Κάτι για το περιβάλλον

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αν κάτι μπορεί να ξεχωρίσει σε αυτή την περίεργη και άχαρη προεκλογική περίοδο, που λόγω έκτακτων συνθηκών περιορίστηκε ουσιαστικά σε 10 ημέρες, είναι οι περιβαλλοντικές «ευαισθησίες», τις οποίες σπεύδουν να επιδείξουν οι υποψήφιοι, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Δεν πρόκειται βέβαια, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, για κάποια αυθόρμητη στροφή των πολιτικών προς την οικολογία, αλλά για μία εξ ανάγκης προσαρμογή τους στις απαιτήσεις της συγκυρίας και της κοινής γνώμης. Η μεγάλη ευαισθητοποίηση των πολιτών μετά τις αλλεπάλληλες πυρκαγιές που έπληξαν την Πάρνηθα, την Πελοπόννησο, την Εύβοια και άλλες περιοχές της χώρας και προκάλεσαν το θάνατο 78 συνανθρώπων μας, αλλά και το μέγεθος της καταστροφής υποχρεώνει σχεδόν τους πολιτικούς να ασχοληθούν -ή να δείξουν ότι ασχολούνται- με το πρόβλημα.

Η εξέλιξη, έστω κι έτσι, είναι θετική, καθώς δείχνει τη δυναμική που μπορεί να έχει η πολιτική, όταν καταφέρνει να αφουγκραστεί την κοινή γνώμη. Ο κάθε υποψήφιος αισθάνεται την υποχρέωση να πει κάτι για την προστασία του περιβάλλοντος. Πολύ περισσότερο τείνει να καταντήσει του συρμού, να ταχθεί και υπέρ της ίδρυσης και αυτόνομου υπουργείου Περιβάλλοντος, αίτημα που έχει αποκτήσει ιδιαίτερη δυναμική μετά τη θλιβερή εμπειρία του φετινού καλοκαιριού. Το συγκεκριμένο αίτημα σπεύδουν μάλιστα να υιοθετήσουν και βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, παρότι η ηγεσία του κόμματός τους δεν το έχει ασπαστεί και ο αρμόδιος υπουργός έχει σαφώς εκφράσει τη διαφωνία του – σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ και τον Συνασπισμό, που έχουν προτείνει εδώ και καιρό την ίδρυση του υπουργείου.

Το θέμα βέβαια είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτικών να μη διαρκέσει έως την ημέρα των εκλογών, αλλά να έχει διάρκεια και συνέχεια. Αλλωστε, οι πρώτες συνέπειες της πύρινης λαίλαπας αναμένεται να γίνουν σύντομα αισθητές με τις πρώτες δυνατές βροχές που θα πέσουν στις καμένες περιοχές. Σε κάθε περίπτωση, η οικολογική ευαισθησία δεν μπορεί να εξαντληθεί στην ίδρυση ενός υπουργείου – αν τελικώς γίνει και αυτό. Στα αποκαΐδια της Πελοποννήσου, της Εύβοιας και της Πάρνηθας -ιδίως της τελευταίας-αποτυπώνεται η κατάρρευση του οργανωμένου κρατικού μηχανισμού, όπως διαμορφώθηκε μετά τη μεταπολίτευση. Αν δεν επουλωθούν αυτές οι πληγές, αν δεν αλλάξει εκ βάθρων ο τρόπος λειτουργίας του κράτους, αν δεν σταματήσει, επιπλέον, η επιμονή στην αλλαγή του άρθρου 24 του Συντάγματος, χωρίς συγκεκριμένη βάση συζήτησης, η κατάσταση δεν θα διορθωθεί όσα αυτόνομα υπουργεία Περιβάλλοντος και αν δημιουργηθούν.

Από την άλλη πλευρά, η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι μόνο θέμα της Πολιτείας αλλά και των πολιτών, κυρίως των συνειδητοποιημένων, οι οποίοι πρέπει να χωνέψουν ότι πρέπει να προβούν σε θυσίες. Από τις πιο μικρές, όπως να κλείνουν την τηλεόραση ή τους υπολογιστές τους και να μην τα αφήνουν σε αναμονή, να κάνουν ανακύκλωση και να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους στην πρωτεύουσα με τα ρυπογόνα και ογκωδέστατα τζιπ και SUV τους έως τις πιο μεγάλες, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να σταθούν δικαιώματα ιδιοκτησίας επί δασικών εκτάσεων.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή