική αντιπυραυλική ασπίδα σε Πολωνία και Τσεχία και η άλλη σχετίζεται με το ζήτημα του τελικού καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου που για τη Μόσχα θα πρέπει να τύχει της έγκρισης της Σερβίας. Στην παγματικότητα, και τα δύο ζητήματα τίθενται απλώς για να τίθενται. Οσον αφορά την εγκατάσταση των πυραύλων σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης η Ρωσια δεν έχει παρά να απειλεί με πόλεμο από τη στιγμή μάλιστα που Αμερικανοί, Πολωνοί και Τσέχοι συμφωνούν πάνω στο σχέδιο. Οσο για το Κοσσυφοπέδιο, πάλι οι Αμερικανοί, αλλά και οι Ευρωπαίοι βρίσκονται στο τιμόνι. Αν το Κοσσυφοπέδιο διακηρύξει την ανεξαρτησία του και την αναγνωρίσουν, τότε το θέμα έχει τελειώσει. Η Ρωσία δεν θα εχει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει το δικαίωμα βέτο στα Ηνωμένα Εθνη, επειδή το θέμα θα κινηθεί πέρα από το όριο της έγκρισης του ΟΗΕ.Η Μόσχα θα μείνει με τις κόόκκινες γραμμές και τίποτα περισσότερο. Βεβαίως θα ήταν τεράστιο σφάλμα για οποιονδήποτε αναλυτή να χρησιμοποιήσει τα δύο αυτά επιχειρήματα για να καταλήξει εύκολα στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία είναι ένας χάρτινος τίγρης. Η αδυναμία στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου και σε αυτό των πυραύλων δεν μπορεί να μεταφραστεί σε ανικανότητα σε όλα τα θέματα. Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν βρέθηκε στην Ινδονησία καθ’ οδόν προς την Αυστραλία και τη σύνοδο τoυ APEC όπου επρόκειτο χθες να συναντηθεί με τον πρόεδρο Μπους. Θα επιστρέψει μέσω των Αραβικών Εμιράτων. Η περιοδεία έχει πολιτική σημασία όχι μονο γιατί οι περιοχές αυτές αποτελούν προτεραιότητα του Πούτιν. Αυτό που την κάνει τόσο σημαντική είναι ότι ο Πούτιν ονειρεύεται να αναδείξει τη Ρωσία σε δύναμη της Απω Ανατολής και του Ειρηνικού. Κακά τα ψέματα, η Ρωσία επιδιώκει να επανακτήσει τη θέση της ως παγκόσμια υπερδύναμη και χάρη στις υψηλές τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου μπορεί να το επιτύχει. Πράττει αυτό που έπραξαν οι ΗΠΑ και πράττει σήμερα η Κίνα, αγοράζει φίλους και επιρροή. Είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι δεν θα το πετύχει.
ΤΗΕ DAILY SΤΑR
Τα αραβικά καθεστώτα και η Τουρκία
Πολλοί από εμάς τους δημοσιογράφους βρεθήκαμε στην Τουρκία πριν και μετά τις εκλογές της 22ας Ιουλίου, όπου το Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης τα πήγε περίφημα. Εξαιτίας των μεγάλων διαδηλώσεων που προηγήθηκαν των εκλογών εκ μέρους των υποστηρικτών του κοσμικού κράτους και εξαιτίας του φόβου να ξεσπάσει στρατιωτικό πραξικόπημα, στάλθηκαν πολλοί διεθνείς παρατηρητές μήπως και συμβεί κάτι. Ομως σε πείσμα πολλών, οι εκλογές διεξήχθησαν με απόλυτη τάξη. Μεταξύ των χαμένων ήταν ο τουρκικός στρατός, ο οποίος δεν έκρυψε ποτέ τις θέσεις του και την αντιπάθειά του προς τους ισλαμιστές. Και υπήρχε η εντύπωση ότι ο στρατός είχε «ευλογήσει» τις φιλο-κοσμικές διαδηλώσεις, όπως και την ενοποίηση των κεντροδεξιών και των κεντροαριστερών κομμάτων. Ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, πρόεδρος του Κόμματος της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης, θέλοντας να διαλύσει τους φόβους, δεσμεύτηκε ενώπιον των πάντων ότι θα υπερασπιστεί τον κοσμικό χαρακτήρα της Τουρκικής Δημοκρατίας. Και φυσικά επανέλαβε τη δέσμευσή του να επιμείνει στον ευρωπαϊκό δρόμο. Ολος ο κόσμος παρακολούθησε με μεγάλο ενδιαφέρον τα όσα ο Ερντογάν έλεγε και τα όσα υποστήριζε. Ομως υπήρχαν ορισμένες πολιτικές ηγεσίες που παρακολουθούσαν μάλλον με πολλούς ενδοιασμούς την πορεία των πραγμάτων στην Τουρκία. Και μεταξύ τους, οι ηγεσίες αυταρχικών αραβικών καθεστώτων που φοβούνται ότι θα κληθούν να εφαρμόσουν ανάλογο πολιτικό μοντέλο Ενώ τα αραβικά αντιπολιτευτικά κόμματα, οι κοινωνίες και οι δημοκρατικοί ακτιβιστές επευφημούν τον τρόπο χειρισμού των πολιτικών πραγμάτων στην Τουρκία, εκ μέρους των επίσημων αραβικών κυβερνήσεων υπάρχει σιωπή, λες και οι εκλογές έγιναν σ’ έναν άλλο πλανήτη. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, το Κόμμα της Δικαιοσυνης και της Ανάπτυξης επιτυγχάνει να γίνει το κυρίαρχο πολιτικό ρεύμα της Τουρκίας, αλλά και ένα παράδειγμα προς μίμηση από άλλα μουσουλμανικά κράτη.
ΤΗΕ BOSTON GLΟΒΕ
Βόρεια Κορέα και ΗΠΑ
Μπορεί να υπάρχουν κραυγές διαμαρτυρίας εκ μέρους πολλών σκληροπυρηνικών, όπως ο Τζον Μπόλτον, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Εθνη, αλλά η διαδικασία αποπυρηνικοποίησης της Βόρειας Κορέας βρίσκεται σε πολύ σημαντικό σημείο. Αυτό είναι ένα από τα λίγα άξια προσοχής σημεία που σηματοδοτούν την αντίστροφη μέτρηση απομάκρυνσης της Πιονγιάνγκ από την πυρηνική διαδικασία. Οι διμερείς συμφωνίες του περασμένου Σαββατοκύριακου, στη Γενεύη, ανάμεσα στον υφυπουργό Κρίστοφερ Χιλ, ο οποίος ηγείται των διαπραγματεύσεων εκ μέρους των ΗΠΑ και στον ομόλογό του Βορειοκορεάτη Κιμ Κιι Γκουάν, διέρρηξαν το κλίμα φόβου του παρελθόντος. Η συμφωνία αφορά τη διάλυση του πυρηνικού αντιδραστήρα της Β. Κορέας στο Γιονγκμπάιον. Σε αντάλλαγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βγάλουν τη Βόρεια Κορέα από τη λίστα των χωρών που στηρίζουν την τρομοκρατία. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν σημαίνει ότι αύριο το πρωί οι ΗΠΑ θα προβούν σ’ αυτήν την πράξη. Η απάλειψη από τη λίστα θα γίνει εφόσον πραγματοποιηθεί η αποπυρηνικοποίηση. Ο Αμερικανός αξιωματούχος προέβη στη διευκρίνιση, αφού προηγουμένως συναντήθηκε στο Σίδνεϊ με τον Ιάπωνα πυρηνικό διαπραγματευτή, κατά τη διάρκεια της συνόδου του APEC στην Αυστραλία. Η Ιαπωνία είναι άμεσα ενδιαφερόμενη για την αποπυρηνικοποίηση της Β. Κορέας. Είναι ενθαρρυντικό ότι ο πρόεδρος Μπους υποστηρίζει πλήρως το διαπραγματευτικό χαρτί του Αμερικανού διαμεσολαβητή για την αποπυρηνικοποίηση και μένει τώρα να πειστεί η Ιαπωνία να μην μπει εμπόδιο σε αυτήν τη διαδικασία.
ΗΑΑRΕΤΖ
Ξυπνήστε, είναι παγίδα
Δεν είναι μακριά η ημέρα που οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις θα διαθέτουν F -35 stealth, που θα μπορούν να πετούν ώς το Ιράν και να επιστρέφουν. Κάποια ημέρα, όχι στο μακρινό μέλλον, θα έχουμε πλοία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς και μια αρμάδα σπάνιων τεθωρακισμένων. Το Ισραήλ όμως, αν και εξοπλισμένο από την κορφή ώς τα νύχια με ραντάρ και δορυφόρους που μπορούν να δουν τιι συμβαίνει στο παλάτι του Μπασάρ Ασαντ στη Συρία και να δουν αν όντως πίνει τσάι στις 5 το απόγευμα, δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα με τα πρωτόγονα όπλα των Αράβων. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου στον Κόλπο, το Ιράκ εκτόξευσε εναντίον του Ισραήλ 39 παλαιού τύπου πυραύλους Scud. Ενας ολόκληρος στόλος αμερικανικών αεροπλάνων, βρετανικές μονάδες κομάντος και συστήματα δορυφορικής παρακολούθησης δεν κατάφεραν να τους εντοπίσουν. Το 1993 με την υπόθεση του Λιβάνου, ο Γιτζάκ Ράμπιν και ο Εχουντ Μπάρακ δεν κατάφεραν να σταματήσουν τους πυραύλους Κατιούσα. Το 1996 συνέβη το ίδιο με τους ίδιους πυραύλους. Και έπεται μακρύς κατάλογος. Τώρα έχουμε τους πυραύλους Κασαμ, οι οποίοι έχουν κάνει τη ζωή δύσκολη στους κατοίκους της πόλης Σντέροτ. Πολλές φορές ο θόρυβος από τους παλιούς αυτούς πυραύλους είναι περισσότερος από τη ζημιά, αλλά δεν παύουν να είναι εκεί. Ο φόβος ότι μπορεί να πληγούν σχολεία της πόλης είναι μεγάλος. Και όσο περνάει ο καιρός, αυξάνονται οι φωνές που λένε να γίνει νέα μεγάλη επιχείρηση στη Γάζα. Το λάθος του Αριέλ Σαρόν είναι ότι δεν άφησε στρατιωτική δύναμη στη Γάζα μέχρις ότου επιτυγχανόταν ένα μίνιμουμ συνεργασίας μεταξύ των αντίπαλων παλαιστινιακών ομάδων. Το κενό εξουσίας αντικαταστάθηκε από τη Χαμάς και από τρομοκρατικές ισλαμικές οργανώσεις. Ο Εχουντ Μπάρακ είχε πει ότι η αιματηρή εκδίκηση είναι ένας τρόπος ζωής στην περιοχή. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, το Ισραήλ χρειάζεται να περιμένει μέχρις ότου ο ισραηλινός στρατός ανακάμψει από το φιάσκο του πολέμου στον Λίβανο και μέχρις ότου υπάρξει (αν υπάρξει ) συμφωνία μεταξύ των Παλαιστινίων στη σύνοδο του Νοεμβρίου. Αυτά τα περί διακοπής του ρεύματος και του νερού στη Γάζα εκ μέρους των Ισραηλινών είναι αστεία πράγματα.