Ανεμοδεικτης

3' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το σκηνικό είχε ήδη αρχίσει να προκαλεί έντονο σκεπτικισμό και άπωση από τις προεκλογικές περιόδους των τελευταίων ετών – αφίσες, μεγάφωνα, συγκεντρώσεις, φυλλάδια, ό,τι παλιά αποτελούσε την ελληνική «ζωντάνια» και «ιδιαιτερότητα» στην αντιπαράθεση των κομμάτων λίγο πριν από τις κάλπες, είχε σε μεγάλο βαθμό περάσει στον χώρο του «ξεπερασμένου». Συνέβαλε, βεβαίως, το γεγονός πως στην ολοένα και ευρύτερη «ηλεκτρονική εποχή», η δυνατότητα «άμεσης» επαφής των κομμάτων με τις μεγάλες μάζες μέσω της… οθόνης περιόρισε αισθητά την ανάγκη για πραγματική κινητοποίηση του πλήθους, έκανε την «πόρτα – πόρτα» προσέγγιση λιγότερο αναγκαία, αφού μια-δυο «παρουσιάσεις» στην TV εξασφάλιζαν πολλαπλασίως περισσότερους αποδέκτες. Οι παλιές – καλές λαοθάλασσες των ανοικτών συγκεντρώσεων, που έδιναν τον παλμό στην πρωτεύουσα και τις μεγάλες πόλεις, υποκαταστάθηκαν από τις… «άλλες», που αποβλέπουν σχεδόν αποκλειστικά στην τηλεοπτική εκμετάλλευση του συγκεντρωμένου πλήθους (τίποτε πιο εύκολο για έναν πεπειραμένο τηλεσκηνοθέτη…), για να χρησιμοποιηθεί ως «σφυγμός» και «μέτρηση» της τελευταίας στιγμής, ως επικοινωνιακή πίεση στους αμφιταλαντευόμενους…

Αυτή, όμως, την αποστροφή της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος στα μικροπολιτικάντικα προεκλογικά τερτίπια δεν φαίνεται να την έχουν καταλάβει τα κόμματα (ιδίως τα λεγόμενα «εξουσίας»), κυρίως δε οι υποψήφιοι που κατεβαίνουν και διεκδικούν τη λαϊκή ψήφο. Εξακολουθούν να αισθάνονται πως «πρέπει» να επικοινωνήσουν με όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους της εκλογικής τους περιφέρειας – και μάλιστα με έναν τρόπο εξόχως δαπανηρό: πολυσέλιδα φυλλάδια με φωτογραφίες από τη «δραστηριότητά» τους (συνήθως κοντά στον αρχηγό!) που μοιράζονται κατά δεκάδες χιλιάδες, με… αφόρητες κοινοτοπίες και μπουρδολογίες, «συνθήματα» ξεπερασμένα και κάθε άλλο παρά πειστικά (του τύπου «μόνη μου φιλοδοξία να υπηρετήσω το ΔΙΚΟ σου συμφέρον, να φέρω τη φωνή σου στη Βουλή…» κι ας μην έχει πάρει ποτέ τον λόγο ο συγκεκριμένος υποψήφιος στην προηγούμενη θητεία!) – και το χειρότερο, αυτές οι… αυτοπαρουσιάσεις να αφορούν εν ενεργεία υπουργούς που, υποτίθεται, δεν έπρεπε να μιλούν αυτοί για τον… εαυτό τους αλλά το έρμο το έργο τους! Αντ’ αυτού, γελοίες φωτογραφίες με μουστακαλήδες υποψηφίους με μέικαπ και βαμμένα χείλη! Ελεος…

Αντε να πεις ο νέος υποψήφιος που κατεβαίνει για πρώτη φορά σε εκλογές έχει λόγο και ανάγκη να γίνει αναγνωρίσιμος, να «κοινοποιήσει» την πρόθεσή του – αλλά ο νυν υπουργός, με «έργο» από αρνητικό μέχρι… ανύπαρκτο, τι νόημα έχει και πόσο θράσος χρειάζεται για να στέλνει στους κατά τεκμήριο ψηφοφόρους του… τεύχη ολόκληρα με τη «δράση» του ή… cd με γνωστά τραγούδια, στο εξώφυλλο του οποίου «σεμνά» σου στέλνει και μια «υπόσχεση» πως «θα ‘ναι πάντα στα αγωνιστικά μετερίζια, για το συμφέρον της κοινωνίας…»;

Εχουν καταλάβει (ιδίως οι εν ενεργεία «καραβάνες» του δημόσιου βίου) πως όλο αυτό το προεκλογικό υλικό που στοιβάζεται καθημερινά στα γραμματοκιβώτια των πολυκατοικιών και τις εξώπορτες, οι αποδέκτες τους (ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης…) το πετάνε δίχως καν να το ανοίξουν στα σκουπίδια; Και αυτό που μένει ως απορία (ακόμη και στους πιο φανατικούς οπαδούς ψηφοφόρους, του όποιου κόμματος – κυρίως «εξουσίας») είναι το… πού στην ευχή, βρε αδερφέ, βρίσκουν τα χρήματα (τα πολλά, πάρα πολλά χρήματα!) οι υποψήφιοι για να στηρίζουν τέτοιες πολυέξοδες προεκλογικές εκστρατείες – θα πρέπει στο κοστολόγιο να προστεθούν τηλεφωνήματα, προεκλογικά περίπτερα, «συμφωνίες εμφάνισης» σε κανάλια και ραδιόφωνα (ιδίως οι «επώνυμοι»…), τραπεζώματα και συνεστιάσεις κ.λπ.

Κανείς δεν πιστεύει ότι τηρούνται (τα ανεδαφικά και πέρα από κάθε ρεαλιστική προσέγγιση…) προεκλογικά «πλαφόν δαπανών» για τους υποψήφιους, και το εύλογο ερώτημα του κόσμου είναι γιατί άραγε οι (κάποιοι, τουλάχιστον…) υποψήφιοι να δαπανούν προεκλογικά τις αποδοχές που θα έχουν, αν εκλεγούν, σχεδόν στα τρία από τα τέσσερα χρόνια της κοινοβουλευτικής θητείας; Τέτοια… πρεμούρα «προσφοράς» πια; Το εύλογο ερώτημα του κόσμου, κάθε προεκλογική περίοδο· αλλά στη φετινή, ακόμη πιο έντονο, πιο επιθετικό: δεν θα μπορούσαν τα χρήματα αυτά που δόθηκαν για το κυνήγι του σταυρού, να δοθούν από κόμματα και υποψήφιους στις πληγείσες περιοχές και τα θύματα των πυρκαγιών; Δεν καταλαβαίνει κανείς ότι προκαλούν; Ιδίως οι διάφοροι «επώνυμοι» και «πρωτοκλασάτοι» που επιμένουν σε τέτοιες δαπανηρότατες προεκλογικές «παρουσιάσεις», τη στιγμή που… όλο τον χρόνο τους βλέπουμε να παρελαύνουν και να κοκοροτσακώνονται στα τηλεοπτικά πάνελ; Για τους νέους υποψήφιους, άντε να δικαιολογήσεις κάποια έξοδα… «προεκλογικού λανσαρίσματος»…

Φυσικά υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις, σε όλα τα κόμματα, που αξίζει να τις επιβραβεύσει κανείς. Μου ‘κανε εντύπωση η επιλογή του (35 χρόνια καλού συναδέλφου και φίλου…) Αρη Σταθάκη, βουλευτή της Ν.Δ. στη Β΄ Αθηνών με έργο και παρουσία στη Βουλή σε θέματα οδικής ασφάλειας (όπως παλιότερα και στο Δήμο Αθηναίων), που ζητεί την ψήφο των συμπολιτών του για όσα έχει κάνει, χωρίς… αφίσες, χωρίς εκλογικά κέντρα, χωρίς συγκεντρώσεις, χωρίς ιλουστρασιόν φυλλάδια – όπως και ως βουλευτής επέστρεψε τη βουλευτική «Μερσεντές», δεν χρησιμοποίησε αστυνομικούς ως… οδηγούς και σωματοφύλακες, δεν είχε πολιτικό γραφείο! Υπάρχουν τέτοιοι αρκετοί σε όλα τα κόμματα – ψάξτε τους και τιμήστε τους!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή