Χωρίς ιδεολογία

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ορθώς ζητούμε από τους πολιτικούς να μην «αρπάζονται», να μην ανταλλάσσουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς και να μη στηρίζουν τους συλλογισμούς τους σε «υποθετικά ψέματα». Αλλο όμως αυτό κι άλλο να εκλογολογούμε χωρίς αντιπαράθεση ιδεών, προτάσεων και, τελικά, ιδεολογίας. Η απαραίτητη συναίνεση αποτελεί χαρακτηριστικό των έξυπνων κρατών όταν έρχεται η ώρα να συζητηθούν λειτουργικές προτάσεις, συγκεκριμένες λύσεις και αποτελεσματικές για την κοινωνία ρυθμίσεις. Στην Ελλάδα, δεν πετυχαίνουμε τη συναίνεση από διαφορετικές αφετηρίες. Δεν μπορούμε να σταυρώσουμε ένα διάλογο στηριζόμενο στον κοινό νου. Δεν κατορθώνουμε να αφομοιώσουμε και, γιατί όχι, να μιμηθούμε ό,τι καλύτερο υπάρχει στα διεθνή πρότυπα.

Γιατί; Επειδή, πολύ απλά, προσπαθούμε να το κάνουμε χωρίς ιδεολογία και χωρίς διανοητική επάρκεια. Προσοχή: το πρόβλημα δεν είναι να εμπιστευθούμε τους ειδικούς. Ακόμη και ο καλύτερος γκουρού, επί οιουδήποτε ζητήματος, έχει δεμένες τις λύσεις μαζί με την ιδεολογία του. Και χρειάζεται συζήτηση και ανταλλαγή (ζωηρή και ειλικρινής) ανταλλαγή απόψεων για να καταλήξουμε στις αιτούμενες λύσεις.

Φοβόμαστε τις ιδεολογίες και τις «απαγορεύσαμε». Φταίει το κυνήγι τους, πριν από τη δικτατορία. Δεν θέλουμε ούτε την τυφλή φόρτιση, του «ανδρεϊκού σοσιαλισμού», ούτε το ιδεολογικό μπέρδεμα του «σημιτικού» εκσυγχρονισμού. Αλλά και ο Κώστας Καραμανλής απέφυγε (και αποφεύγει) τη φιλελεύθερη σκοπιά του. Δεν συσπειρώνει δίπλα του διανοητές σύγχρονων προβλημάτων. Δεν επεξεργάζεται -αν όχι ο ίδιος, όσοι χρειάζεται για την υποστήριξή του- ιδέες και συζητήσεις που διατρέχουν τα «έξυπνα» κρατών, όπου και πολιτισμικά ανήκουμε. Ετσι, όταν έρχεται η ώρα της κρίσης (π.χ. εκλογές), η κοινή γνώμη δεν έχει σημεία αναφοράς, δεν γνωρίζει ιδέες και επιχειρήματα, δεν είναι προετοιμασμένη για ουσιαστική πολιτική συζήτηση. Ας μην λυπούμαστε λοιπόν γιατί οι παράλληλες τηλεοπτικές συνεντεύξεις στη διακαναλική τους μορφή είναι φτωχές και ανιαρές. Ιδεολογικώς φτωχοί οι ίδιοι, φοβισμένοι να τοποθετηθούν οι πολιτικοί μας, αναπέμπουν την εικόνα μιας κοινωνίας φοβικής στην ειλικρινή αντιπαράθεση.

Χωρίς καλά επεξεργασμένες ιδέες η χώρα δεν προχωρά. Θα γυρνά γύρω από την ουρά ενός εγκατεστημένου κρατισμού και μιας εξαπατημένης ευρωπαϊκότητας. Ο κίνδυνος είναι κοινός για τα κόμματα. Ακόμη και η Αλέκα Παπαρήγα υποχρεώθηκε να παραδεχθεί το κενό των αναζητήσεών της. Ο Γιώργος Παπανδρέου κρύβεται οικογενειακώς πίσω από τη «νέα αλλαγή». Ο Αλέκος Αλαβάνος έχει μπερδέψει το χίπικο Woodstock με τα Εξάρχεια. Ο Καρατζαφέρης δεν τολμά να ομολογήσει τον λαϊκίστικο φασισμό του. Από όλους αυτούς όμως, ο Καραμανλής είναι ο μόνος που κινδυνεύει: διακυβέρνηση χωρίς ιδεολογία είναι σαν τον έρωτα χωρίς σεξ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή